Alle inzendingen over ontmoeting OR wier OR verrotting

Aan de rand van het aflopende land De lichten Zijn duisternis Maar het was halverwege dat ik naar rechts keek En hem zag komen In zijn zwart met witte pij Terwijl hij me in stilte voorbij ging Liet hij me achter met mezelf op mijn eigen verlaten eiland Onderweg naar waar de lichten licht zijn…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

ik krijg geen vat op jou jij mysterieuze vrouw je hebt speciale trekjes zoals ook die binnenpretjes wanneer je kijkt naar mij dan voel ik wat gevlei je ogen branden vuur en je lach is puur natuur je woorden laten dromen maar zover kan ik nooit komen op die plaatsen ver van hier voel ik in gedachte het plezier je bent net zoals het…

samen, om in het zoutste bad te baden, tranen werden een rivier waarover ons tijdloos veer bewoog, en door een tegenwind, die altijd loog in holle vaten met leeg geluid mochten ervaren uit de heldere irissen van beider oog, jouw toekomt en mijn verleden verblikten in elkaar het maakt niet uit hoe we die plek gaan noemen of we deze ontmoeting…

Ik zie je door dikke druppels op de ramen, mijn engel van lijn 8. Jouw profiel zo afgetekend en toch zo zacht, slechts de spiegel en het donker brengt ons samen. Ik staar naar natte stadse straten, naar mijn buitenwereld, spiegelend vervormd. Een regenspoor dat mijn beeld misvormt laat ongemoeid het gezicht dat ik niet los kan laten. Neonlichten…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

Tussen de wieren bleke zonnebloempitten - ik begraaf ze thuis…

Dat zich met levend wier omgaf terwijl het zong zijn raadsels vanuit de diepte der bron.…

’t Is waar, de onwaardigste wordt vaak ten top verheven: Verdienste is ongezien, verholen of veracht: De wereld is een zee door stroom en wind gedreven, Waarin de parelschelp in diepe grond blijft kleven, Terwijl zij zich voor ’t oog met nietig wier bevracht.…

Wat achterblijft als de zee vertrekt, zijn schelpen, kwallen en stinkend wier, wanneer de vloed verder komt, omhoog gespoeld over de getijdenlijn, in ballast verjaard, waarvan door kinderen als kostbaar goed wordt bewaard,het kleinoot ingeboet,als roestig schroot volgt het ons vanaf het ‘kind zijn’ tot de dood.…

tussen de wieren verbleekt een zonnebloempit hij moet de grond in stille zaterdag…

De kwikstaart huppelt onbezorgd op de golven: stevige wieren!…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

Verdorde bladeren onder mijn voeten ritselden krakend door het nachtelijk kil Ik zou mijn lieve schat thans ontmoeten het schijnt echter dat zij dit niet meer wil Gedroogd traanspoor over mijn wangen en mijn ogen zo lange reeds uitgeweend Sterven doe ik van onvervuld verlangen naar een lief, wier hart lang is versteend Zachte schreden door…

gedichten verkrotten verbindingen verrotten alles stort in en sterft en bederft en verstoft en verstuift en ploft uitgeblust uit elkaar poëzie niet meer strak gespannen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen…

naar hen wier balans slechts zal doorslaan naar verdriet gaan mijn gedachten…

Hoe vaak zocht je je sleutels verrot en heeft het je humeur weer verbrod? Zoek dan in je map naar de Finder-app. Maar waar ligt je Smart Phone nu, begot!?…

de tram halen wolken te vluchtig om hun tranen uit te storten 't vergeten entree-bewijs toch nog op tijd mee gegrist nu alleen nog die verrotte koppijn…

Was het toeval of voorzien, Was het toen lust of liefde? Op afstand keken wij elkaar plotseling in d'ogen Een heel mooie tijd van nazomeren onderweg naar Binnenkort in de maand mei, leggen verliefde vogels in meervoud hun ei Ook al was het toen eerder op afstand Het maakte mij blij…

Gelakt haar nagels, gekamd haar haren, geblost haar wangen en gestift haar lippen. Mooi om te zien, zon in het water, verleidelijk wezen, zo volmaakt. En onder dat chroom afgunst en jalouzie, een sluipend bederf, een rottende hoop, wandelend graf, verachtelijk ding.…

rust Mijn leven geleefd in een roes Nu verlang ik naar eerlijkheid Het liefst de rust van het bos Uren gedanst op de harde beats Terug naar huis op de fiets Met een of andere meid achterop De wereld was te klein voor mij Met de auto m'n brood verdienen De boord gesteven en gestreken Producten aansmeren voor erkenning De zakenwereld is verrot…

de soap kleurt grijs de massa rood loop ik er van aan de kassa rinkelt stevig laat flappen wapperen in mijn hoofd is ruimte omdat mijn hersens krimpen bij zwartkijken naar witwassen de schedel vult zich met pulp tevreden knort het zwijn in mij en voelt zich intelligent bedorven kleurt de avond grijs de opwinding blijkt verrot…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

duinen – zandig - strand schelpen zwevend aan de rand tussen het wier – zeepaardjes…