409 resultaten.
Façade der zinsbegoocheling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 226 De schone schijn
van de façade
waarachter
onzekerheid
de fundamenten
langzaam ondermijnt
van het twijfelachtig gebouw
van gemorste letters
gespleten woorden
zinnen zonder zin
tot zwijgens toe
ontroerend
maar toch schijn…
Na
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 na de schoonheid om stuwend rivier te zijn
wordt de ontroering met een laken toegedekt
er zit nog slaap in de dageraad
nooit heeft de maan de mogelijkheid van avonturen
op zo'n klare manier belicht
nog even en dan verdwijnt dit wonder…
duur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 het duurt voor
de inkt zich
met het papier
verbinden wil
het duurt voor
de ontroering
naar stille
tranen voert
het duurt voor
de zachte ziel
de opperhuid
bedekken kan
het duurt voor
de schrijver de
kant naast de
weg kiezen zal…
Terug verlangen.
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 687 Die mooie en ontroerende
belevenissen!…
vervulling
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 861 niets méér zijn
in verlangen, het vermoeden
van een wens
onvatbaar in het bestaan
als diep
een hand in de jouwe
en dromen die blijven
wie zal je horen in de witte stilte
van ontroering
van een mens, een engel
of een bloem
en iets van oneindigheid;
het leven tegemoet…
Het is lente
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 225 Lente heeft
de winter
van zich afgeschud
en richt zich op
tot een betoverende fee
die haar schoonheid
weer laat zien
in geuren en kleuren
en ontluikend groen
zo zorgt zij
voor lichtheid
schoonheid
verwondering
en ontroering
in dit nieuwe seizoen…
De zon
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 34 Soms ook ontroerend,
met haar schitterende
glans.…
wir setzen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 392 een open einde
in stille ontroering
en gewijde stilte
nemen wij afscheid
voor het ontwaken is er
een zachte en zoete rust
het laatste zingen
is een poort
die langzaam dichtgaat
in de doodse stilte
is het nieuwe leven…
Soli Deo Gloria
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 783 Soli Deo Gloria
schreef Bach
als christencomponist
boven al zijn muziek,
zo beluisterd en bewonderd
door al die mensen
Veel van hen zijn agnost
of overtuigd atheïst
Maar met hun tranen van
ontroering in hun ogen
voel ik me toch door hen
bedrogen en bedonderd…
Wij samen
hartenkreet
4.0 met 30 stemmen 5.089 nerveuze ontmoeting, begroeting
beginnen, beminnen
verkennen, verwennen
omarmen, verwarmen
ontroeren, ontvoeren
strelen, bespelen,
vurig, ongedurig
kussen, blussen
lustig, onrustige
hartstocht;
Wij samen.…
Herfstklanken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 60 herfstklanken
dansen met de regen
als zilveren klokjes
klinkt het adagio
meeslepend en ontroerend
de natuur houdt haar adem in
tot het crescendo klinkt
van een symfonie die met
fijne penseelstreken een overweldigende
kleurenpracht schildert
de geboorte van de herfst…
Goede Dood
poëzie
4.0 met 18 stemmen 4.670 Goede Dood wiens zuiver pijpen
Door 't verstilde leven boort,
Die tot glimlach van begrijpen
Alle jong en schoon bekoort,
Voor wie kinderen en wijzen
Lachend laten boek en spel,
Voor wie maar verkleumde grijzen
Huivren in hun kille cel, -
Mij is elke dag verloren,
Die uw lokstem niet verneemt;
Want dit land van most en koren
Is mij immer…
Prentenkabinet 1
gedicht
2.0 met 55 stemmen 14.870 De vrouw achter de tapkast was niet groot
maar vreselijk van boezem: een matrone
die lette op haar geld en zeven zonen
en scherp en zeker zijn zou tot haar dood.
Ik mat haar met een schildersblik: in 't licht
dat scheemrig overbleef uit de gordijnen
heerste bij duisternis en flikkerschijnen
nadrukkelijk en kwabbig haar gezicht.
En 'k had…
Tranen worden goud
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 846 Geef mij je tranen
in een zakdoek
van satijn
ik zal ze bewaren
onder de maneschijn
Tranen worden goud
op het bed
van een prinses
in een kistje met juwelen
opgesloten levensles
Ik open het geheim
van satijn en een juweel
en huil ontroering
zachte liefde
maakt alles heel…
Plukje dag
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 1.058 toen ik vanochtend wakker werd
heerlijk lijp van lieve lust
keek ik en toen zag ik het
daar waar jij me had gekust
een plukje haar dat jou behoort
staart mij nu aan en ik wist vlug
mocht ik je ooit wederzien
krijg jij een plukje dag terug…
Je laatste saluut
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.382 nooit kwamen er soldaten maar
toen we jou naar je graf leiden
juist toen ons gevoel bij jou
moeder en onszelf was
waren ze daar jou ter ere
veranderden hun pas
in op de plaats saluut
hand aan de pet
nooit sprak je met ons
over jouw soldatentijd
al brak toen wel je been
ontroerend hoe je
heel even nog
door jonge maten
werd begroet…
schalulleke
gedicht
3.0 met 21 stemmen 7.798 Conil de la Frontera
Schalulleke noemen wij hem
het lelijke spaanse zwerfkatje
'een verschoppeling vol overlevingsdrift'
die zijn kostje en wat genegenheid
bij de passanten alhier tracht af te dwingen
door voortdurend aanwezig te zijn...
blij met elke vorm van aandacht
'een aai en een kruimel'
zelfs een snauw accepteert het beestje…
- De zachte traan in mij -
hartenkreet
4.0 met 43 stemmen 941 De zachte brandende traan diep in mij,
die ik niemand eigenlijk echt tonen kan,
eerder bij veel gelegenheden verbruikt
veilig en peilloos verborgen komt zij dan,
ontzettend lieve zachte hartsontroering,
‘n diepte die niemand werkelijk evenaart
omdat om wat ik geef, mijn hart omwoelt,
niemand deze zielsgelegenheden aanvoelt
waarmee men zacht…
Het meisje dat op haar gevoel zong
gedicht
2.0 met 62 stemmen 22.996 Er was eens een meisje,
dat zong een liedje,
een heel mooi liedje,
een heel mooi wijsje,
een liedje met bloemetjes d'r in,
een liedje met zon in de lucht,
een liedje als een blauwe zee
en als een zeemeeuw in z'n vlucht.
En ieder die het hoorde,
die wist niet wat hij hoorde
en zei: ‘Zeg, hoor me dat eens aan,
ik voel me werkelijk aangedaan…
ALLES WAS ODEM HAT
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 168 Vandaag heeft hij een Muzenberg bestegen
Heeft op de top zelfs Hercules ontmoet
Zijn zintuigen met opnemen gevoed
Een springfontein verspreidde nevelregen
Vrouwen, kunstzinnig, lachten alle negen
Een dichter kreeg weer broodnodige moed
Kon schrijven weer na alle tegenspoed
De goden waren hem weer toegenegen
In Kassel’s Bergpark, fel zonovergoten…
De jonge morgen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 154 Licht…
Onbezwaard…
De ademtocht bewaard,
maar stokkend van ontroering…
Want, neen,
niets is zeker.
Deze jonge morgen kent mijn oude gisteren nog niet……
Angorakonijntjes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 232 Zoals je kijkt naar
die getekende konijntjes,
kijk toch, zeg je,
zo levensecht!
Als ik je zachtjes over
het papier zie strijken
ben ik ontroerd door
jouw manier van kijken,
het tekent jou,
zo levensecht!
Geïnspireerd door een lithografie van Theo van Hoytema,
"de Angorakonijnen".…
O dit ontroeren om een klein gezicht
poëzie
4.0 met 2 stemmen 898 O dit ontroeren om een klein gezicht,
vredig en goed, onder donkre haren,
bruin met goudglans, die de zware
streling der handen doet trillen in ‘t licht.…
ontroering is een warme jas
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 369 wanneer ik haar jas
wegbreng naar de garderobe
merk ik dat haar warmte
nog aanwezig is...…
Herinnering
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 205 Meeuwen vliegen sierlijk
boven de botenmasten
die fier staan
in de zilte lucht
Aan de kust van Westenschouwen
voel ik een
gestolde herinnering
aan de gekwelde grond van ‘53
In Brouwershaven lijkt
de tijd stil gestaan
Stilte overvalt
ja, het ontroert…
Schoonheid
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 212 Dank U voor alle schoonheid die
ons omringt, zelfs de haartjes
op de stengels van de papavers, ze
ontroeren ons en doen ons even
de adem inhouden. Het licht
schijnt doorheen de bloemblaadjes
op deze blanke morgen, nog niet
begonnen met heel het rood in vuur
te zetten, te doen stralen tot het
pijn doet aan de ogen.…
Ogen zijn liefde
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 204 Als ze dicht zijn, stralen ze nog eindeloos
Als ze open zijn, alle boosheid in de wereld machteloos
Als ze opzij kijkt, voel je nog in hen gezogen
Als ze helemaal niet naar je kijkt, zie jezelf haar ogen
Haar ogen met die schitterende blauwe kleur
Het is als in een tuin met een zoete zalvende geur
Haar ogen zijn twee versies van het perfecte leven…
Emotie en inzicht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 259 Zij is de uiterste ontroering
Haar kunst de mooiste opvoering
In extase het verlossende inzicht
dat zij het wonder verricht
Je bent nu ervan bewust
waarop de levensdrift berust
Bewustzijn nu zuivere esthetiek
door de betoverende muziek
die haar verschijning componeert
en mijn gedachten voor altijd inspireert
Haar verstilde pose beweegt en…
contrapunttrapezist 'Joe Pass'
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 186 Ik denk soms ieder lied is schuifelbaar
maar beter laat je het poplied liggen
en verdiep je in het potentieel
van de jazzimprovisatie
dat vergroot enig mysterie in ’t leven
de spanning gevangen
tussen de tonica en de kwint
valt alles plat als de rust voorspelbaar
geef mij dan maar de koning van het contrapunt
leunend op de verlaagde nones…
Ontmoeting
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 47 Het kleine meisje
Met de klinkende sieraadjes
Loopt door de goudversierde stad
Ze heeft haar wonden licht getooid
Danst door de schitterende neon nacht
De tranen als steentjes rond haar hals
Zaait ze kermis uit haar rok
En zwaait wat naar pages
Die duiden naar het hemelbed
Maar als de rust het doek
En alles valt
Kruipt ze in mijn schouder…