121 resultaten.
Uw Licht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 60 Waar wij licht ontsteken
wordt ook de schaduw groter
ademloos kijk ik
hoor ik
voel ik mee
met de pijn
van al die levens uit het lood
dan sla ik dicht
om het verdriet
de bange vragen zonder antwoord
om verloren dromen
om het verlangen
naar vrede in onze dagen
om dat verdriet
afgetekend tegen het licht
dat…
Thuis!
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 8.285 De stille ruimte
Waar zonder mensen
Geen warmte te vinden is
De stille ruimte
Waar zonder muziek
De stilte de vloeren bekleed
De stille ruimte
Waar zonder meubels
De echo je angstvallig toespreekt
Maar als ik in de stille ruimte
De lichten weer ontsteek
me nestel op mijn fijnste plekje
en het me weer even eigen maak
Dan voel ik me…
Herinnering aan een kolonie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 333 Te breken, ontsteken, te duiken, te zijn.
Soerabaja
Atjeh.
De souvenirs;
Een stuk bewerkt hout,
Een foto die hij niet zien kan
En pijn.…
Omhoog vallen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 613 Het groene hout van olie vergeven
haar in linnen gewikkelde lijk
het kan van iedereen zijn
Brandstapel ontsteken en de hitte
raakt met een klap het gezicht
fakkel valt uit de hand
Er was een tijd dat onze handen
in elkaar grepen als acrobaten
loslaten, salto's maken, vastgrijpen
Onder de vleugels warmte verzamelen…
Korte 4#2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 Boer zoekt hond
hond zoekt baas
baas is niet aanspreekbaar
hij heeft een blaaskaak-ontsteking.
Speld zoekt hooiberg
om in te verdwalen
naald zoekt draad
om de boel aan elkaar te naaien.
Appels en peren zijn heel verschillend
maar als zij op de grond vallen
maken zij hetzelfde geluid.…
Met bliksemvoeten
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 51 ik zag
je dansen
met bliksem-
voeten strijkers
ontsteken en
een beschaafd
gedonder
maakte de herrie
die bij je paste
wind streek
cumulus
wolken met
kleuren uit
het bos vol
losse noten
bladerden er
op los want
zonder bui als
dirigent werd
er niet op elkaar
afgestemd bleef
onweer meer
een chaotisch
gebeuren waarin
jij…
Mijn eigen keukenmeid
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.087 Het tikken van de klok
Is als het kloppen van mijn hart
Het idee is wel opwindend
Het gevoel daarbij apart
Ik kan niet langer wachten
Tot de klok zijn slagen slaat
En jij mij dan zal kussen
En heel zachtjes tot mij praat
Ga je daarna naar buiten
Of blijf je juist bij mij
Ontsteek jij dan jouw vuurwerk
Zoals ik dat doe bij mij
Ja dan zal…
NACHTZANG
gedicht
3.0 met 29 stemmen 9.154 De dag laten voorbijgaan tot het
avond werd en in de fruitschaal
de vergeten mandarijn ontaardde
in de verte gloeide de stad, zich
ontstekend aan zichzelf
wat leefde in de beijsde weiden
kroop in cocons, zette stekels
tegen de sterren op
Alleen de hemeljagers van diamant
geluidloos snijdend in het graniet
namen ons mee, losten ons op…
Woorden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 166 Wat kunnen woorden meer doen
dan verrassen met wat schoonheid
verwonderen met een lichte lach
verbazen door een onverwachte vondst
een verborgen gevoel aanraken
de realiteit even relativeren
een lichtje ontsteken in het donker
een zakdoek bieden voor tranen
boosheid weer doen ontwaken
bevestigen wat je al voorvoelde
ja wat meer eigenlijk…
Warmte, een woonplaats
gedicht
2.0 met 31 stemmen 20.803 Liefde en het besef
van liefde daartussen bouwen
mensen een warmende woonplaats
en sprekende zeggen ze: liefste
open je ogen nu langzaam en eet
ik heb het licht voor je aangesneden
of: open je ogen niet drink nu het donker
ik heb de nacht voor je omgekocht
want liefde en het besef
van liefde daaraan ontsteken
ogen en stemmen hun licht…
je zwavelstokken handen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 2.316 sneeuw
je zwavelstokken handen
kou maakt alles zo alleen
een vuurtje, maar de
vlam wil weer niet branden
ik kijk je aan
de droom zit in je ogen
een wereld vol gemak
een huis dat meer dan alles had
toch zijn je vingers
wit bevroren, je hart steenkoud
en er is niemand om je te bekoren
geef mij wat licht
een vonk die warmte kan ontsteken…
als de dag gaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 50 hoef de avond niet te zoeken
deze komt vanzelf naar boven
of beter gezegd hij verschijnt in de kim
en beslist zelf of hij de dag zal loven
geen mens die dat met de hand kan beroeren
hooguit voorspellen uit eigen gemoed
het zijn de elementen die geheimen vervoeren
ooit doven zij een ondergaande gloed
ik hoef de avond niet te zoeken
en ontsteek…
Levenskunst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 761 weekend levensritme bepalend
baken in de oceaan van tijd
na pensionering gewone dagen
levensreis zonder stations
weekend vrijheid zonder plicht
onderscheidt zich van midweek
nú sleur en onbewust bestaan
in gevoelsmatig tijdloze wereld
ontsteek licht in oud baken
stijlvol golfen op zondag
geeft weer ritme en houvast
hoe ouder hoe korter…
Gevallen engel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 144 bloeiende zomerbloemen
Waar het geen water
Maar mensen regende,
In een zomer die maar niet
Op gang wilde komen,
Komt het kind voorbijgelopen
Dat allang geen kind meer is,
Ogen stijf van angst,
Het magere lijf behangen
Met het dodelijkste wapentuig
Dat een mens maar verzinnen kan -
Er rest hem slechts een enkele taak:
Zichzelf te ontsteken…
Verwarring
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 44 Toch is het verharden,
Het loonwaarts gebaande,
De weg die gewrichten
Doet ontsteken.
Op het kruispunt links
Staat het bord rechtsaf
En rechtdoor om de hoek
Schijnt ommekeer
Als stap vooruit
Een slechte zet.
Tot deze straatcultuur
Lijken we onszelf
Veroordeeld te hebben,
En plechtig knikt de vorst.…
Voor Tineke...
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.419 Jij was een vechter,
voor jezelf, je man, je kinderen,voor ons en zovelen;
je kon relativeren en donker kijken,
maar ook weer opstaan en licht ontsteken;
hoe kan dit toch,
dat je zo plots bent heengegaan,
zonder afscheid, zonder teken,
met nog zoveel plannen,
zoveel dromen,
zonder schromen...…
Tussen heuvels en vallei
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 231 de korte lont
ontvlambaar door het
eerste licht van morgenstond
ze balanceren op
de zachte ondergrond
van borst en buik
tussen heuvels en vallei
spelen wij het passiespel
van langzaamaan naar snel
de volle maan zwiept op
tot halen en weer brengen
om de climax te verlengen
wij komen als de eerste zonnestraal
de lonten doet ontsteken…
Smelt Zeng Tril
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 38 Wat wij in de bosjes doen
kijk maar, als je hier voorbijkomt
we ontkennen alles wat je denkt
We ontsteken een laaiend vuur
voet voor voet, hand voor hand
wat de draaischijf aangeeft
een stap op mijn blauwe broek
een hand op het gele zand
het uitstel is spannend
als de eerste keer, nu de andere
hand op het groene gras
een been op de…
SURSEANCE
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 946 Mijn handen bloeden, aderen ontsteken.
Het lichaam is zo kwetsbaar, is zo broos
en elke poging om het vege teken
te weken van mijn huid is vruchteloos.
Ik sla mijn mantel om, een lappendeken,
leef op krediet, voor nog een korte poos.
Vergeef mijn schulden, ik blijf in gebreke.…
O, Wolfje!
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 755 Ik droom ervan
De twinkellichtjes
In jouw ogen
Te mogen ontsteken
Ik droom ervan
Jouw lippen
Te kussen
Ik droom ervan
Het vuur in ons
Te mogen doen oplaaien
Ik droom ervan
Bij jou op schoot te zitten
Ik droom van jou
Ik droom.................…
De hand
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.356 De natuurlijke knuffel
Als een truffel fijn geknepen
De hand pakte mij vast
Hard dat al mijn botjes preekten
Ik kan het niet aan
Een ontsteking zal ontstaan
Doorbreek de handgreep
In zachtheid
Hard is het bestaan
Ze zullen breken
Fijn heeft de knuffel voorgoed
In de prullenbak gesmeten
Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…
Apocalyps?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 222 degens begraven
De dorstige mens
drinkt het gif uit haar wonden
van dode handen
Uit een nieuwe kern
onder een oud gesternte
werd zij geboren
Op helblauwe kraters
van de zoekende mensheid
rust een felle zon
Zijn stralen klimmen
over steen en grafzerk heen
in alwetendheid
De wraak der Goden
zal als een heilige toorn
in hem ontsteken…
De bom valt nu
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 180 kinderen
Van schofferingen door wat zich
Collega's placht te noemen of
Anders bekvechterijen met
Over-assertieve medeburgers
In dit overbevolkte land
Tot graaiende CEO's die het nodig
Vonden het werk waar ik vrede en
Voldoening had gevonden op te heffen
Om er zelf beter van te worden
En is een draadje nu genoeg om het
Explosief te ontsteken…
Wraak
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 1.938 Het uur der wraak snelt naderbij
Duisternis hult alles in schaduw
Verstikkende mantel bedekt mij
Vervult mijn wezen vol afschuw
Elementen ontsteken in razernij
Doodsangst beneemt ’t verstand
Vergrote pupillen beperken zicht
Blakerende allesvretende brand
Duistere wolken ontnemen licht
Gevoelens zakken in drijfzand
Bliksemschichten…
Toen ik mij vergeten dacht.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 560 Zij was het licht
dat ik soms nog ontsteek
wanneer ik mij verlaten voel
en wacht op haar om mij te wiegen.
Maar zij ligt daar
diep in het gras
en ik zou liegen als ik zegde,
dat ik haar warmte niet meer ken.
In nachten nooit meer eenzaam ben.…
het einde nadert
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 156 regen aan de drup, te liggen
op het strakke nat dat reeds het lichaam
heeft verlaten, het goud in de morgen ligt
nu als oud koper dof in de vitrine van je ogen
de klok, een langzaam begrip ijlt als een verstekeling
aan de muur, geborgen in de handen van de kwaal
mocht morgen in jouw adem komen dan nestel
ik de nacht in de kaars die ik zal ontsteken…
Aanslag op Peter de Vries
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 33 geopende deuren
droefenis welt van hart tot hart rillend van afschuw om het geweld
de straat vult zich langzaam
met bloemen Hollandse vlaggen
en gedichten dat
dooft de herinnering niet aan
Peter die vecht voor zijn leven
rondom het duister van de nacht dat langzaam overgaat
in de dag de
mensen die op weg gaan om kaarsen te ontsteken…
ABONDANTIE
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.364 ik was verward, de wijzers van de klok
vertraagden, waren niet vooruit te branden
ze stonden stil en ik stond voor het blok
toen niemand acht sloeg op mijn offerande
ik wilde vuur ontsteken met m'n stok
geen vonk sprong over, elke poging strandde
tot onverwachts het rookgordijn optrok
en ik, uit as herrezen, me vermande
je overbrugde afstand…
Kontakt 2
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 9.686 In mijn holte, groot je licht ontsteken ?
Ik zal je liefste noemen, liefste, tot
kussen uit de bovenluchtse streken
het feit benadrukken : je bent mijn God.…
Kontakt 3
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 10.423 In mijn holte, groot je licht ontsteken ?
Ik zal je liefste noemen, liefste, tot
kussen uit de bovenluchtse streken
het feit benadrukken : je bent mijn God.…