Alle inzendingen over onwaarschijnlijk

Het golfje gaf het op. Het overkwam hem in het openliggen van het duister. Toen het water stil werd en hij langzaam een verleden kreeg zoals de stervende meeuw op het strand probeerde hij nog de vloed tegen te houden. En daarna het aflopen van het water. Hij besefte dat zelfs met al het vocht in zijn ogen hij nooit sterk genoeg zou zijn…

Was je er niet ik vond je uit niet onwaarschijnlijk zoals de merel fluit…

Mijn verstand zegt dat alleen het kwaad nog van zich laat horen en hij weer is genesteld in het oosten, de woestijn reikt nu ver tot over de grenzen, zo ook zijn invloed wanneer laat nu eindelijk het goede van zich spreken of heeft hij met voorbedacht en rade alreeds met vele volgelingen en stap gezet het kwaad te verdrijven? houdt…

Ik ervaar het moment dat ik niet aan je denk dat de meditaties de lege plaatsen niet opvult een ruimte zonder illustraties van herinneringen ben ik je nu werkelijk voor eeuwig kwijt. Mijn stilte omringt door één ademhaling in een gevangenschap zonder jouw zuurstof die kern beschermde altijd onze uitvlucht wat nu het eindstation heeft…

Zo onwaarschijnlijk. O zo echt. Heb jij je ziel in mijn hart gelegd. Zo ver weg Vol met dromen Is mijn ziel in je hart gekropen. Jouw hart klopt als de mijne. Mijn bloed stroomt als de jouwe. Als wij ons eenmaal omhelzen. Zullen we mekaar voor altijd houden.…

Je zegt het leven is een leerschool maar lieve hemel wat zijn de lessen onwaarschijnlijk ingewikkeld.…

Hoe onwaarschijnlijk lijkt de dood als je vingertoppen over elkaar hoort schrapen en ze als golven beweegt, koot voor koot? Is de werkelijkheid zo verlaten? Hoe onwaarschijnlijk blijkt de dood voor diegenen die in een roes van clichés gezamenlijk een rooskleurige boot drijvende houden? Men voor al het zwemmen vreest.…

De avond, de aarde, mijn leven werd zeer, zeer onwaarschijnlijk.…

.' Heel lang gaat het goed, onwaarschijnlijk lang gaat het onwaarschijnlijk goed. Het gaat nog altijd goed, zelfs nu gaat het nog goed en nu. ------------------------------- uit: 'Gewone gedichten', 1998.…

de zon naakt een einder tegemoet onwaarschijnlijk roze wolkend goudbrokaat sissend onderuit in een zee van waaierend uiteen gaan eens houdt het op oplichtend een laatste kreet de nacht wenkt…

Zo onwaarschijnlijk zacht is het hier nog nooit geweest. Alle vogels wachten tot de zon. Wijfjeswolven slapen, gespitst. Siberische idylle, dan een jagerstred op de permafrost. Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht.…

Moegestreden verlaat het verleden de hunkering naar erkenning van het zijn in het heden beloofd en verwacht weggegooid en veracht kan ik niet meer zijn die ik was, verloren in de val naar de onwaarschijnlijke werkelijkheid gekneusd en gewond wil ik mij overgeven aan het eindige opnieuw verloren in het weten ......…

Dat lijkt een grote onwaarschijnlijkheid, maar ’t is echt waar, hoewel het weinig scheelde. We hebben het hier over Rafael, maar niet die van der Vaart, dat snapt u wel.…

Hoe onwaarschijnlijk ook, tòch is het waar, Want dit is ècht het allerlaatste jaar.…

'Een poedel blaffend met Politbureau Verslaafd aan peilingen, alles draait om Geert De vlucht uit ’t Catshuis was totaal verkeerd En onwaarschijnlijk laag is zijn niveau' Wat beide dissidenten nog vergeten? Ze hadden het ‘iets’ eerder kunnen weten…

er is geen oor dat dichtgenaaide spraak hoort elk woord blijft steken in mondmoeras, in weerwil tegenzeggelijk, onwaarschijn, veredeld gedoofd als een stormvulkaan onder zalvend oppervlak ik hoor een voorschot op onredelijke stilte…

“Hoe vaak moet ik het nog tegen je zeggen, Dat als je wat niet kàn elimineert, Hoewel het onwaarschijnlijke resteert, Je erin slaagt de waarheid bloot te leggen?” Die Skripal-zaak, die zo veel moeite kost, Had Sherlock Holmes vast sneller opgelost.…

Ons Samen zijn Gelukkige weerschijn Zo onwaarschijnlijk mooi De verschijning van het schoon Vertoont een verschijnsel als licht Een verlichtende zonneschijn Omarmt het lichtschijnsel Licht zonwarm mij Licht warmt hij Warmen wij Elkaar Blij Blij, een schijnbare vertoning van ons.…

Als in een onwaarschijnlijke wensdroom, beleef je heerlijke momenten van geveinsde vrijheid. ook dan en vooral dan zou je de gekste dingen willen doen. En de zin van avontuur lokt je aan, ook jij wil wel eens proeven van een onverworven vrijheid. En heeft het zin? Waarschijnlijk wel, al denk je nu, mijn verdere leven wordt dan een hel.…

dicht bij in het veld sta ik de wind waait om een boom ontworteld in diep bruine aarde donker ginds ver jaagt de storm de wolken leeg en schijnbaar los hou vast heb ik je daar ontmoet onwaarschijnlijk uren ver droomd…

Voor veel anderen onwaarschijnlijk en aanvaarding duurt nog een poos. Met mijn einddoel in gedachten houd ik vol van dag tot dag. Schat, ik weet dat jíj zult wachten tot ik voor áltijd blijven mag!…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

alles kunnen we verliezen alles raken we ooit kwijt maar alles weten we te bevriezen in gedachten een kleine troost voor de ergste spijt en zij die zijn verloren wachten ons op in de donkere nachten fluisteren dan hun onwaarschijnlijke verhalen over het verdwenen zijn met smachten in menig luisterend geestesoor…

Driehonderdzestig graden Was de omtrek van dat onwaarschijnlijk uitgespannen vlak Waarin een kleine prooi de wieken gespreid Zich vastvloog terwijl de spin de bloedbaan brak. ------------------------------------------------- uit: 'Een toren van geduld'.…

En ik die op het randje van geluk en onwaarschijnlijkheid overleefde. Nu nog alleen dit naakte voortbestaan, waaraan kan ik mij nog hechten? Een mens alleen doet niet zo veel, kan niet zo veel, want voor wie zou hij het nog doen? Immers, de ander wacht niet meer bij thuiskomst.…

Een lichtpartikel die over en onder me golft ben je ooit geweest Steeds vorsend naar de perfecte superpositie bevinden we ons op twee plaatsen tegelijk in een wolk van onwaarschijnlijkheid waarin onze impulsen uiteenrafelen en naast elkaar tunnelen zonder ontsnappingsroutes uit dat mooie kaartenhuisje van ons Onze liefde is…

Bommenregens vormen Rode plassen in de straat Oneindig groot verdriet Slaat om in blinde haat Met onwaarschijnlijk groot gemak Word de waarheid ruw ontwricht Door de oorlog af te doen Als schoon en doelgericht Vertel dat maar aan de man in Hilla Die het geweld wilde ontkomen En bij zijn angstige vlucht uit de stad Zijn familie hem…

Ik kijk naar mijn leven: het wordt kleiner ik houd mijn ogen er vlakbij: ik kan al niet meer onderscheiden tussen goed en onwaarschijnlijk, tussen zien en ontwijken tussen mij en iedereen... wat zeg ik nu weer...…

Ik wacht op het onwaarschijnlijke van levende mensen zo maar op zoek naar het levenselexir naar de metamorfose van het immer jong zijn mijn lustend lijf op het groene naaldtapijt op zoek naar nieuw leven scheurt mijn kleren binnen het portaal waar de sporen van diepe verlangens zo maar bloeden en de etter verdoemenis spuwt zo naderbij…