inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 35.975):

Onwaarschijnlijk

Het golfje gaf het op.
Het overkwam hem
in het openliggen van het duister.
Toen het water stil werd
en hij langzaam een verleden kreeg
zoals de stervende meeuw
op het strand
probeerde hij nog de vloed
tegen te houden.
En daarna het aflopen van het water.
Hij besefte dat zelfs met al het vocht in zijn ogen
hij nooit sterk genoeg zou zijn
om zee te worden.

Ik waaide verder met een roos.
Op de bodem bloeide geen enkele bloem.

Schrijver: kerima ellouise, 14 november 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 351

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
15 november 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Als onderdeel van....vergeet je jezelf weleens....mooi...!
Naam:
LadyLove
Datum:
15 november 2010
Email:
ladylove40gmail.com
Beeldschoon liet ik me meeslepen in jouw zee :)
Met plezier gelezen.
Naam:
Irmlinda de Vries
Datum:
15 november 2010
De golf die zee wil zijn, hij is het zonder het te beseffen. Mooi gedicht!
Naam:
pama
Datum:
14 november 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
In de ebstroom en het bruisend bloed terug zag vloeien, kwam de ware aard weer droog te liggen.Heel mooi gedicht.
Naam:
Wee
Datum:
14 november 2010
'Nooit sterk genoeg om zee te worden.' Mooi, Kerima!
Naam:
pelgrim
Datum:
14 november 2010
Wat een treurspel beeld je hier uit... arm golfje, bijna ontroerende geschreven ;)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)