Alle inzendingen over ophalen

bouwde kastelen brugde in ophaal voor jou de diepste slotgrachten jij kleedde in prachten en praal verleidde de koning achter kantelen ik huurde een ros kwam met mijn trots en wat zwaard langs jouw laaiende vuren zijn rijk kwam ten val jij torende hoger op slot ik ladderde vlot in bevrijden jij bent nu de mijne gravin van veur…

Je ogen stralen: eindelijk, we gaan je taart ophalen vrolijk en blij komen we van de banketbakkerij vandaag is het helemaal jouw dag je laat het ook zien met smile en lach cadeautjes van groot naar klein wat is het heerlijk om jarig te zijn ouderwetse spelletjes spelen al dat heerlijke snoep uitdelen kaarsjes op je taart elk jaar wordt…

Dinsdag is ‘collegadag’: wandelen en bij een stevig glas herinneringen ophalen, de toestand in de wereld bespreken, onze naasten de revue laten passeren, seks voor bejaarden onder de loep nemen. Ik antwoord dus: “Oma zal er zijn, jongen , en zaterdag kom ik naar het voetbal!”…

Jij bent de open zee in mijn hart waarop ik grenzeloos mag verdwalen het mooiste bloemenveld in mijn leven waar ik steeds mijn hart kan ophalen Jij bent de fantasie die echt bestaat waarin ik graag de hoofdrol speel de rustgevende oase in mijn ziel die ik onzichtbaar dagelijks streel Jij bent de sterrenhemel overdag waaraan ik mij urenlang…

Verhalen ophalen, anekdotes vertellen, in bokkensprongen door ‘t verleden? Geen van al; we zouden ons vastklampen aan de stilte. De veelzeggendheid van het stilzwijgen, de rust, de berusting, laten we er daarom van uitgaan dat één van ons morgen doodgaat.…

het lichter voor mij als dichter maar wil je me echt raken op de man, de mens af ga dan maar tekeer of negeer 'gooi het badwater maar weg' maar het kind in en van mij dat raak je niet meer zij, wij zijn geborgen in onze harten dus zet de zakken met m’n spulletjes ‘want wat moet je er mee’ maar voor de deur op de gang die laat ik wel ophalen…

Begonnen is de reeks die het leven tekent hiaten zijn het kenmerk haperingen en overslaan toch keert het ritme terug onverwacht maar passend in de tijd onaangekondigd en onbegrepen in een alles of niets even is het er, direct weer weg ophalen en dicteren in zinnen spiegelend in inzichten naar een op- en afzien telt alles wel mee op…

Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen. Of erger: die zeggen 'het is zoals het is '. Onderwerpen waarover ik een opvatting had en waar ik me over opwond. ...het lijkt ineens heel lang geleden Anno Coronae…

Mooie herinneringen ophalen, dat doe je dan gewoon. Vaderdag vieren, voor iedereen is dat anders. De één komt nog bij zijn vader, de ander niet. Zelf ben ik vader en ben blij dat mijn kinderen er gewoon zijn, dat koester ik en we maken er een leuke dag van. Fijne Vaderdag…

De geur van bloemen wel duizend zo schoon geen mens die ’t ziet ze zijn enorm gehaast lopen de schoonheid der natuur voorbij geen plant of boom kan hen verbinden de schoonheid zien ze niet meer explosies van natuurlijke kleuren geen neus ophalend voor de heerlijke bos geuren druk en een leven van verveling en haast hetgeen mij steeds verbaast…

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

Onrust steeds opnieuw, proberen, deleten, vergeten en weer ophalen; wanneer komt de avond, wanneer de morgen, het lijkt de klaagzang van Job wel. Is er dan geen antwoord, enkel altijd zoeken? Loslaten, vinden, vergeten en deleten. Wanneer komt de avond, wanneer komt de morgen? De witte winter dekt de harde vormen toe.…

Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien De kleine, witte kerk van Simonshaven Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven Het is een prachtig ijkpunt bovendien Er liggen oorlogsslachtoffers begraven Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien De sleutel maar eens ophalen misschien Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken Het kleine godshuis binnenin…

Mijn hart kan niet meer Niet meer zonder jou Niet meer genieten, zweven in de wolken of houden van Ik moet stoppen met denken Herinneringen ophalen, aan jou.... Die mij teder kust, streelt en omarmt Mijn hart voelt leeg, alleen en verward Pas nu beseft het dat je niet meer hoort, hoort bij mij....…

bloemen, bloembladen, gecultiveerde tulpen in opvallende kleurencombinaties, liefdevol worden door kinderen bomen geplant de bloemlezing helemaal ondergedompeld, zoekt heel iets bijzonders in hun ervaringen, geel en groen, vertellen dat de lente begint, zijn de kleuren van het land, sneeuwklokjes, krokussen, narcissen kunnen hier hun hart ophalen…

Elke week kijk uit naar de vrijdag Dat ik jou in Utrecht weer ophalen mag. Mijn oren suizen en mijn hart bonst Dit wordt weer een weekend met pret voor ons. Samen rijden wij naar de waterkant Liggend in het gras hand in hand. Ons geluk kan echt niet op En onze gesprekken kennen geen stop.…

Stil dragen we je weg Gisteren het afscheid Vandaag stilte Je leven hier is ten einde Stil dragen we je weg Gevochten heb je Tussen hoop angst misschien Het onvermijdelijke De schaduw kwam je ophalen Geruisloos zonder woorden Stil dragen we je weg Je lied zingen we Zacht en gedragen Precies zoals jij dat wilde Stil laten we je afdalen…

Het verleden blijft zich herhalen, de afstand wordt steeds meer, ik wil geen herinnering ophalen, ik wil terug, weg uit m'n omkeer! Maar ik krijg de wijzers van gister, niet alleen naar vandaag geschoven, zoek tevergeefs in m'n register, maar die kan me niks beloven..…

denken Dat deze eens niet meer Tegen deze hevigheid opgewassen is Dat deze op een tijd al zijn krachten Flexibiliteit moet overgeven Aan de heerszucht van het weer Mensen kijken in een opwelling Wel eens naar een boom Zien de schoonheid ervan Na de storm is de boom omver Ook zijn schoonheid is Uit de grond getrokken Mensen laten hem ophalen…

hoewel niet gelovige mensen schouder ophalend lachen kan men het niet meer keren de vloek is uitgesproken. hun ogen hebben elkaar ooit ontmoet. zij verscheen in al haar schoonheid en weet : wie het laatst lacht is slechts een kwestie van tijd…

Joepie ik heb gewonnen, ja je leest het goed, ik heb een prijs gewonnen is dat niet gaaf en goed, in gedachten zie ik al, wat ik met al die eurootjes doen zal, o mijn lieve hemel wat zie ik nu staan, ik mag een ijsje ophalen, da´s mijn prijs, maar ik doe aan de lijn!…

Ik heb een kou te pakken Maar eigenlijk pakte ie mij Te zeggen dat ik blij ben Dat is er helemaal niet bij Ik hoest me in de rondte Rode ogen, dichte neus Ze zeggen dat het overgaat Ik denk; maar niet heus Fors neus ophalen Geeft een goor geluid Zal blij zijn als het over is Die kou; die moet eruit!…

de dag begint er is wat licht en wat rumoer en de trams die krijsen net als de meeuwen langs de grachten terwijl ergens in halfdonkere kamers iedereen opstaat en in de spiegel kijkt tanden begint te poetsen roept dat iedereen opschiet buiten de vuilniswagens oude bedden ophalen en rotzooi waar anderen al lang het beste uit…

Raststätte elkaar weer zien en dan na een vermoeiende dag in maart huiswaarts keren Even de smaak van vakantie proeven is ook voor velen: Chianti drinken bij V & D bij de Bijenkorf een Spaans beeldje kopen een boom opzetten een boom optuigen een vent aftuigen naar RKHVVSVBO - Uithuizermeedenseboyscombinatie gaan op de Dam je talen ophalen…

Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen. Of erger: die zeggen 'het is zoals het is ' Wat onthult dit zelfbedrog wat gaat achter dit beeld schuil Is het triomf van 't eigen ik Onderwerpen waarover ik een opvatting had en waar ik me over opwond. Het lijkt ineens heel lang geleden... * Let wel...Nota bene!…

voor suggesties Die mits goed uitgewerkt Er voor kunnen zorgen Dat ik positief verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren Zal nooit eigenwijs Niets aan willen nemen Mijn neus ophalen…

hoe je destijds mij plotseling van mijn werk kwam ophalen met je Mercedes in een gentleman’s pak mij als verrassing meenam naar een Hongaars restaurant alwaar je de violist eindeloos sonates voor mij liet spelen eer je hem zijn welverdiende tip gaf hoe wij op de Scheveningse boulevard schaterlachend doldwaze kaarten uitzochten om te versturen…

Gedanst, gezoend, gezopen en alleen Dan is er nog een dingetje wat steekt Dat half vier 's nachts je jonge hartje breekt Je wilt je nieuwe paspoort: nu meteen! Maar kom je in contact met stadsprimaten; De vinger geven kun je beter laten…

Het leven ontkomt me, Is telkens weer verdwenen Als ik denk er vat Op te hebben - Wat over blijft Is de nacht, met Zijn sterren En de bloedrode maan, Hen houd ik even In mijn hand En het voelt alsof Ik even, heel even maar, Werkelijk heb bestaan…

Maar als ik spreek over jou zie ik mensen hun schouder ophalen. Maar als ze ervoeren wat ik ervaar, zouden ze alles opgeven van wat ze bezitten voor dat ene moment met jou. Omdat het iemand compleet verandert. In plaats van lief te hebben kiezen ze voor controle. Liefde vraagt om los te laten. Maar ik smeek je hou mij vast.…