Onrust steeds opnieuw
De witte winter dekt de harde vormen toe
maar ach, dit hart vindt nergens rust, het wil
altijd weer zoeken, vinden, loslaten
en toch weer niet; het kan niet niets doen.
Onrust steeds opnieuw, proberen, deleten,
vergeten en weer ophalen;
wanneer komt de avond, wanneer de morgen,
het lijkt de klaagzang van Job wel.
Is er dan geen antwoord, enkel altijd zoeken?
Loslaten, vinden, vergeten en deleten.
Wanneer komt de avond, wanneer komt de morgen?
De witte winter dekt de harde vormen toe.
Geplaatst in de categorie: emoties