Alle inzendingen over opnieuw

géén vers, géén regels, niets gepend de soep was op, het vers - ontzield - bleef weg ‘t-is waar; het klopt volledig wat ik zeg niet eens wat losse regels - ach het went verbazing, blijdschap: tóch nog iéts gedicht opnieuw, al schrijvend, prozaïsch gezwicht…

Het water komt gulzig, uitgehongerd huizen, land, levende wezens alles verorberend ineengeslagen vechtende handen wanhopig barricades opwerpend hoe klein is de mens nu het verhaal van een oude geschiedenis schrijft verwoed een volgend hoofdstuk opnieuw laat de natuur zich de les niet lezen…

Gisteren, maar vandaag opnieuw, hebben mensen verdriet gevoeld, in het verlangen van violen. In de smart van violisten. In dichterlijke dromen. In poëzie van muziek. Hebben ze de pijn gehoord, in het diepgaand verlangen, naar vrijheid en samenheid, terwijl de jaren klimmen.…

ik rolde mijn rots een ontheemd leven lang vergeefs de berg op de weg terug naar huis duurt een benard leven lang woorden raken zoek rituelen wiegen noch sussen me herhalen niet wie ik ben ik werd een kind van zeven ik weet wie ik ben opnieuw geborgen het duurt een leven…

op mijn wandelroute kijkt mij wantrouwend aan al gauw wordt mij duidelijk waarom ik dit zo voel ik loop een stukje verder blik even achterom en zie hij neemt een hapje van de daar liggende drol met afgrijzen aanschouw ik het en verbaas mij steeds opnieuw wat vogels zoal eten en nog smakelijk vinden bovendien…

Elke dag weer opnieuw naast God beginnen aan Zijn Hand voort gaan zich met Hem te ruste leggen onze Hemelse Vader uit heel je wezen liefhebben omringende mensen beminnen als het eigen ik deze uitspraak vol eenvoud moge altijd de sterke zuil tot drager van het geloof zijn.…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

Deze mens herken je aan zijn ogen, Zijn oogkassen bieden plaats Aan vier ogen in plaats van twee - Hem herken je hem net zo makkelijk Als de cycloop, net zo opvallend is hij. Één paar ziet wat er voor hem gebeurt, Het andere ziet alleen de herinnering Die hem dag en nacht verteert Tot er niets meer van hem over is.…

ik heb de stilte weder liefgewonnen: een korte poos was ik van haar vervreemd maar nu heb ik opnieuw haar liefgewonnen ik mag weer drinken aan haar klare bronnen en zwerven door haar schaduwbeemd.…

Door het open venster zingt helder licht met vol enthousiasme, doorbreekt de stilte met woorden van tijd om de zomer in te luiden Een droom is geboren en zwemt uit de leegte van de nacht in open armen die de ochtend begroeten Het geluk smelt in de klanken der vogelslied dat uit de schaduw opnieuw van de zon geniet…

Ben het eind al zoek Kan niet weer opnieuw beginnen Het doet pijn zovaak als ik denk aan Hoe graag ik jou wil beminnen Hoezeer ik ook probeer De leegte is niet te dragen In plaats van het gebeurde te vergeten Ontstaan er steeds meer vragen Als ik nu de kracht had Zou ik je willen vragen Ben je nu net zo zoek Kun je mijn afwezigheid verdragen…

Vraag ik elke dag opnieuw Staand voor de spiegel kijk ik mezelf in de ogen Maar ik zie niets Blind Je kent me niet Niemand kent me Een masker klemt Mijn hart doet pijn Breekt elke dag Wie ben ik? Niemand……

Soms denk ik weleens dat wij gezocht door woorden hardop spreken om ze simpel te herhalen waarom zijn gebruikte woorden eigen in geroepen waanzin meestal is een zin een echo van verouderd taalgebruik Soms zijn woorden fraai gevonden of ze hebben fossiele waarden die opnieuw gevonden moeten worden…

In mijn schamel sloepje zal ik oeverloze tijden varen over wateren die niemand ziet het stille roeien over de rivieren in mijn hoofd verre, eenzame plaatsen in mijn diepste ik kabbelende fantasie vol zacht ruisende melodie die leidt naar een warme open zee waarin ik opnieuw mezelf mag zijn…

Zachte wervelingen in hemellicht, engelenzang in zuivere tonen, in samenspel met harpen en fluiten, introduceren het kerstfeest, verkondigen een tijd van verlossing, in blijdschap, een geboorte, van het kind van liefde en vrede, een eeuwenoude traditie, welke in wederkerige tegenstelling, in schaduwen van hellevuur, uit onbarmhartig geschut, opnieuw…

De bevalling had je goed gedaan alsof je nu weer uren door kon lopen met een lichte en verende tred gedachten volledig en vervuld opnieuw geboren met leven geven De hechtingen deden pijn op een plezierige manier Je wachtte op een levensteken met knusse, warme woorden deken, kachel, olifant…

Elke lente opnieuw, trekt de aarde haar mooiste kleren aan. Het frisse groen over velden en weiden. Doet de mensen in hun hart verblijden. De bloeiende bloemen en bomen in duizenden kleuren. Het is sprookjesachtig met al die heerlijke geuren. De mooiste woorden kunnen ons niet vertellen, wat een bloeiende krokus over de lente zegt.…

Ben terughoudend geworden geef niet alles meer prijs eerlijkheid duurt altijd het langst geef mij opnieuw je vertrouwen en bewijs....…

Proces van genezing, is Een studie van tijd Middenin de duur Progressie die verblijdt Periode optimaal; Scheren en wachten Daarna ongekend Pijnvolle nachten Kracht van de ether Heeft goed gewerkt Met behulp van ex-vriendin Opnieuw aangesterkt Kon ik weer op eigen Benen; van een last bevrijd…

adem kwam binnen maar gaf mij geen lucht ik paniekte in nog dieper en sneller zuchten zonder soelaas alleen in ontspanning bleef ik mijn angsten de baas voelde mijn hart als een bonk zonder kracht wist van lekkages dotteren stands en defibrilleren ook dat als dit voorbij zou gaan ik het leven opnieuw mocht proberen…

ik klamp mij vast o ja, alleen in gedachten aan wat ooit was; het zijn in verwachten zweef in hier en toen loop in een straat met dovend licht wat moet ik doen verduisteren van het laatste gericht of opnieuw verlangen naar iets dat vergaat ik bewaar die lach en houd hem vast ongemerkt door de tijd veredeld het vervlakt de pure…

zonder sterren of zonder enige waarde van jou tot mij en woorden, woorden om te vertellen dat wat ik ben niet meer is tussen steen en wolken vond je mijn naam om m’n ziel te overtuigen de vorm van een open zicht en diep zo diep breken vingers de zomer alvorens die in mij kon dringen en leeg zo leeg wieg ik mijn niet-zijn opnieuw…

Zoeken, vinden, weer loslaten, altijd opnieuw. Zo is leven: winter en zomer, bloeien, verwelken, sterven en weer geboren worden. Wij zijn nu en hier, maar straks zijn wij er niet meer bij en draait de aarde verder en wordt het lente en zomer, herft en winter. We zoeken en vinden weer, laten los en worden herboren.…

Ik gaf aan elke golfslag iets van mijn woorden mee en als het tot gedicht gevormd was, dreef het in de grote zee daar waar het zonk en opnieuw tot leven kwam bij een zeeman die er ooit verdronk En als de zee het weer teruggeeft en jij woorden ziet liggen op het strand koester ze dan met liefde want ze kwamen van mijn hand.…

Weggaan heeft iets van blijven je weet van terugkomen en daarna opnieuw vertrek Denk aan de benenwagen niet aan auto of trein vertrouwen op eigen kracht Hoeveel kilometer loopt een mens zodra hij weet dat hij voortdurend op het lichaam bouwt De grenzen liggen bij dromen van wolken en water dat in zee samenkomt…

Je zoeken wordt weer angst voor overdwars gestruikel als je aan kleed- lokalen denkt op zondag, opnieuw een weg moet gaan langs ondergoed, de geur van natte overwinningsdromen met buiten altijd meiden aan de lijn - Zo raak je ergens nooit genezen, staat als verrevelder dwaas en eeuwig buiten spel.…

ga nu niet weg, vriend en kus de twijfel van mijn lippen zeg iets leuks en laat me lachen terwijl we samen zitten alsof de aarde nooit zal vergaan ik zal loslaten en opnieuw verliezen naar de sterren kijken en denken dat jij ook kijkt in de stilte tussen onze woorden…

met de straten aangewit en gekranst in woorden van verrukking sneeuwgelokt bekruip je mij warmte isolerend tot in het diepste van mijn ziel geluk vibrerend in gevoel van verstandhouding en wederzijds respect in de mist van onze herinneringen houden wij elkander vast los van toen en opnieuw beginnend zullen wij…

Tranen Troosten Helen Helpen Aanvaarden Leven Zijn Toekomst Vandaag Hier Nu Binnen Buiten Beleven Geluk Bestaan Jezelf Spelen Lachen Voelen Dansen Liefde Licht Warmte Zee Zon Sterren Maan En zo zal iedere levenscyclus weer opnieuw gaan.…

vandaag droeg de aarde mijn hemel laag zoals een horizon vol meeuwen je keek naar mij opnieuw en nader vertraagde de zee rondom tijd en diepliggende duinen slapend in elkaar geen vragen over onbereikbare plaatsen of landschappen anders dan mezelf het waren momenten van volheid met bloemen overal…