Alle inzendingen over oprapen

Het kleine leven in gewone dingen geluk voor het oprapen in dageraad van de straat kom ik je tegen is er dikwijls regen zie ik je gaan schijnt vaak de maan vlieg je weer weg heb ik die pech zing je me toe ben ik te moe van mij toch die kus allerliefste mus jij kan een dag blij maken een zomer in vakantie veranderen dat kan je als…

iemand zien lopen aan de fluisterdichte overkant zwijgend antwoorden zien vertrekken met onbekende bestemming verzinken in gedachte, in aanhef een weg vervolgen fantasie bedrijven, water inademen denken aan een briesje langs de wangen geloven in goede afloop, virtueel ontmoeten het gesteente van een steen aanvaarden oprapen, bewaren,…

woordloos adem ik geluk dat in het besneeuwde straatje voor het oprapen ligt dat voorbij komt in kraakheldere luchten in winterweemoed en in bloeiende sneeuwklokjes dat van zich laat horen in het ruisende gele riet in het krakende boerenhek geluk laat zich voelen in ijskoude stilte en in de Poolster die altijd op dezelfde plaats…

de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft…

Hij heeft een mooie lach zo eentje die de tijd doet stoppen, tenen laat krullen in zwarte sokken een lach die je van het strand zou willen oprapen net als de mist je brilglazen doet vervagen een lach zo fris die in een appel blijft hangen, zacht laat herinneren hoe de lente smaakt na een fris pintje bier met lef volmaakt, het…

er zullen nachten zijn waarin ik jou zal zoeken, je willen voelen en het gordijn dat tussen ons is gevallen willen oprapen en het duister van de nacht willen tegenhouden er zullen dagen zijn dat jij mij hoort roepen, me willen omhelzen terwijl mijn lichaam niet meer is, wel slechts een gedachte die je kan raken deze momenten herinneren…

De raarste dingen gebeuren onopzettelijk Niet vooropgezet of geprogrammeerd Liefde of lust overvalt Grenzen vervagen Hoogste muren vallen zo om Onbegrijpelijk is dan ook dat hiervan de reden niet wordt gezien terwijl die voor het oprapen ligt Als passie jou heeft gegrepen, is liefde niet van belang Dat het leven soms geen vat heeft…

zoek de balans in jezelf zoek er de rust zoek er de rede en vrede het ligt er voor het oprapen in je eigen diepste gewelf vind het en je leven wordt een lust oreerde de goeroe tegen haar ach zei ze ik ben voor zoiets helaas niet geschapen en toch denk ik is het wel waar anders was dat inzicht u niet gegeven ze bedankte hem en zocht haar…

ach, lief hoe kan ik je vertellen dat ik ook aan de zee mijn hart geschonken heb hoor dan, ze maakt mijn dromen waar golft een schelpenpad van echo's die ik opraap zie het golvend ritme alsof elke dag mijn leven begint met een glimlach van de meeuw die regenbogen hoog boven de horizon optilt ach lief, luister dan hoe onafscheidelijk…

in Westerwolde golden niet boeren zwoegen op de essen ploegen voren en verstoren het bodemarchief urnenvelden telden niet hoe mensen in de Steentijd toegewijd hun doden begroeven interesseert hen niet ze ploegen voort, terwijl ze een pijlpunt, bijl nog wel oprapen bewaren zien ze geen reden de urnen te sparen ze hebben geen idee…

zag in het gras een parel glinsteren nog nat van vroege dauw wachtend op meer zon wist dat oprapen niet kon zij schitterde haar glans en licht gaf haar de kans om zo te stralen behoedzaam trachtte ik iets van het groene weg te halen het snoer bleek in de schaduw opgeborgen ik viste vond de anderen op een rij en wist het slot was…

Ze was een harde werker De kleine, gezette Columbiaanse Chronisch ziek Samen fietsten we stilstaand rondjes Zij copd en ik een knieprothese Gehuwd met een kaaskop was ze De mannen van de anodefabriek Negeerden haar volkomen na het werk Na het werk lagen de vieze kleren Voor het oprapen, spoelden ze pek en Petroleumcokes weg onder…

Vrede bereik je door vrede te zijn Dat werkt zo in het groot en in het klein Liefde krijg je door liefde te geven Het is de graadmeter in je leven Geluk ligt voor je klaar, iedere dag Jij bent degene die het oprapen mag Dat lukt alleen als je het ziet Want als je niet kijkt, dan zie je het niet De zon verlicht iedere dag je bestaan Trouw…

Tien jaar beleefde ik donkerte Geliefden wilden helpen Vrienden stonden klaar Om de gapende wond te stelpen Natuurlijk Het lag voor het oprapen Maar het voelde kwaadaardig Met mijn gesloten geest Ik ontwaar nu weer een geest Niet als een spook uit het verleden Nee, een die mij over de drempel tilt Ik betreed een schone ruimte Niet als leeg…

viel op het gras dat is niet goed de geest van de vogel heerser in het luchtruim huist in de Veer zij symboliseert de moed van een krijger roffelende trommels zingende mannen rinkelbellende rokken van dansende vrouwen alles wordt stil de Veer kan niet blijven liggen geduld is een schone zaak haar zomaar oprapen…

zeggende snik als mensen elkaar na jaren weer terugzien het zit vaak in het kleine en valt niet af te dwingen het waait je soms zomaar aan met de wind het ligt in de eerste voorjaarszon die hoop over ons laat schijnen in de vogels die je toezingen geluk moet je durven kunnen en willen zien en beseffen dat geluk zomaar voor het oprapen…

dansers, ze dansen niet jij draait je om en ik kan slechts onthouden dat de klaver die je gaf in verloren momenten te zwaar beladen was strakgetrokken door het gewicht van eigen bloemlezing onschendbaar vanaf die plek de dansers, ze dansen niet mijn handen beven, de dagen veranderen het wachten op een woord, wat de stilte nog kan oprapen…

Dát was het woord waarop het wachten was in de geslagen krater ligt het voor het oprapen spreek Het en de sferen zullen bedaren durf je? stil maar niet alleen… Voor Cor Beau…

Tienhovenselaan, opgroeischans tegen veel boze buitenwerelden, je bent me bijgebleven in latere dromen: als autoloze straat waar voetbal als koning heerste en geen oorlog voerde en waar dierbaarheid van vrienden nog even duidelijk opraapbaar was als de kunst van die jaren.…

Een trofee die men winnen kan bij ’t opruimen van rommel, bij ’t kuisen van de omgeving bij ’t oprapen van de hondendrol.…

Op het natte zand lagen verspreid de vruchten; sterren,krabben en schelpdieren voor het oprapen. Deze getijdenklok, wat wilde het mij zeggen? Schatten zijn er te rapen, nu,....... straks is te laat?…

duister uit haar ogen en ziet de vogel op een tak, vlakbij het raam verwonderd blijft zij staan en kijkt de klanken naar binnen, waar haar hart ritmisch drumt op de prachtige taal van muziek, geluidloos vormen lippen de zo vaak gesproken woorden, een laatste traan vindt haar weg naar dichtbij, waar zwart gevleugelde schoonheid voor het oprapen…

Hier beginnen jouw seizoenen het lichte oprapen van hoop dansend in de schaduw, maanrat je gaat met een redelijk hart op de loop keert weer terug naar de waarheid onder helderend licht, een wakende maan roep je mijn naam naar de heilschaduw de zinderende stem van verloren faam je leest me veel minder dan vroeger niet meer zo vaak en veel…

de forse broeder met de harde handjes de trippelbroeder met de wollen wantjes de hoofdzuster, imperatief, vult massief de kamer dreigend met haar zwarte hamer gejaagd telt het infuus 66 druppels per minuut een half uur lang onrust een nieuw infuus: 7 druppels per minuut traag geruststellend getik kam en zakdoekjes vallen oprapen?…

binnen zijn ze echt gekomen zelfs mijn alarm was afgericht Ik zong zo hard voor mijn idolen zelfs gezorgd voor geurvretende zolen maar niets is minder waar want op de crimescene aldaar hebben ze ook mijn schoenen gestolen Ik ben het helemaal zat aan mijn pitbull heb ik niks gehad lag gewoon in de gang te slapen maar toen ik de krant wilde oprapen…

zo zijn wij ooit gegaan: jij voorop in ‘t land dat helemaal jou was ik als verzamelaar van al jouw stappen elk afzonderlijk uit afgevallen lover oprapend en jaloers de vogels wegjagend die in jouw schreden pikten niet altijd was het herfst maar altijd wel een stroom waarlangs wij met of tegen ’t water spraken en als wij zaten en ik mijn…

Ik huil nog dagelijks voor het slapen Ik kan het niet vergeten Ik moet de scherven van mijn leven oprapen Jij had dit kunnen weten! Als vader had je moeten begrijpen Dat je mijn leven ruïneerde Dat je me alle veiligheid ontnam Terwijl jij over meer en meer fantaseerde.…

Bij het stoppen gevallen, en je scooter oprapend geraakt door een vrachtwagen, achteruitrijdend, je niet gezien. wielen branden over je heen, het was je 'lot',zo jong, zo onwerkelijk. Het waren de laatste secondes tot je dood.…

mijn vader voelde zich in zijn nopjes als hij ons de eerste sappige pruimen zag oprapen, die hij schudde van zijn jonge pruimenboom.…

omhelzing, dat ademhalen eigenlijk niet meer hoeft tot aan de dood, uit een vonkje ontstaat een vuurzee niet gedempt, en overslaat tot een humane wereldbrand, tot onvoltooide symfonische partituren de opmaat tot de mooiste dromen waar iedereen aan deel moet nemen, zonder zich pijnlijk te vermoeien, de tijd door hemzelf bedacht ligt voor het oprapen…