Alle inzendingen over oproer

zondagmorgen vroeg meeuwen drinken aan een plas de iepen zwijgen ik stap langs holle wegen er kraait een haan oproerig…

En die eertijds droegen om de leden Tekenen van de afhankelijkheid, Zullen opgaan naar een stralend heden, Door de poorten der oproerigheid.…

Ik ben dat slap geleuter meer dan zat Een nieuwe maand een nieuwe rekenrente Het wordt hoog tijd voor een pensioenen-lente De dekkingsgraad moet van mijn levenspad ‘k Heb jeuk aan mijn pensioengat...ik ben kwaad Weg rekenrente...fuck de dekkingsgraad!…

' sinds jaar en dag voor in de mond En dat ge vreest voor kruitvat en voor lont Dat snap ik, 't is het oproer der zeloten Dat gaat helaas niet met de Franse slag Zelf vrees ik nog het meest voor míjn gezag!'…

Onderdrukt en stilgezwegen staat er een nieuwe generatie op die zich te goed doen aan nieuwe media opstanden ontstaan via twitter iedereen is journalist die maar iets in ogenschouw neemt daar verslag van doet spreidt de oproer zich als een olievlek, die mensen over de streep trekt terwijl ze zich hier druk maken over gebakken lucht…

Van geologie tot oproer. Geen weerstand boden ze De ondersten, onaangedaan door hartstocht en passie. Nog voor de geschiedenis een onvoorspelbaar teken. Zonder vrees. Onschendbaarheid is een diep verborgen wens van alles wat beweegt in het eindeloze spel.…

Je kijkt zo vrolijk, terwijl je allerlei naars verkondigt, oproer hier en oproer daar, de wereld is nog lang niet klaar om zich een Nieuw Paradijs te noemen. Het tegendeel doet mij meebloeden en in mijn hart snijdt een reuze vishaak, wreedaards hengelen mij omhoog, keuren mij af en laten mij zwaargewond weer vrij.…

Terwijl ik het water beroer En de kringen verschijnen Mijn gedachten in oproer Om in lucht te verdwijnen Zie ik jou helder als kristal Met je lieve,zachte gezicht In een rimpelige lichtval Door de waterspiegel belicht Even heel even weer samen Wat een onverwacht cadeau Ik kus het water vol overgave En fluister,het is goed zo…

nog hield zij hun blik gevangen maar als in een vertraagde film bleef hun glimlach hangen onzekerheid was al bereikt in de discontinuïteit van het anders zo bekende en soepele protocol angst lag op de loer in de ongecontroleerde decibellen die in de menigte al bezig waren koppen te snellen toen nam zij met ferme armzwaaien…

ik zie donkere massa’s bewegen zonder enig contrast voel het zuigen van de kloven die gestolen tijd uitbuiten daar schuiven vele panelen hun lang verleden bestaan formeren decor in chaos en afgrijzen uit de ondergang van paradijzen revolutie zal geen geschiedenis schrijven over het leven daar gaat de strijd voort om de…

Een daad van politiek protest een vrouw van eenentwintig De eerste die Iran liet zien dat vrouwen kunnen winnen Olympisch brons met taekwondó maar hield haar woorden binnen Alizadeh is haar naam wordt zij icoon voor jong Iran Zoals een paar jaar eerder nog vertoond was in Afghanistan? Ze werd vernederd en beschimpt en was gedwongen…

hij gooide stenen schreeuwde onverstaanbare kreten wierp zich onbeheerst in een strijd waarvan hij dacht dat het de zijne was nog had de tijger zijn klauwen gespreid maar de ongelimiteerde drift raakte er uit geschrokken en getroffen door verdwaalde brokken de stoet begon gezicht te krijgen gebutst en bebloed probeerden zij…

de plaatsen zijn gekozen posities verdeeld als de decibellen hun adem krijgen hebben drums hun eigen feest ieder event heeft zijn eigen hakken in de grond als de geboorteschreeuw nog horen wij ze niet binnenkomen licht lentegekleurd jeugdig ontluikend de lach en vlag in ontspanning fladderend mee verwachtingen zijn hoog gespannen…

aardling Een aantal risico’s Zijn risicoloos Botsing tussen pluto en neptunus Aidsvirus op mars en venus Oproer op uranus Sadisme op saturnus Een bosbrand zonder weerga In het wonder van Andromeda Revolutie op een verre ster Afvalstaking op juppiter File op phoebe Voetbalongeval in het heelal Desondanks toch wel fijn Gewoon risicovol…

Oproer is in mij, en ik spreek mij uit Onevenwichtig, hortend van geluid, Ik weet mijzelf niet meer, mijn handen beven, Het is alsof mijn hart mij wil begeven.…

koeien stil bijen gedeisd vegetatie snakt naar adem het is de tijd van machines het is altijd de tijd van machines ook is het de tijd voor oproer maar het blijft stil grommende constructies draadloos gewauwel sissende popdrinks versterkt op maximum output piepende treinen razend verkeer ontbrekend in een web van overconsumptie…

Bidden is voor mij erkenning van onvermogen, het rumoer van binnen is dan oproer in het zand het bloed wordt getemd en de leegte is dan plotseling genade. Voor mij is bidden een eindeloos verliezen in een bodemloos bestand, het verbond ontdekken tussen de gewelddadige wereld, dit ogenblik en wat nog komen moet.…

Heb meelij met die arme Argentijnen. Hun arme land is nagenoeg failliet En drank of eten hebben ze daar niet, Zodat ze onherroepelijk verkwijnen. Kom, lever dus uw laatste guldens in Voor Máxima haar ouderlijk gezin.…

Ze leggen bloemen voor mijn huis, elke morgen Ik word aanbeden tot en met, vereerd, men wil mijn voeten kussen Mijn voeten raken nooit de grond, men draagt mij namelijk op handen rond Als leesvoer dienen mijn geweldige verhalen en poëtische gedichten, ik ben hun bindende factor, hun vredestichter Ziet U een oproer in de straat…

Geen betere plek om het getier van een oproerig geheugen te smoren dan de keuken waar het licht neutraal naar binnen valt en ieder ding zich door een jarenlange dagelijkse sleur hanteren laat zonder oud zeer te wekken zolang ik me maar niet herinner hoe jij hier na die eerste nacht gestaan hebt als een tussen potten en pannen verdwaalde boom…

Er was eens een volk waar van alles aan mankeerde Er waren eens, beginnen de meeste sprookjes Ze eindigen meestal met ‘ze leefden nog lang en gelukkig’ We geloven graag in sprookjes, leven ons helemaal in Er was eens lang geleden een volk, wat vaak net zo veel oproer veroorzaakte dan nu.…

Oproer en geweld… Is de partij alles wat nog telt? Afschuw en haat in hun ogen… marcherend in hun parades, allemaal voorgelogen. Wapperende vlaggen aan de gebouwen… Alles wat ons nu nog rest is rouwen.…

lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties dood gaan. voortaan zal de hete ijzeren keel der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

Het nieuws, dag na dag: er branden vuren op straat -- recht vanuit het hart.…

manifestanten manifesteren manifest stenengooiers doen de rest pas hun eerste school ontgroeid de vlam erin vaderland zonder vader moeders zijn het noorden kwijt de burger laat gebeuren wat gebeurt om de naam racist te mijden betalen zal hij broederlijk voor de vijand onder zijn gelijken kostbare vrijheid ligt aan diggelen…

Dankbaar dienen we onze God, Eren onze koning; Slechts op trouw aan 't hoogst gebod Wachten wij beloning, Helden zijn wij voor het recht; Niet in 't oproer schreeuwen; Aan de Oranjevaan gehecht, Nederlandse leeuwen.…

Dit gebied heet in de volksmond 'Rode Hoek" vanwege de oproerige linkse geschiedenis. De fokken werden gelijktijdig gehesen en neergehaald als groet aan onze koningin. Volkskrant - Binnenland, blz. 2, 5 augustus 2005…

Lyriek is de moeder der politiek, Ik ben niets dan omroeper van oproer En mijn mystiek is het bedorven voer Van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. Ik bericht, dat de dichters van fluweel Schuw en humanistisch dood gaan. Voortaan zal de hete ijzeren keel Der ontroerde beulen muzikaal opengaan.…

geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek) de binnenstad verkeert in Thaise sferen ik raad u aan hem ook eens te proberen u kunt hem laten stoppen op verzoek frivool en fris en fruitig is zijn look u ziet hem links en rechts uw fiets passeren dat zo’n vehikel zoveel kan presteren dus smeult het oproer in de taxi-hoek mijn raad aan Hagenaars…

Zal aan ons geestlijk licht Als in een schoon gedicht, Liefde zich huwen, Komt door ’t oproerig bloed Hartstocht die zingen doet, Alles is ’t Uwe. Aarde en onblusbaar vuur, Adem van ’t puur azuur, Reinigend water, Eeuwig verenigt Gij, Wevend aan ’t wereldtij, Vroeger met later.…