1840 resultaten.
Anoniem
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 194 ik heb baat bij jouw schaduwwoorden
die vlinderen anoniem om me heen
als wegwijzers van aard
tijdens de nacht
(laat mijn waterogen gaan,
op zintuigen van daar naar hier,
van ’t ogenblik)
tiktak, luchtig gevulde uren getuigen
door de nacht van adem
in mijn oren kleppert de klok
een slapeloze muze
mijn diepte gaat ver
jouw schaduw verzacht…
MIJN LIEF IS JARIG
hartenkreet
2.0 met 12 stemmen 3.141 Wat vandaag haar leeftijd is
mag ik helaas niet verraden
Maar sinds mensenheugenis
is ze echt niet te versmaden
Lang haar in het mooi rood
hangt over haar beide oren
Haar armen, zacht en bloot
zij is echt voor mij geboren
Mooie ogen, groenig zacht
zien me bij ‘t ontwaken aan
Een mond die eeuwig lacht
naar mij, hè..welteverstaan
Wie…
Poes
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 509 Poes ligt op de chauffage,
verwacht al dagen vries en kou,
wil alleen nog aan je voeten,
als achter oren gekrabbeld wordt.
Ondanks dikke, lange, zachte vacht
geen zin om buiten te komen,
poes voorspelt een koude winter,
maar sneeuw noch ijs kunnen haar deren.…
Thuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 161 verder dan tranen
die verdampen aan wimpers;
de rietvelden van de ziel in
het gevoel vastgeprikt als
spelden die glinsteren in het
aangezicht van mijn volle maan
nog eenmaal demp ik het vocht
en tel in mijn hart de som van
dalen en stijgen van doeken
in het toneelspel van beelden
en ik mijn vingertop in 't zand
begraaf naast twee dove oren…
TAFELTJE DEK-JE....
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 322 Mijn lentes
zijn gevuld
met zang
van merel,lijster
.....vink en mees
Het zijn kille winters
die ik vrees
hun stille afwezigheid
in tuinen,langs bermen
Het zijn m'n oren
die ik wijd open zet
zo ook mijn hart
bij klanken van voorjaar
Hoeveel herfsten....
dalen vogels neer
om zich te voeden
aan het rood van bessen?…
Foto in de pas
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 382 niet zomaar keer ik
mijn gezicht naar je toe
en ditmaal zonder glas
je ziet het gewicht
onder mijn ogen
weliswaar gezakt
maar ik ben
geenszins levensmoe
ik betrap mezelf
op een lichte lach
althans zo neem ik het waar
het maakt, denk ik,
van naderend licht gewag
zij zegt, ik wil ook
uw oren zien,
de wet schrijft…
Een exposé
netgedicht
1.0 met 212 stemmen 15 ik hoefde
jou alleen
maar aan
te kijken en
we lachten
jij met een
olijke twinkeling
in je ogen en
ik met mijn
soepele mimiek
van mond
en gezicht
waarin oren
opnieuw geboren
leken te worden
wij zochten
naar een exposé
waarin onze
liefde in antwoord
zichtbaar groeide
geen scheiding
maar juist de
brug samen nemen
en omkijkend…
***leven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 150 mijn tranen weggeveegd
Mezelf gedwongen om te leven
Te genieten van de nacht
Teveel nachten liggen malen
En mezelf grootgebracht
Ik ben geweest en iets geworden
Maar het zijn vergeet ik soms
Ik vergeet te ademen
En al leef ik zo gezond
Ik ben kapot en wil niks willen
Ik ben moe en chaos heerst
Mijn denk is stuk, mijn adem op
En mijn oren…
Openbare ruimte
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 104 's Avonds is de rivier een theater
het water draagt de muziek
naar onze oren, de romantiek
van een saxofoon, ondergaande zon
fonkelend in de wijn en de kerk
rozig een en al zachte genade
Toeristen doen klikklak alsof
niet zij maar wij de figuranten zijn
de stad een bordkartonnen decor:
attractiepark Paris l'amour
jongelui op de kaden…
zomerdagavond
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 elke zomerdag weer
voor in het maanlicht
net de zon verdwijnt
om in sterren te vervagen
raap ik hem liefst op
om in mijn hart te bergen
elke zomerdag weer
weerhoudt mij het liedje
van spelende kinderen
dat in mijn oren deunt
als in hun kleine handen
ouders een ijsje stoppen
elke zomerdag weer
herinnert mij het plezier
van klein jong…
SCHEMER VERBINDT
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 126 Schemering omlijst
toenadering van oren,
ogen, in horen en zien.
Schemer verbindt
traag verlopend middag
met avond. Verlichting
(een schakelaar) maakt
het terras zacht zichtbaar.
Fonkelingen wijzen op
glazen, mooi rood van wijn.
Handen omvatten, slokken
worden speels genomen.
Monden proeven, vormen
woorden. Gelach klinkt op.…
Gebonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 dagelijkse routines
Wanneer het donker wordt
kan ik uitblazen, naar buiten
kijken, naar de vogels kijken
Op vakanties ontdek ik de wereld
door de ogen van de jongens
die rotsen en rivieren bedwingen
De meisjes zijn prinsessen
Ze leiden zichzelf op tot koningin
bestemd om te klagen over haar lot
Thuis zijn ze mijn gezin
Ze stoppen hun oren…
Uitgeroepen in de woestijn ...
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 77 Oren die zichzelf niet horen.
Ogen die zichzelf niet zien.
Hoe de eersten, de besten,
na hard te zijn gevallen,
de laatsten ontmoeten.
Zoals doven leren luisteren.
Blinden met een voelend hart,
uiteindelijk hebben leren kijken.
Oorverdovend leren fluisteren.
Zichzelf hebben hervonden.
Nooit meer uitverkoren zijn.…
ZEEMIST OF ZEEVLAM
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Het was een zonnige dag
Torremolinos, Zuid-Spanje
30 december 2021
een heel zonnige dag
met 24 graden
dan opeens
vanuit het niets
vanaf de zee
Mist
Zee-mist
Als een vlammende tsunamie
van bergen mist in banende
gruwelijk grijze grieselijke wolkenzee
over het strand
aan ‘t land
in de stad
zeezicht verloren
zee-mist om m’n oren…
Kantelpunt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 65 Dit is geen vliegende verkoudheid
dit is de gewone dingen doen
in een gekantelde wereld
op zere knieën kruipen
over de scherpe rondjes in het metaal
van een omgevallen wenteltrap
Houd vol, houd vol, rust uit
in een hoekje van de bocht
tot de angst weer van mij houdt
tot mijn oren weer sporen
met wat ik zie en voel
in de storm van mijn…
Schelpen 2
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.354 Zijn jas hing als een schreeuw
tegen de hemel
op die dag en die minuut
voorbij aan ons begrip
en telbaar vóór zijn dood
Ik dacht het te horen ik dacht
zo dadelijk doe ik mij handen
voor mijn oren ik sluit mijn schelp
voor zijn vreselijke woorden tot
mijn bloed alleen nog maar
de zee hoort ruisen.…
tot ontploffing gepest
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 2.817 soms zelfs de platte speelbal
van hun tot vuist gekropte gal
één die ze in nalachen nog wegkwelden
onder het vriezen van hun blikken
leken zijn ledematen als versteven
en was de korte glimlach verdreven
in een bad van wat angsten prikken
zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn
en als een glazen bol het bloed uitstoot
kraakt mijn oren…
blue eyes
hartenkreet
0.0 met 4 stemmen 890 Zoveel zomermelodie in
de speler rond je oren en
in je hoofd: pijn zingt rond
Zoveel weemoed in de wereld
lief, zoveel, takken van bomen
kraken onder dat gewicht
bij wijze van winter
en liefde wordt heilige pijn,
een kruisiging waaraan
de dood geen einde te maken
weet tenslotte…
Vergeetput
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.113 Ik zie de gevel vervellen
en spits mijn oren
hoor een flard van een zucht.…
liefde
hartenkreet
3.0 met 104 stemmen 9.988 verliefd zijn tot over je oren.
elke dag maak jij je schoon.
alleen voor die ene persoon.
ken jij dat gevoel?
alles op een doel.
ik ken dat gevoel wel.
je zit niet altijd even lekker in je vel.
werken doe je niet.
hij is de enige die je ziet.
je hart binnenste buiten.
je loopt de hele dag te fluiten.
schaam je daar niet voor.…
WOLF
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 955 Het late avondrood in de ogen
mengt snelheid met felheid
de tanden bloot..rug gebogen
zeer bereid op elke strijd
Zichtbaar spant nu elke plooi
van de machtige roedel man
want de neus vol nieuwe prooi
vormt een jacht met duivels plan
Verloren ogen..te ver van veilig
alle gespitste oren sluiten in
het ritueel oogt bijna heilig
de snelle…
de lusten en het kattekwaad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 527 wanneer de eerste appel valt
zal ik je zien, achterstevoren
met mijn vingers in mijn oren
en in mijn tas een flesje malt
we zullen praten in de regen
over wat je had verzwegen
en ongeveer halverwege
zullen we zien of het bevalt
is het ja?…
Assen in mijn lijf
hartenkreet
4.0 met 24 stemmen 2.193 ‘k Verdraag
geen licht meer
in de assen
van mijn verdriet,
weerloos verdwijnen
mijn oren en mijn ogen
in het niet.…
Heimwee 6 maart 2004
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 795 het gaat nu over ons gemis
daar scheen de zon en hier
verschijnt de grijze mist
een nevel die me koud bedekt
de haren nat, glimmende huid
ik hoor hoe je stem verlegen
aarzelend klinkt, me roept
met een zachte, tedere lach
ik hou mijn handen op mijn oren
verdikke ik wil je niet meer horen
vanmorgen toen ik van Waasland
vertrok om boven…
Voor Esther ('t zangeresje van de band)
netgedicht
0.0 met 4 stemmen 767 "Bevend klinkt de nachtegaal,
schuw trillend van onzekerheid,
zingt met haar stem vol tederheid
oceanen vol, waarin ik afdaal"
Woorden schieten te kort om dat te beschrijven
mijn gemoed schiet vol met eeuwig cliché
over dat je met me vrêe
door je stem langs mijn oren te wrijven.…
Kerstdroom
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 3.129 Ik kroop dieper in mijn jas,
koude beet in mijn oren,
en volgde blij in jouw pas.…
Balans
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 520 Wanneer mijn letters zinnen dansen
ik jouw woorden bedrukt zie staan
weer denk aan gemiste kansen
verzopen van hun huid ontdaan
klanken opnieuw mijn oren strelen
handen behelzen jouw gezicht
gezel verspelen zonder delen
gevangen in het eerste ochtendlicht
zullen letters dan nog beamen
in gewisse vriendschap met de tijd
als gevlochten…
Zeegod bij Tahiti
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 953 De zeegod rust met zijn hoofd
op een vulkaan die borrelend
warm langs zijn oren bruist
de haren als zeewier omhoog
op een krioelend bed van leven
op tien kilometer diep
Zo groot is hij dat hij slechts
drie keren ademhaalt per vier
en twintig uur, een maal in
het wordt weer eb
nog eens uit
het wordt weer vloed
opnieuw vallend getij…
Langue Belge
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 744 Zwoele klanken stromen het zuiden uit,
voeren me week en zachtjes dronken
Anders dan het Nederlandse ronken
is het meest zwoel het Belgische geluid
Wieg mij in een eeuwig smeltende slaap,
drijvend op een vlot van anti-tutoyeren
En verwen mij met uw immer zachte g
die mijn oren doorstroomt, zo gedwee
Spreek niet in talen uit zonniger oorden…
De trol van Warnsborn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Flaporen en een dikke neus
Kale kop en glinsterende ogen
Lonkend als geniale bosreus
Hij schenkt je het nodige inlevingsvermogen
Staat pontificaal tussen dikke stammen
Tijdloos met z’n stok in de hand
Altijd bosleven aan het uitkammen
Z’n rode puntneus staat hem zo galant
Hij weet menig Veluws boskind te amuseren
Met z’n oren luistert hij…