Alle inzendingen over oud

de wind vergaart dode bladeren in een hoek van de tuin om ze later weer overal rond te strooien ondertussen snij ik oude takkenbossen tot eerste wintertijd…

Mijn schoen gezet, wat denk je: niks Gezongen tot ‘k schor was, wat denk je: niks Lief geweest tot het niet leuk meer was, wat denk je: niks Dus verval ik maar weer in mijn oude humeurige ik!…

Kun je misschien zeggen waar je oude fiets nu ligt en zou je hem aan me willen schenken? Dan haal ik hem op zet ik 'm op zijn kop in mijn tuin, vlak voor mijn raam. Zo zal ik dan altijd aan je denken.…

Alles wat leeft keert weer naar de oude bronnen Van 't paradijs. En dan? Ach, weet ik veel.…

over wondere wateren waait een vergezicht een oude kerk met breekbare zerken achter wuivend riet waar eenden tateren een lintlandschap onder heilspellend licht…

verloren ziel alleen gelaten niet in staat om te praten dook en viel op haar gelaat droogt tranen met een oude doek blijft maar staren de geest is zoek…

de storm smeet een oude tak op het mos een kraai koos klapwiekend het luchtruim de avond hulde de bomen in stilzwijgen geluidloos viel mijn haar voor mijn gezicht ik gaf me over…

Cultuurbarbaren zijn het, die van IS Een beeldenstorm in ’t oude Nineve Het enige wat telt, is hun MOSKEE Een parallel in de geschiedenis? Jawel, wat ‘KUIP-vandalen’ zijn gekomen en hakken in op een fontein in Rome!…

Het is donker en koud de avonden worden sneller oud weer meer rimpels in de tijd voor je het weet glij je de hemel in tenminste als je hebt gedeugd onderwijl lacht je jeugd je uit.…

aan de tulpenboom kleurde een enkel blad intens geel de takken reikten naar het wolkendek stormen dwongen het oude huis op de knieën ik vond de weg niet terug…

Op de oude telefoon staat nog haar stem op het antwoorapparaat alsof het gisteravond was dat ze zei: Bel je me gauw Veel zou ik er voor over hebben om haar te kunnen antwoorden maar helaas kan dat niet meer daarom druk ik af en toe maar op de herhaalknop…

Kerstballen glinsteren Bibberend, waterkoud, Sluipt hij, schoorvoetend, Als iedereen naar 't Orenverdovende Hemelbestormende Vuurwerk kijkt, weg Als een schim: 't Oude Jaar..…

Boeken blijven, dood, gewoon, in oude kasten staan.…

over velden met blauw bloesemend vlas worden schaduwen van de zonsondergang langer de beek legt de wortels van de oude boom bloot ik denk alles dichtbij weinig is onwrikbaar…

- Nu moet me komen de oude drentel-tred, nu moet me 't oude vreê-beeldje gaan komen, mijn grijs goed troost-moedertje om 't diepe bed waar zich de warme koorts een licht dierf dromen, en 't wegend wee in lede tranen berst... ...…

Gelijk de lentezon na wintertijden heel de aard vervult met warmte, licht en gloed, zo wekt de liefde mij uit smart en lijden en met haar keert weer de oude levens-moed. 0 wereld, lang en droef heb ik geweten hoe doods en leeg gij zonder liefde zijt maar de oude beelden zijn verbleekt, vergeten en om mij heen is 't blijde werklijkheid.…

) Rotterdammers is wellicht die oude binnenstad van Amsterdam want die van Rotterdam was zelfs nog mooier in 13 minuten verwoest en zelfs 900 doden Er gaat geen laatste trein meer naar Rotterdam op elk tijdstip en in een half uur in Amsterdam d'oude 020 en d'nieuwe 010 staan nooit kiet houden rivaliteit maar ik noem het verdriet!!…

Ik leg mijn potlood neer en ook de oude dichter typt niet meer, hij blaast uit, dooft de vlam, rookt een sigaret. Nog leeft de oude dichter - als een vlinder dansen zinnen op papier. Wanneer de zanggodin zwijgt, hoeft het van hem niet meer.…

Ik wilde nieuwe dingen zeggen onbedachte waarden overbrengen maar het meeste is alreeds gezegd en toch, voor zwijgen is het nog geen tijd Vroeger beefde onze aarde voor de winden van Gods stem de wind is nu alleen maar lastig oud geluid en geen verstand meer waard Het is zoals gewenst, dus logisch grafisch voor te stellen heel voorstelbaar…

op weg naar nergens komt besef van terug het begon toch ergens misschien is er ’n brug gebouwd op het vale grijs van skeletten elke brug had zo zelf een eigen prijs geluk is bruggen zijn heden uit verleden bruggen voor heden moeten nog verleden bruggen voor nu zijn altijd te laat nieuwe skeletten…

De goede voornemens voor het nieuwe jaar staan strak geformuleerd in de computer. Als hiervan één tiende wordt gerealiseerd, bloeit er iets super schoons op, voorwaar: Het in elkaar slaan van hersens en zakken, opgeblazen of niet, wordt gestaakt. Bedrog naar een onherbergzaam oord verbannen. Spil- en bedilzucht slaan met doorntakken op de…

Dit zijn dus de foto's die ze om ik weet niet welke reden niet meer in een boek liet. De meeste hebben de kwaliteit van industrieterrein - niet bedoeld om er te zijn, als je er niet hoeft te zijn, niet bedoeld om er te wandelen op zondag. Juist daarom kom ik er zo graag. Ik neem het kind dat ik niet heb ermee naartoe. Hier is de tijd…

oud in jaren jong van geest zit jij daar als de wijze uil met ogen sprankelend nog van het doorleefd ervaren wat onderweg naar morgen echt het allerbelangrijkst is die knipoog of dat belletje dat briefje of lieve berichtje dat jou telkens weten laat dat jij meer nog dan de jaren gevierd bent om wie jij bent door de mensen om jou heen…

Een wandeling op haar feestelijke oude dag.…

Ter gelegenheid van aller dagen, bijwijlen, het harmonieuze vervangen een lang vergeten "alles" met talloze opportune vragen rooskleurig schoon, vullen "stukken uit de oude doos" ten gepaste tijde, voeden zij de ziel met onvermogen.…

Het licht in de verte Kleurt door en door rood Door een zon die Doodvermoeid ondergaat ' t Doet mij beseffen Dat ik verder wil Daarheen, waar het licht Oud is, en rood, en warm ' t Hele leven ben ik Al onderweg naar verder Naar de verste verte Tot er opeens geen verte Meer is…

Een opgeruimde kast en kelder brengt ruimte in het hoofd en hart maakt gedachten helder geeft een nieuwe start Kijk naar het oude land met nieuwe ogen het landschap verandert van gezicht ogen die de kwaliteit verhogen alles verandert door het licht…

Straks kampen we met een pensioentekort Te weinig om behoorlijk van te eten Dus Jetta laat ons nu vast peentjes zweten U krijgt een eigen moestuin op uw bord 'In plaats van steeds maar bij mij aan te kloppen Gaat iedereen zijn eigen boontjes doppen'.…

Hoewel in tijd deze mooie vangst lang op zich liet wachten is de verhouding scheef 'The Old man and the Sea', novelle favoriet wijlen dictator Saddam Hoessein, gewoon ondergronds Vereenzelvigde zich met degene die na een lang gevecht de strijd won een waar tweegevecht, duel dubbel, zeker dwars enorm verloren De moraal van dit verhaal…

Een lieve groet voor al die mensen voor wie dit jaar heel duister leek; voor wie ondanks de goede wensen het geen gelukkig jaar toch bleek. Veel groeten voor wie erg moest lijden; een warme wens voor wie alleen en machteloos moest zien te strijden, voor wie de zon zo zelden scheen. Een blije groet voor al die velen die snakken naar wat…