Alle inzendingen over oud papier

Dan komt er ineens vanuit een verborgen vakje een propje papier tevoorschijn. Zie je wel, zei ze glunderend, ik wist het wel dit zocht ik, ze vouwde het vodje open: het was een beschrijving van: hoe naar de winkels toe te lopen.…

onscherp mijn potloden mijn puntenslijper eveneens een nieuwe zo gekocht en met de wulpse ronding van punt wordt de leegheid van papier gevuld tomeloos tastend worden woorden in drift op papier gesmeten in de ranke rijpheid van lyriek in een rol weggelegd in liefde van taal…..…

ik bouw je een huisje van papier met klinkers en medeklinkers invoegen doe ik later ik denk aan je met liefelijke letters die je makkelijk ontcijfert met losse woorden zonder tekens in een open brief een zegel kleef ik niet ik schuif mijn brief onder de deur naar binnen ik bel niet aan binnenshuis lees je met ogen die vanzelf vergroten…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

op een briefje schrijft zij alles naar haar liefje nee het is zeker geen straf dat zij een weeklang niet praten mag veel waarover tijdenlang werd gezwegen kwam nu als een lentebries in woorden van liefde kleurrijk op papier het doet de wind blozen roze wolkjes te lezen door een andere bril…

In vele e-mails komt een bericht, denk over papier niet al te licht, wacht voor u de printer gebruikt, want teveel is overbodig en ik denk besmuikt: er sneuvelen bomen om aan de nood te voldoen, maar als ik die gewraakte rechters zie met al die bundels papier, dan meen ik toch: er ligt echt wel een boompje hier.…

Voor mij ligt een blad papier, dat vrijmoedig naar me lacht, een onbeschreven vel papier, dat geduldig op me wacht. 't Blad lijkt me wel toe te spreken en het kijkt me helder aan, "Ga je gang", lijkt het te zeggen, "tijd nu om van start te gaan".…

ik heb met schaduw op zonnig papier contrast geschreven scheidingslijnen zijn fel maar later loopt de inkt opdrogend dood venijnig bijt zij stukjes licht in wat langzaam vergrijzend zicht waar in overgang zwart en wit ieder nog gaan voor eigen belang verre contouren scherpen elkaar maar van dichtbij is grijs heerlijk vrij…

wind wringt zich door reet en kier voorbij oud nieuws op vergeeld papier zo de kamer in alwaar ik warm bij het haardvuur droom van u op het late uur…

Dat virus is bepaald geen kleinigheid, Je moet er dagenlang van hoesten, niezen, Je lichaam krijgt het aardig voor z’n kiezen, En voert met koorts een lange, zware strijd. Er komt vooraf nog één symptoompje bij: Eerst ga je hevig aan de schijterij.…

Ik denk terug aan de tijd dat ik jou kon beschrijven dat is nu voorbij maar eens stond het hier op papier zo heel dichtbij zo vrij. Dat was een oud talent nu kan ik niet meer zeggen hoe mooi je werkelijk bent.…

Ik leg mijn potlood neer en ook de oude dichter typt niet meer, hij blaast uit, dooft de vlam, rookt een sigaret. Nog leeft de oude dichter - als een vlinder dansen zinnen op papier. Wanneer de zanggodin zwijgt, hoeft het van hem niet meer.…

Een oud huis vol vergeeld papier geschreven herinnering grijze kamers pijnlijk gefluister lege kasten stil geween Een oud huis vol harde woorden een gestolen jeugd boeken worden steeds herbeleefd Is dit nou later ?…

Ze zouden me moeten betalen Voor mijn zomerse humeur Die op zijn werk de zon laat stralen Altijd lachen, nooit gezeur Ik zou een premie moeten krijgen Als bindmiddel, sociale man Lekker monter, die nooit baalt En ook nogeens vaak koffie haalt Daar hoor ik trouwens nooit iets van Dat wordt niet betaald Stel dat ik een keer zou overslaan Als…

voor R. ik hecht aan dingen die me raken de mooie droom een lief gebaar het zachte strelen door je haar 't onuitgesproken kom dan maar zó zijn er heel veel dingen waar ik een loflied op kan zingen ik hecht aan bloemen in een perk aan tedere woorden op mijn zerk en maak me sterk voor liefdewerk...…

Er vallen minder folders in de bus Want folders die ons toch al niet bereiken Kan elk van ons ook elders niet bekijken Online bijvoorbeeld. Van die dingen dus Er is zoveel dat toch nooit opgepikt wordt Of iets nou weggeflíkkerd of -geklíkt wordt…

buig ik in een boog een kromming kookpunt, zwart gat treed ik uit, hoog boven alle schoorstenen van de stad dicht ik mijn woorden toe aan papier geduldig, moe was ik jou, jij mij vliegt een meeuw hulpeloos, voorbij…

er wordt soms gerecycleerd gelukkig, ook wel eens geprotesteerd online, maar tevens op papier, te wit voor een tweede bedrijf flyer maar, een papieren nee voor elke boom geveld en dat we zullen stikken werd ons al lang voorspeld op dat goede oude perkament…

Mijn pen is oud het papier gekreukt of ligt ergens in proppen met daartussen een oud gedicht flink ingedeukt mijn schrijftafel is mijn vijand eens gingen we samen de strijd aan nu liggen we mijlen ver bij elkaar vandaan ik zal de strijd verliezen omdat ik het juiste woord niet wist te kiezen.…

Schrijven, al schrijvend vormen mijn letters woorden die het papier snijden. Ik kan ze wissen, maar het papier zal nooit meer hetzelfde zijn. Is een nieuw blad dan beter dan het oude? Het oude blijft achter, maar kent het verhaal van de inkt waarmee het bekleed was. Het nieuwe is ongeschreven, maar ook erg leeg.…

de stilte van een oud leeg gebouw  een stilte die het verleden laat horen  verhalen van elektromotoren transportbanden  opzichters, ongelukken  papieren zakjes met boterhammen  jouw stilte vertelde van ons hoe het was  en nooit meer worden zou…

een oude Friese Schouw is zíj zoveel meer dan geurend hout penseelstreken op wit papier zij weet van harde winters en van de jonge mei zij is een oude boot en zóveel meer dan alle Friese meren de tijd ligt stil In haar verweerde schoot . aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…

mandarijntje met je losse huid en parfum als een zomerhuid een verantwoorde consumptie voor kleuter en bejaarde ze komen uit een ver land een land van hangmatten en golfplaten en oude vrachtwagentjes een kilo in een netje er is er altijd wel één omwikkeld met gevloeid papier maar niemand weet waarom misschien is ie wel bestemd voor één…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

zal de tijd onhoorbaar oorverdovend toeslaan of moet ik haar koesteren en zachtjes in mijn armen wiegen en bezwerend zingen van opzij haar laten kabbelen op de stroom van al mijn verdwenen angsten het papier mijn oude vriend noemen om niet te vergeten wie ik verloren heb…

En ik weet wel dat er woorden zullen vallen die alles open breken of zijn het alleen de oude kalveren te zwaar om geslacht te worden. Misschien steek je er nog een op als de spanning maar dan nog ik zal het zwarte stuk papier in de lucht houden zodat je het te zien krijgt.…

Dat is het verschil met papier: zolang er wit is volgen er meestal wel scènes of gebeurtenissen Wit is een oude meester -------------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik boven een weiland', 1980.…

Het is een oud huis De trap geeft geluid Alsof er nog leven is Na de dood In dier voege Schuurt papier de leuning Vraagt zelfs om een likje verf Want de vorige eigenaar Is in gebreke gebleven Onderhoud was niet Zijn sterkste punt…

Schrijf lief praat met de pen schrijf dat wat nooit gezegd kan worden doet praten nog immer pijn lief schreeuw zwart op papier lees mijn lijnen lief van grijs naar oud in huize avondrood lees ik ooit die van jou…

Dit landschap van winterzilver zou hij teruggekeerd meenemen - het raam opendraaien en nieuwe dauw binnenlaten decemberkoude laten waaien, frêle lichtstilsel ruimte geven en het verzameld struikgewas de bodem van wakend gras en de gekwetste populieren zwijgend naar binnen gebaren: dit bij elkaar, verpakt in papier zou hij meebrengen voor…