Alle inzendingen over oud verdriet

Aan 't wereldoppervlak stormen de dingen: Zelfs geen gedruis zal tot in de afgrond dringen, Want stil de ziel aan 't hart van Brahman kleeft; Al kan het oud verdriet niet meer genezen, Hij weet: gezonken naar zijn eigen Wezen, Nu bloedt hij verzen, waar Zijn licht op beeft.…

Daar had ik geern gezongen, Hoog boven al dat oud verdriet, Maar toen ik 't lied beginnen wou, Was 't of ik 't al ontheilgen zou — En daarom zong ik niet. Maar luistrend naar de stilte En dromerig van dat blomken broos, Rees in mijn ziele, moe gezocht, Een goedheid, die geen mens vermocht: Berusting eindeloos.…

Zo stoort me vaak bij heerlijk werk 't gevoel, Dat ergens in mijn ziel een vaag gewoel Van denken is, een halfbewuste drukte, Tot plots'ling een gedachte, suizend, schiet Dwars door mijn vrijheid, 't stof van oud verdriet Waaiend over een vers, dat haast gelukte.…

Ik word alleen verwelkomd door een jaren oud verdriet. Jij wacht op mij op de heuvel, je ogen zijn donkere viooltjes, je armen - dun en groen, uitgestrekt om mij te omhelzen... ----------------------- Uit: 'Verzwegen alibi', 1983.…

het leven even weer wat mooier leek maar koud en ongezellig waren de nachten waarin het vuur van harte op zich liet wachten nu regent de hemel tranen en toch koud is het niet na zoveel jaren dat ik los laat dit oud verdriet een wolk van bladeren waait in cirkels tot luwte hen dans doet dalen en ze een voor een zachtjes…

jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het uiterlijk kan je immers ons innerlijk niet ontlenen waarom koos jij juist mij weerspiegel ik jouw ziel zag je mij in perspectief word ik nu de dief van jouw diepste emoties opdat jouw pantser breekt en oud verdriet heelt?…

Al hebben ze nog gesloten vensters oud verdriet en gemiste kansen in hun tas, vandaag zwaaien ze ook de dood het liefst uit. Al heb ik geen vleugels die kunnen breken al heb ik nog geen regenbogen verwijdert, ik verstil wel keer op keer met open gemoed als loge van een traan uit de nacht als windekind. © 10-4-2018…

Korsakoff en Creuzfeldt-Jakob, gaan rustig voort met vaste tred en de oude heer Alzheimer vertrapt een beeld dat leek gered: De boom die spiegelt in het water, een huis, een dier, een naam, dit woord een zonnegang, de liefde later, een melodie van ooit gehoord. Een geur die rest, een oud verdriet ruist zwak nog na, en is niet meer.…

Dan zingt uw Geest in onze zangen, herschept ze tot een helder lied waarin de eeuwigheid blijft hangen en weg is al het oud verdriet.…

jij en ik zegt mijn steen hebben best veel gemeen aan het uiterlijk kan je immers ons innerlijk niet ontlenen waarom koos jij juist mij weerspiegel ik jouw ziel zag je mij in perspectief word ik nu de dief van jouw diepste emoties opdat jouw pantser breekt en oud verdriet heelt?…

je levensverhaal is opgetekend in scherpe en in zachte lijnen over de strakke droge vormen van jouw zongetaande verschijning mijn ogen lezen leed en liefde zien je broze handen die ooit krachtig maar ook teder werktuig waren rusten in je moede schoot recht nog de rug op verzwakt gebeente kaatsen je ogen het leven al terug slechts nog in…

Iedere keer als ik je zie, weet ik mijn liefde voor jou blijft groot en door mijn eeuwige liefde voor jou ga ik vanbinnen naar de kloten Van jou droom ik nog iedere nacht en word ik steeds wakker met pijn omdat ik dacht dat jij bij me was maar je mocht hier weer niet zijn Ik probeer je vele malen te vergeten maar voel dat ik nog steeds…

't Wordt hier altijd al verdriet, van dat oud en zwart verdriet daar, 't wordt hier altijd anders niet als dat oud en zwart verdriet. Laat mij, laat mij, in 't verdriet, vliegen naar dat hoog verschiet daar, waar men al die sterren ziet, al die sterren,... anders niet!…

Herdenken is ieder jaar een pleister op een oude wond. De jood, soldaat en passant, zijn aan elkaar verwant. Het verdriet zit in hun genen, als door een jas omsloten. Het verdriet slijt, maar verdwijnt niet. Bij het herdenken wordt verdriet weer actueel. De jas gaat open en de zon schijnt even op die oude wond.…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Een oude grijsaard bekeek de wereld lachend maar stierf van verdriet…

oude ogen jong gezicht rug gebogen door ’t gewicht van zwaar geschut oude wonden jong verdriet ongeschonden blijft hij niet in zijn schuttersput…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

Daar stond je weer na alle vergeten jaren ik weet het nog wel wie wij ooit waren Je blik, niets veranderd even voel ik het weer ik weet het nog precies zoals iedere keer Nog steeds ben je prachtig lief, hoe kan ik je vergeten zo mooi, alles wat jij bent heb ik altijd al geweten Al wilde ik je niet meer zien steeds speelt het toeval…

Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet Niks kan ik nog aan iemand kwijt Ik mis onze goede oude tijd Ik weet, ik was fout naar jou toe Maar ik kon er niet meer tegen, ik was moe Ik wou jou niet meer tot last zijn Daarom dacht ik “het wordt tijd dat ik verdwijn” Maar Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet…

zee zo oneindig de kuststrook lijkt verdwenen als opgegaan in een nevel het twistend bootje in een eenzame cirkel vaart zo ver van een thuis meeuwen schreeuwen vechten zich een plaats in het bestaan jij roept naar een haven het vuurtorenlicht je zoekt een baken, een zicht waar zijn toch de liedjes de golvende woorden van je…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me! 'k ben de wanhoop gepasseerd, niemand heeft me ooit geleerd, hoe om te gaan met dit moordende verlies, zeg me, wanneer het niet zo schrijnend meer is, dat ik je…

Ben 'k even zielig niemand die het ziet, mijn stil en weggestopt voel- en tastbaar verdriet. Lopend in de regen, hou ik mijn tranen niet meer tegen, dat doet de regen ook niet!…

Soms is een traan een uitweg, een uitlaadklep, een emotie van liefde, vreugde of verdriet, het is maar net, hoe je die traan op DAT moment ziet. Soms, of vaak of: helemaal niet, is het datgene wat je juist NIET ziet, maar waarvan je ook niet wilt laten zien, dat.....verdriet, emotie en blijdschap kort bijeen liggen…

Niet te tellen de tranen niet te herstellen het verdriet. Niet te stelpen de tranenstroom dus doet ze gewoon niks, laat de stroom Lopen. Want verdriet stop je niet!…