Alle inzendingen over over je graf heen re

Maria weende aan Jezus graf zij die zoveel om haar Meester gaf weggerold de steen waar was Hij toch heen Hij stond zo dichtbij en toch veraf……

— Gevaren duldend in hun somb're nacht.…

Was ik op and're schoei geleest, dan was ik nu gehakt geweest.…

onbewust droeg ik mensen naar hun graf ik hielp hen nog te leven, maar dat leven was een straf met de dood op de hielen draag ik zwart en ik maak het af…

DO - RE - MI - DO DO - RE - MI - DO MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) MI - FA - SOOO (do - re - mi - do) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) SO-LA-SO-FA-MIII-DO (mi - fa - sooo) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) DO - SOL - DOOO (so-la-so-fa-miii-do) (do - sol - dooo) (do - sol - dooo)…

Ik ben ik en jij bent jij maar wat als ik niet ik wil zijn want wie ben ik en wie ben jij niet alleen je naam maar ook persoonlijkheid ik snap jou niet en jij snapt mij niet maar eigenlijk ook weer wel want ik ben bang en jij bent bang onze angst is toch hetzelfde? ik ben ik en jij bent jij we kunnen gewoon…

Ik leg wel mooie bloemen op je graf en kom ook regelmatig bij je zitten Ik kom niet om je te begraven: "Wat een vrienden heb jij zeg, nu je dood bent wat een verdriet, geween, nu je dood bent wat een gedoe, geduw, getrek, nu je dood bent" Daar hielden wij niet van wij hielden van elkaar maatjes van elkaar naasten van elkaar Ik kom…

voor eeuwig met elkaar verklonken jong mens je wordt er niet goed van zo vroeg over je graf heen de boel te vernaggelen niet alleen de nagel van je eigen doodskist te willen zijn…

Ik vecht mij door het leven Ik vecht mij door de mensen Ik mep om me heen Als was ik een beer Moord en doodslag Verwoesting en vernieling Richt ik aan Aangenaam, mijn naam is Urs Graf…

strijdt Deze literai- re overlever gestaag door Aanslag overlevend Laat zich niet kennen, is niet bang De Duivelsverzen en Het Mes Iconen van de Vrijheid van Schrijverschap; 'Ik ben niet dood, ik schrijf verder', 'tot pas de dood echt niet meer om mij heen kan zal ik werk'lijk moeten stoppen' Niets meer dan respect heb ik voor…

heen maar niemand kan mijn naam ontnemen die is van mij alleen er groeit een rode roos op mijn graf zonder dat ik hem ooit water gaf zou er dan toch iets zijn wat ik niet zie en mij laat leven ondanks mijn vroege pijn…

Naar veilige haven Werd gebracht Na het diepe duister Van de donk're nacht…

— En aarzeling hun graf genaakten, Hun reuzig graf, de Stille Zee! — Verbeid hun Grote Geest geduldig Uw oordeel dáár, wat eisen wij, Dat uwe erinn'ring Holland huldig? Een wijl verengelst, werd ge vrij: Wat zijt ge Europa langer schuldig?…

verdwijnt Zonneschijn, jij bent mijn levenslicht Zonneschijn, jij brengt een nieuw uitzicht) Zolang jij schijnt hier voor mij Zolang ben ik ied're dag Ja, ied're dag Ben ik ied're dag weer blij!…

`k Verbeid de dag dat hij eens moet gaan sneven, en graaf voor hem een diep gat in de grond.…

me over mijn rug Vele rusten hier hun laatste plaats Toch merkte ik hier en daar één graf verlaten Met onkruid achtergelaten Ga er morgen weer heen En zet bij deze mensen een bloempje neer.…

gewapend met hark gaat hij de strijd aan met een dennenappel langzaam ademt tijd aan hen voorbij of toch achter de vrouw in de rolstoel pronkt het graf van een meisje zij werd slechts twee jaar…

begraaf me in gedichten in een kist die spijkerhard is voor gezichten die het beter wisten mijn oogopslag aan hen hun laatste hamerklappen jatten ook mijn licht woorden tafelen mijn graf ik herrijs niet in oordelen dat doen er al zo velen…

Jim ik stapte in bij Port d'Orléans Alles was anders ik was ouder geworden met jouw woorden onder m'n schouders verbergen nog steeds vleugels in wording Le père Lachaise een zonnige dag tot de volgende regen valt Lieve Jimmi rust zacht…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…

Ondergaande zon kleurt de lucht zachtrood omhoogkijkend gaan mijn gedachten nergens heen Het gezang van 'n merel bereikt mijn oren het geluid gaat nergens heen De nacht valt 't is donker lantaarns gaan aan het licht gaat nergens heen De stilte om me heen geeft mij een innerlijke rust ik hoef nergens heen ...…

Het gegeven zijn kans in alle hevigheid doet gelden zonder het ego te doen schaden; al je weergeeft ook de ruimte om heen bevrijdt, schone zaken binnen het concept immers te raden.…

als een dwaas een nar word je bezien door de mensen om je heen begrip vol medelijden een versnelde pas en weg zijn ze weer de mensen om je heen gefluister besmuikt gelach mensen om je heen starre bange dwazen om je heen…

ik sta en zit vast in de maalstroom hoop dat tijdelijk tegelijk duidelijk is dit blad meer dan mijn bloedstroom is zowel een baby als een grijsaard is een rondvliegende bruine voedselstroom als een vlieg die even op de rug is geeuw geweest een ander in een droom die begint en het einde van alles is een ziekte en pijn van ontploffing is palindroom…

Sommigen bouwen hem om zich heen Anderen komen hem ineens tegen De bouwstoffen zijn soms van steen Echter hardhout kom je wel eens tegen Het is protectie boven alles uitgestegen Een gebied voor ons alleen Vind je hem op je pad kan je er niet omheen Afbrokkelen voorkomen we gedegen Kijk eens over de muur Is het bouwsel echt te vertrouwd…

de hemel, laag en diep in handen, als snaren der engelen dicht tegen mij aan iedere huidtrilling, hart tegen hart wanneer ogen mij mooi maken helemaal, als was ik nog een jonge, ontwakende maagd ik stijg door ’t fluisteren zweef op sterrenvingers wolkloos, wanneer het lied der minnen in mij komt, als vlinders vol vuur de eindeloosheid…

achter het mijne ligt jouw stilzwijgen dat in niets verdwijnt ik zou gebleven zijn van binnenuit misschien vreemd lachen naar het requiem op je lippen en naar de korte slaap van de late grafdelver in ebben zwart maar het wenken van de wind laat mij dodelijk bewegen; het lichaam vol in hongerdagen van bestreden besef…

Hoe zat dat ook al weer Met het heen en weer. Je hoort het vaak mensen Elkaar toewensen, Elke keer weer. Waarover spreekt men meer Dan over het weer.…

Waar moet dat heen? De zomerzon. De vlucht uit de stad. Waar ligt de zin? Het verlangen om in de zomer de teugels eens te laten vieren. Waar ligt het hart, dat dan in zijn verlangen de vrijheid tart? Iets van zijn emotie met de massa deelt.…

Nu ik opeens haar benen zie, met die ronde, wond're dijen, zacht, eronder hard, spieren die soepel door jeans heenglijen. Met ied're wiegende stap, zo'n lange, beetje lome, deinende vrouwenstap, ze dichterbij zie komen. Word ik wee zoals een man dat alleen bij zo'n vrouw kan.…