Netgedichten

netgedicht (nr. 20.052):

over de tijd heen

achter het mijne
ligt jouw stilzwijgen
dat in niets verdwijnt

ik zou gebleven zijn
van binnenuit
misschien vreemd lachen
naar het requiem
op je lippen

en naar de korte slaap
van de late grafdelver
in ebben zwart

maar het wenken van de wind
laat mij dodelijk bewegen;
het lichaam vol

in hongerdagen van
bestreden besef

foto: locatie beeldentuin Dehullu 2007
kunstenaar: Sjer Jacobs

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 6 april 2008

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

over de tijd heen

4.0 met 19 stemmen

630

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: hebus
Datum:: 6 april 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; waar blijf je het halen, lachen als grimlachen, als pijn vol besef, als gelukkig zijn als een tref...

Naam:: Rudolf
Datum:: 6 april 2008; Je lijkt wel een beetje. Fraai gedicht.

Geef je reactie op deze inzending: