Alle inzendingen over paard

Het zwartepieten is al vroeg begonnen Maar waarom sinterklazen we nu nooit? De ‘goede’ man die met cadeautjes strooit Schijnheiliger persoon is nooit verzonnen We kunnen snel uit de impasse raken door Sint voortaan eens lekker zwart te maken…

In een kist, bekleed met fijne zijde, zal zij plechtig en heel deftig rijden, in een koets met zwarte paarden, naar haar laatste plaats op aarde. De klok zal luiden in de toren zodat alle engelen kunnen horen, dat zij is nu op haar reis naar hun Hemels Paradijs. Waar God zelf Sint Petrus moet vervangen om haar persoonlijk te ontvangen.…

vroeger had men kastelen met. kanonnen tussen de kantelen bestookten. de vijand kwam geregeld thuis gestoken in een nieuw pak van kokende pek, paarden waren geen speelgoed ik trof twee russische matrozen in gesprek over hoe nog in hun tijd relatief duidelijk wie de vijand was en wat in welke richting hij ongeveer ging doen of laten; vandaag…

reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende koelwater tot bij het rustige paard…

De man - een veearts - wees naar een der paarden. 'Ik maak me altijd moe door mijn gezeul,' zo riep de sjouwer, 'wat een zware arbeid!' 'Ik maak je 'n kopje koffie,' zei de barmeid. 'Ik maak je 'n kopje kleiner,' zei de beul. 'Er wordt wat afgemaakt! Moet ík nu boeten?' vroeg ik me af, 'Ik maak me uit de voeten.'…

stil aan de dagen trekken aan vrouwen volle maan dromen achter ramen prinsen witte paarden februari de droom ontwaakt sluimert nog in mutsen dikke sokken lange rokken mannen tranen vries in gutsen ziet licht in neev’len kristallen fonk’len schel de ochtendzon kwetterflirt van vogelen maartse vrij hun baar in ei kwaak van breedsmoelkikkers…

van gletsjers op de horizon stil en wit tegen onheilspellend zwart van sluimerende vulkanen land van ijs en vuur van spuitend stoom en eeuwige watervallen dreigende basaltkusten boven je zwarte stranden daarboven witte eeuwige vogels krijsend in de schone lucht boven de ruisende oceaan land van rode en gele bergen met je zachte paarden…

Ik droom mijn droom van de prins op het witte paard op de bank liggend kijkend naar de Tour ligt mijn eega, met snor en baard, ik droom een droom van een prachtig kasteel, inclusief mijn op wenkend dienend personeel, kijk in de rondte en zie van dat laatste dan niet zoveel...…

gordijn achter de schermen ratelt weerloos dicht de impressionist in ons is dood, gekruisigd je ligt voor het grijpen voor loerendgevoegde torens domino-spinnenweb met astma van begeert en opsluipende muziek ik tol als ogen van een ingeslapen paard red je niet kan niet mijn stoel wil niet vooruit je zwermt zwerft je kamer door ijsbeert…

trompettert nu een wilde zwaan en pikken houtduiven voldaan de zwarte bessen van een vlier gegraven gaten werden meren waarin de vissen lustig paaien en aan de oever wilgen pronken die in spiegelbeeld verzonken statig naar het water zwaaien hoe schoon is deze weidevlakte - als uiterwaard gerenommeerd – nu bloemen er zo welig bloeien paarden…

Waar je blonde zachte haren dansten in de wind, waar onder een heuvel een vikingboot, waarin een koning, zijn honden en zijn paarden zijn begraven, met alle eer en door allen bemind. Waar stilte nog bestaat, waar mannen met lange baarden, serieus over eindeloze zeeën turen.…

ik nies en druppels vinden in de grond een haven een groef ontvangt het vocht vol overgave er rijst iets op, er scheurt een maagdenvlies zoals een groot geslacht van vorsten, slaven dat eens is voortgesproten uit één lies maar na verloop van tijd vergaat met have en goed, biedt zij maar één kwartaal logies ik hoor de vogels zingen, paarden…

het principe van de cd en de laserstraal uit Er komt een meisje naar ons toe Wie is je vriend, vraagt ze Wofgang, dit is hoe heet je eigenlijk een paar uur later bij haar thuis sta ik dorstig op van het bed in de keuken staat Mozart het licht aan en uit te knippen ----------------------------------------- uit: 'Sorry dat ik het paard…

gisteren proef ik de smaak van vroeger van veilig warm en heel dichtbij en zie ik weer de plaatjes op de muren die er eigenlijk niet waren en voel ik de pas gestreken lakens met de geur van mijn moeder hoor ik de auto’s op de snelweg met de vogels daar nog voor en de roep van mijn vader zie ik weer de ijsbloemen op de ramen de briesende paarden…

geknede liefde een chaos geworden een ontrafeling verworden tot een kilheid uit de pogingen tot wederopbouw niet meer duidelijk was waarom ooit de liefde is ontstaan of de verwijdering je naar jezelf kijkt als een roofdier en zijn prooi het daadwerkelijk tijd is om afscheid te nemen want een onbeteugeld hart is als een op hol geslagen paard…

Ik mis je elke dag weer Jou niet meer voor mijzelf te hebben Doet nog steeds verdomde zeer Ik hoef je maar te zien Of je hoeft maar wat te zeggen En je hebt mij zo weer om En ik zou het toch zo weer bijleggen Maar ergens weet ik het zeker Jij bent mijn verdriet niet waard Want als jij echt van mij hield Was je MIJN prins op het witte paard…

Equus caballus edel dier werd al vroeg veel eer bewezen neem Midas koning te paard van Phrygië die in zijn garelen van de disselboom kunstig alle vertwijfeling wikkelde over zijn kans op meer heerschappij Alexander van Macedonië werd te Gordium in het voorbijgaan gewezen daar zit 'em de knoop van de bij Jupiter geëerde wagen al eeuwen…

diep van binnen Om mensen die uit naam van God Anderen kwetsen en niet beminnen Ik streef naar de liefde Maak me niet druk om welke vorm Zolang ik maar gelukkig ben Dát is voor mij de norm Ga recht voor me staan En kijk me in de ogen Durf nu eens te beweren Dat ik God heb bedrogen Het ideaal van menigeen Is de prins op het witte paard…

Kan tegelijk in zeven sloten lopen Blijft koppig wedden op ’t verkeerde paard Laat knollen voor citroenen zich verkopen Speelt tegenstanders zomaar in de kaart Loopt in een val met beide ogen open Denkt: och het loopt waarschijnlijk niet zo’n vaart Kan tegen beter weten blijven hopen Is al met al nogal beklagenswaard Laat desalniettemin…

uit het water, dan, nog ben ik net op tijd om ze te fotograferen, en jij loopt warm door het beeld heen, met stijlvolle tred over het zand, schoenen in je hand, de wind in je haar en je lacht met twee zonnen in je ogen, ik laat je stil staan en in mijn geheugen glijden, voor eeuwig stilstaan in dit beeld, terwijl iets verderop een paard…

Geboren in de hel maar het leven is vluchtig opgaan in het licht water stroomt snel weg weg van alles het vriest daar in de hel het water stroomt te snel snelweg wielen rijden de kar voortgetrokken door 6 zwarte paarden en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring…

Jij vertelde van zegels en post van ijzer op wielen door het polderland en bussen waar je armoekoffie kreeg van paarden en geen rijbewijs van zakken met ijzeren ringen en dat het jute, zwaar, zo stonk en een schouder die droevig droeg waardoor jaren moeilijk leken ook vertelde je van elke ochtend vroeg uit de veren en duiven opgedoft…

Wij zijn de overwonnenen op de zuiderstrook der lage landen langs de zee De zee was niet ons goed al schuren hare zoute waatren zuiver ons strand van bitterheid Soms is een plant ons goed nog en dieren Ik meen daarmee buiten de paarden schepershonden van Mechelen of Groenendaal die na de schilders de roem van…

mondiaal in consumentenaantal hebben zij de toppen al bereikt waar kerk en staat polariseren duikt religie in de minderheid uit instabiliteit en chaos geboren zullen zij met de jihad en sharia gaan scoren het midden oosten is gevallen de eigen staat zal goed bevallen alibaba wordt gekocht met oliedollars van de golfstaten met dit paard…

De ruiter bestijgt z’n paard hij grabbelt naar de knoppen geen deernis, ’t is geen edel spel amoveren,’t is niet te stoppen. De kogel slingert, puntloos beukt hij erop los Tot splinters, gruis vermorzeld verdoemd tot bulken puin.…

Hier zet ik wat water En wat hooi voor ’t paard; Want dat trouwe beestje Is het heus wel waard.…

"Kom Pegasus, mijn trouwe paard, een godentitel ben ik waard; gezwind de berg op, bestorming van de top. Bij goden zal ik wonen, de oppergod onttronen; nog meer eer en roem vergaren, ja, grote sommen geld bewaren.…

uit het verre warme Spanje, een lief paard op 't grote dek, jij met lange baard en wit haar. Vele knechten vergezellen jou, ze zijn zo zwart als roet, klimmen roekeloos op daken, trotseren onze decemberkou. Menig kinderharten slaan snel, je brengt lievelingsspeelgoed en hopen smaakvolle lekkernij, weet alles van ons,.. wonderwel.…

Een oud paard trekt geduldig de ploeg voort streelt met ademwolken de geurige kluiten die dan scheurend zijwaarts zweven luistert gemoedelijk zonder eigen wil naar korte tonen uit de boerenmond voldaan sjokt hij naar de stal plots doet zijn verleden zich gelden driest rende het jonge srijdros op alles af geheugen overmeestert het dier!…

De twee genoten, toen ze paarden en wat ze na een poosje baarde, was iets dat zij 'n bijzonder kind vond: ze kreeg een stormram van een windhond.…