Alle inzendingen over palmen en mensen die al dan niet overleven

hij beet ik hoorde botjes kraken zag ogen vragen om nog meer uiteengerukt tot een behapbaar stuk werd zij verdeeld onder de dragers in snelle mars trok de kolonne dwars door het land stilte kreeg de overhand uit alle richtingen kwamen de stromen naar de hoge heuvels van hun dromen zij zijn klein maar boordevol venijn mijn termieten…

Als ik mezelf verlies dan ben jij er die me vindt ik zoek waar jij zoekt maar al die plekken maken blind Je houdt mijn hand vast je laat me dit zien elke plek waar ik was geweest Je laat me nooit los je laat me nooit gaan Pas als je zeker weet dat ik het overleef Dus ben jij die het me zegt? die een arm op mijn schouder legt? dan ben…

Uit zijn lippen ligt de hongersnood te barsten -vragend uit een gekrompen spraak hij vraagt zich af de wereld wat je daar van kan meenemen slechts een doorprikte zijkant ervan de lijdensweg een opklopbare knapzak tot een troostbal het paar dode dingen waar je van leeft het snijden in het overleven van alles wat maar geen luchtkastelen…

hoe klein het mensje overlevingskans miniem herboren wonder…

laat zijn tranen over Poolse akkers lopen bijtende kou kan hij verdragen maar nooit, slijt het snijden van stilte in voetstappen die vertragen weer ziet hij de barakken waar zijn ziel werd vermoord en waardigheid verkracht hij brengt zijn hand naar de borst zijn stem stokt, ze stalen mijn naam ik werd nummer B 0698…

Arm als de grond, met rondom het zuigend moeras van ziekte geen grond was zo arm als ziekte en daarin kwam hij en las. Gericht in zichzelf bracht hij zich voort hij vocht om de letter. Hij was een lezer. Wie was hij zonder. Wat was hij geworden. Hij las bij zwak licht. Die duistere kamers, dat huis met het ijzige trapgat en de…

In plaats van haar kind - het leven is soms zo wreed - ach, kon zij maar gaan.…

Het geesteskind uit ons geboren is van uitzonderlijke bloede in onze doofheid kan het horen hoe God een stille dood verhoedde het draagt de waarheid van ons leven over een zee van zijrivieren waarin de liefde is verweven met brute kracht van wilde dieren het overstemt kwetsbare klanken in het concert van overleven wij hoeven nooit meer…

met volle bepakking op zijn rug slingert hij van liaan naar liaan tussen Kamtsjatka en Milaan intussen vangt hij Jane een beer en eet hartkeks als was het banaan `t is een echt junglebeest zonder het heen-en-weer zo komt hij altijd veilig aan…

Drie stenen zitten op een steen. Acht stenen liggen er om heen. Daar onder liggen er nog negen. Andere daar naast en tegen. Een steen steekt half uit het zand naar buiten om zich nog eventjes te uiten. Leert, kinderen, dit uit zijnen mond: houdt steeds een vuist boven de grond. ------------------------------------------------------…

wij moeten anders kunnen - spreekt de man want jij als enige - met jou alleen is er zoveel te delen laag voor laag legt hij haar voordeel uit - alfabetisch lexicografisch alleen dan- zegt hij- alleen dan andermaal verzamelen zich een voor een zwarte raven in haar haar ze krijsen in haar oor nog eer het startsein is gegeven is het spel opnieuw…

jij stond niet in de bloemenwei naast zoveel anderen te geuren jij kleurde nog wat hogerop de boomgrens al voorbij waar jouw knoppen met de elementen vochten om te overleven jij wortelt daar vol trots jouw zaden zullen zelfs op de kale rots nog bloemen geven…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

ik heb stenen geraapt tot heden de wegen gemaakt de toekomst ingevuld met overleg en geduld mijn keuzes gedaan tot vandaag ineens is daar dat gapende gat de diepe kloof zonder pad met de brandende vraag hoe overleef ik de breuk als er geen morgen bestaat gids me mag ik jouw hand alleen perspectief geeft mij nog hoop op een tweede…

en dan begeef ik mij zomaar als witte austraalneger in eigen droomtijd mijn wispelturige haren dansen rond in kleuren over eigenhuidse stammenwet oerkracht is hoorbaar beschilder mijn huid als verloren mens met witkalk en aardse mystiek daar waar geboortegeesten wenken op de heilige Uluru ontwakkering slaat woeste tranen los…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

Zij was ooit mijn toverdraad, ik was jong, een halve meter literatuur verder ben ik al jarenlang niet meer de herder van schaap poëzie. Men zegt dat ik echt zong. Het zingen is mij goed vergaan door niets; louter dagtaken, scheren, ouder worden. De blauwe stad hangt als een baard aan iets dat ik 'ik' noem. Ben half-veertig geworden. Een…

Eindelijk voorjaar, juichte de vlier in de bloei van zijn leven nadat zijn verkankerde stamvader die winteravond in stilte verrast was omhoog kijkend door zijn meelevende uitwas zag hij zijn bestaansgrond de hemel aanraken met onwennige tuilen, bleek als zijn merg hij bloeide wat hij ontgroeid was, aan duivelsbrood had hij geen boodschap,…

Alles begint met een aarzelende pas die later zekerder en uiteindelijk nog weifelender dan de eerste wordt een soort bewust van licht zweven Soms zien we elkaar zwaaien even als de Koningin van Lombardijen zijn er Rotterdammers in de zaal? met de ene dan weer met de andere hand…

Langzaam maar zeker strekt de dag zijn zebrahals naar de roodkoperen zon. Wind woelt door het natte groene haar van stadsplantsoenen, ontrolt een hardblauwe vlag boven de daken. Wie dit ziet heeft de nacht overleefd of hij wil of niet. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 1996.…

Dank zij de doden Bezit van vrijheid Bezit van denken Een bezette generatie Gène van een natie Genen en ratio Collectieve spijt Ongeacht leeftijd Overdenken Bevrijding beleven Door overlevering Over leven…

(Rendez-vous (met het verleden)) 23 voor en 23 na de klap die mijn leven voor eens en altijd, echt voorgoed, op z'n kop heeft gezet < Uiteindelijk een oprecht nieuw maar vooral gangbaar pad gevonden passend bij mijn handicap > Wending. Niet voorzien, gezien mijn leeftijd. Zweden maakt' ons sportiever terwijl Guernsey verliefdheid…

Ik kreeg een hotelkamer met openslaande deuren. Zesde verdieping. Jij, al anderhalf jaar dood, zat tegenover mij. Ochtend. Een zeer lange neger bracht ons ontbijt, hij glimlachte. Tussen ons in schikte ik kopjes en messen. Ik schoof een croissant op je bordje, hier, dat vind je lekker, kletste ik. Gaan we naar warenhuizen, paleizen of gewoon…

Al zoveel jaren veer ik mee verklaar de golven om mij heen bevind mij op een woeste zee en drijf daar fier maar heel alleen De havens die ik aan ging doen als plek waar rust te vinden was voorzagen slechts in dagrantsoen verstrekten mij geen toegangspas Elk schip waarop ik binkje bleek had goed verborgen averij De magen raakten niet van…

je raakt ik voel je trek en deining jij wilt me terug als voor de scheiding je sist en rolt het schuimtapijt zacht neergevlijd heel langzaam voor me uit ik vlucht en zie een meeuw opspattend wit een felle schreeuw tegen de blauwe lucht ik wil het donker niet de diepte zonder zucht heb al te lang gerust mijn…

ik zag je ogen lachen toen ik wat zachte gedachten uit onze lock down streamde naar normaal we waren verstrikt in de veelheid van losse einden waaraan wij zelfs geen punt konden zuigen tot ik in je blik fantasie en blijmoedigheid las voelde hoe je hart brandde omdat jij nog spirit had je zong het lied van de arbeid met…

Verloren van paden, in het wild verdwalen, wil ik overleven, terug naar simpel zijn. Waar wildernis zich oneindig laat herhalen, mij kokhalzend opslokt, en ik gulzig verdwijn. Betreden wil ik, die eindigheid der dagen, het kloppend voelen, weten van de essentie.…

nummers nummers werden er afgeroepen staand in rijen van tien leven geen leven nee er was geen leven er werd overleefd jouw leven of 't zijne het kon de hogere macht niet schelen werk te werk gesteld met verstand op nul blik op oneindig aangezien het werk te onmenselijk was wilskracht ontzettende wilskracht de wil te willen overleven…

Was het maar gewoon overleven, waar simpelheid heerst, zonder futiliteiten, zoals wat moet ik met die extra dag.…

De wind waait en bepaalt de stappen die ik neem De regen valt, de druppels stromen langs m'n lijf, maar gek genoeg voel ik niets Of het nou dag, of nacht is, Ik merk geen verschil De mensen zien mij toch niet Ik ben een schreeuw in de leegte, Ik ben een schim in de maatschappij…