Alle inzendingen over perzik OR vader OR jeugd

at de kwarteleieren met de aalscholver op mijn erectie sprong in bramenstruiken en likte de doornen naakt als ik was schuurde ik mijn huid spoot mijn zaad tussen kroos en karper omarmde de wezel en hermelijn en sliep de zeven dagen totdat ik naar huis moest we eten spruitjes, zei moeder mijn broers likten de pan schoon en mijn vader…

Kwade schimmen uit zijn jeugd, spookten gillend in zijn geest. Door die talloos veel miljoenen kwam weer terug wat was geweest. Harde handen, harde woorden, nooit beschut en nooit eens warm. Met die talloos veel miljoenen was hij rijk maar ook straatarm.…

Veel liever was ik kind gebleven sprankelend als een vleugje kwik Genoot ik van kommerloze dagen want jij was jij en ik was gewoon ik Altijd kapot leken onze ruwe knieën In onze haren bengelde vaak wat gras of hooi De zomers leken eindeloos, heel zonnig Ons avontuurlijk leven was gezapig maar zo mooi We knoeiden dagelijks schromelijk met…

Het klopt toch dat ze zich hier overdadig ontvouwden onder jouw zorgzame handen vanaf hun eerste knop jij hun rijping volgde met waren het liefdevolle ogen? en ik menigmaal op dat pad aan de zijkant ... nog voor mijn lippen woorden konden vormen 'niet hier spelen' riep jij alleen maar als een getalenteerde bloemist gaf je voedsel en…

Mijn jeugd rond deze tijd was ronduit goud We zwierven in de buurt en door de paadjes Langs kerk en plein, met zakken vol piraatjes En soms met een gevonden astronaut En als er eens politie kwam? Je rende Omdat die man je vader heel goed kende…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

De lucht was als een perzik, de maan een diamant, zwellende lentenevels bloeiden aan alle kant. Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde, waar is uw band?…

Een Bellini Geen mysterie Inspiratie Motivatie voor aaneenge- regen woorden geresulteerd in veel romans Literaire geheugens die Mulisch altijd conserveren verduurzamen in eeuwigheid…

Zij spreekt liefde warm en zoet als perzik in de zomer droomt een nieuwe morgen als een lied van verwondering bloeiend in haar ogen. Zijn kleine woorden kleuren al het grijs handen fluisteren zacht als strelingen op haar huid de nacht kan beginnen.…

Bijna tastbaar is mijn verlangen naar het land de klanken uit mijn jeugd het land van klaprozen korenbloemen en glooiend landschap het land van textiel de arbeid en de natuur het land waar jij en vader leefden mijn land ons land Twente waarvan ik 't volkslied in mijn diepste dromen zing.…

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…

Ik heb besloten niet te treuren om mijn geboorteland, de bomen van mijn jeugd, ik wil geen foto's Ik heb besloten niet boos te zijn op mijn vader, zijn regels en de trotse familie die zwijgt Ik heb besloten geel te leven zon in mijn huis, op de muren mijn buik en mijn blote voeten Ik heb besloten te dansen mijn eigen verhaal te zijn…

toen de bomen voor het huis vruchten droegen zette ze twee kistjes aan de weg: gratis perziken wees gezegend en geniet ervan in haar gestolde wereld van vroeger van toen en daar kon ze het huis niet verlaten ze kon niet weg de auto's reden veel te hard zij was te diep geworteld…

Zij leerde mij de klank van fiets en Scheveningen , niet wetend dat ik later aan diezelfde zee zou staan maar dan aan deze kant, op het oude continent, turend soms op een middag aan de vloedlijn naar de onzichtbare stad van mijn jeugd Vancouver, van waar berichten overwaaien in de compacte taal van mijn vader en mijn geboorteland.…

slachtoffers zijn zij die niet worden gehoord slachtoffers zijn zij wiens jeugd de grond in werd geboord slachtoffers zijn zij die hun verhaal nergens kwijt kunnen en die we hun waarheid soms niet gunnen slachtoffers zij zijn de vader en moeder zij waren immers hun kind tot hoeder slachtoffers zijn zij die niet worden geloofd slachtoffers…

De zomer had de buurman te pakken toen moeder even achterom keek stak vader de hark in een wespennest de dominee van onze jeugd had vele vragen maar niet een daarvan werd beantwoord door de wespen die naar de buurman vlogen er kwam een hiaat in het ooit zo frisse denken en we sloegen het boek dicht in een droom.…

Een vreemde blik Kijk nu ik ben het, ik Je eigen vlees en bloed Maar er komt geen teken van bekendheid op je snoet Dementie vaagt alles weg Je negeert wat er wordt gezegd Maar er is nog wel vreugd Als je praat over je jeugd Deze verhalen vertel je keer op keer En dan denk je ach, daar ben je weer Van vader naar kind Oudje je blijft altijd…

de zee vangt haar tranen op haar denken verzilt gevoel de man naast haar biedt ander gedachtengoed als vreemdeling in een groene zwembroek als vuur zo rood zijn haar hij wacht zonder vragen een zachte lach bereikt haar ogen, zoekt een weg naar de naderende zomer 'wil je ook een perzik', vraagt zij…

Zij is niet mijn hemel niet mijn wolken of de zon Zij is niet het heelal met al haar sterren welke al mijn angsten overwon Zij is niet mijn fruit mijn zoetste en mijn zachtste perzik Zij is niet aanwezig voor ´t aanwezig zijn bij jou is wij, niet langer ik Zij is mijn leven Zij is mijn zijn een nieuwe kans een nieuw begin Zij…

Mijn vader J was nog maar net gestorven toen mijn moeder A zijn nieuwe regenjas voorzichtig van de kapstok nam. Pas eens, zei ze, hij was er zo trots op. Daar stond ik dan en voelde aan de mouwen en bij het sluiten van de knopen hoe dood hij was en hoe ver weg mijn jeugd.…

Ietwat pluizige schil van de perzik voelt anders dan haar huid welke in zachtheid niet is overtroffen doch de kleur van het lichtste gedeelte komt verbazingwekkend overeen kunstschilders zoals Rembrandt hebben het weerlicht getart deze explosie poëtisch in hun werk te laten strelen zelfs de planethische warmte van Venus heeft haar goddelijke…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

Verbaasd knipper je met je ogen En zie je het kind naast zijn vader staan, Terwijl een andere vader Iets donkers op je richt - Ik ben het kind, maar jij Bent jonger nog dan ik.…

De rijpe perzik in jouw vuist spat open Oranje vlees en schil en sap Stromen in straaltjes tussen jouw vingers Door iele zwemvliezen verbonden Je wijst naar een wolkenflard Een gekartelde wonde die verdunt Het moment glanst op Mijn been sleept Een dood gewicht Een zuil die door de kiezels harkt Bijna spartel ik Reikend naar een boei…

frontpage snippers perfect ideaal in mijn opgestoken handpalm tijdens de stilte waarin zelfs de wind geen richting kiest neerdwarrelen en verdrinken in een moeras zonder getijden of lichtvoetig dansen over vaste grond richting horizon zonder tegenwind ontwaken onder een zon waar de perzik niet meer smaakt als een regenachtige dag…