Alle inzendingen over planken OR zichzelf

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

de kast te draaien zonder boeken op de plank geeft een leegte aan…

Je staart me in de ogen, ik zie de tranen op je gezicht, die daar glinsterend vallen in het felle ochtendlicht. Je gebroken blik, eenzaam en alleen, even zou ik willen vragen, gaan we samen heen? Maar je draait je om, ik laat de spiegel staan, ik zal weer met dat meisje, mijn weg op moeten gaan...…

in dat laatste woord past alles de stilte en het tegenlicht de verwarring van poëten door het telkens nieuw geluid van rivieren en rotsen onder het gedichtendak van een kathedraal waarin vrijheid duizelt om de duizend kreten, de tweestrijd in hem of haar om het zwijgen van de stenen en de eindeloze ogen van de minnaar en…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

WIE KAN SPAREN, SPAART ZICHZELF…

Hij zoekt zichzelf kan z’n zich niet vinden In de dingen die hem daarbij hind’ren vindt hij dat wat hij niet zoekt Het blijkt een kwestie van plussen en minnen die je gewoon tegen elkaar afboekt…

geboren met een gat in zijn hart dat niet kon helen in stukken geknipt vergeefs aan elkaar geplakt het doorweekte lijf stonk naar een hond in de regen het water was kouder en zwarter dan hij had gedacht het laatste daglicht was uit de lucht verdwenen…

Woorden worden begraven blz worden blanco blad letters worden verlaten zonder hun lijnen voelt ze naakt ... Ze ontkleedt zich van zinnen nestelt tss de versnipperde hoofdstukken het kaft als deken voelt zo volmaakt... De punt comma´s dansen raken de einders op de notenbalk geen mens zal weten hoe diep of hoog haar dalen haar ziel…

De verlaten eenzaamheid kon eindelijk zichzelf zijn…

plots staat hier een vreemd object storm er niet op af pas op de plaats: eerst denken dan doen niet over één nacht ijs met mijn slurf mijn ware zelf een verkennend onderzoek nu de achterkant van het object is gesloten wellicht de onderkant wacht…kijk eens even zie mijn oorflappers mijn slurf: masseur en krachtpatser ineen…

Als het licht speelt tussen de bomen En jij gedachten weg laat dromen Visioenen door natuur gegeven Beland in een wereld van beleven Als natuur speelt als harpmuziek Vogels zingen in een vrolijke ritmiek Het voelt spontaan en heel sereen En zonnestralen alle kanten op verdween Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen In het plaatje blijven…

In zelfloutering van dik hout planken zagend splinters in het rond…

Ze trekt haar jurk uit, vouwt zichzelf open, stijft haar minnaar en bevochtigt de lakens. ----------------------------------------------- Uit: 'Naastenparade', 2002.…

verzameling oudmodische woorden hij kan zichzelf niet meer horen merkt slechts variaties van spraakgebrek de lispelruis van medeklinkers hij denkt dat hij het einde kent stilleven zonder kijker of passant een koude vis op wit laken…

Over wankele plank zoek ik gaande naar evenwicht zonder materiële lasten enkel met mijn hoop op veilig heenkomen naar toekomst en leven gericht. Geen leuning die mij steunt hekwerk waar ik aan kan klampen alleen vertrouwen brengt mij balans onzichtbare, ontastbare hulp mijn enige kans.…

stilte is geen kunst als zij het podium eist voor enkel monologen de schaduw mist van in het volle licht gespeelde dialogen applaus ontbreekt de heerser op de planken in zijn megalomane janken stilte wordt tot kunst verheven als de mens vertrouwen aan zijn medemens kan geven…

was in de schuur de boel voor eens en altijd mesten herinneringen vielen zomaar uit de muur en zeker niet de beste ze schapten daar op planken maakten mij aan het janken om ieder zinloos uur heb ze weg gedaan hun leven werd mijn dood als het ooit verder was gegaan alleen de dagelijkse dingen komen nu mijn berging binnen verleden…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

'k Ben als een speler, maar die zó goed speelt, Dat hij zichzelve niet-te-spelen schijnt, En zich eerst schoon vindt in zijn eigen spel, En zich in 't leven met zichzelf verveelt, En zich op straat met de gedachte pijnt: 'Nu ben 'k mijzelf niet - op de planken wél.'…

De zotte glimlach hief de tederheid naar een verzakte plank bedwelmd door handgewassen stank Voorbij, te snel voorbij, gleed de lente heldhaftige haver groette het gerst dat weelderig opschietend het verst in wasdom was gevorderd. Hij ventte het ruwe tarwebrood langs elke deur in een roes van bedwelmende tarwegeur.…

Mijn kracht heeft mij verlaten, rottende vruchten aan mijn voeten wat bleef hangen, blijven onrijp, groene ranken vergelen, dof gelaten wacht ik op een laatste windstoot, die als dolk mij in haard en hart zal raken, vergrijp van dierbaar, maar ontbloot geloof, beperkt zich tot bot gezaagde planken.…

wordt ik zou jou kunnen beschrijven maar wie kent zichzelf in dat moment waarin niemand fluistert je bent thuis illustratie: Jan Dibbets, Perspective Correction, My Studio I, 3:Square on Wall, 1969…

kletsnatte haren scheren waar golven krullen op planken aldoor [senryu]…

Een aantal planken die op van streek tot streek verschillende wijze met elkaar verbonden zijn. Op zich misschien niet eens zoveel biezonders maar toch niet zo makkelijk weg te denken uit het landschap als het lijkt; een boom staat ergens op de achtergrond altijd wel ter beschikking om een vermolmde plank te vervangen door een nieuwe.…

. -------------------------------------------- Hij vluchtte voor de drukte in het westen Naar zo ’n oud krotje op het platteland, En knapte op, waarin hij was beland, Maar liet zijn euforie door mest verpesten: “Ik restaureer zo ‘n bouwval plank voor plank, Maar krijg van al die boeren stank voor dank.”…

Zo smeet ik met durf die knoestige turf van een Britannica van mijn plank.…

Voedsel voor de lezer... Maar honger als een paard Gevangene in Troje Was dat de moeite waard? Zoals het spreekwoord zegt Vertrouw die Grieken niet Nog minder hun geschenken Verslind wat je vergaart!…

Ongelooflijk slaand gezeur Slaat als een plank op het water Zoals de Imraguen van de Sahara Vissen naar tonijn op zee Zoals dat op mijn brein bonkt En dezelfde effecten heeft als de vissende Imraguen Die met zijn plank op het water slaat en daarmee een school vissen met al hun kracht ongetemd naar de oppervlakte brengt Zo springt de tonijn…