Alle inzendingen over plek

en pose hoewel Gootspoken uit zowel fantasie als mythologie zwijmelen daar zij tijd niet kunnen rijmen met de huidige toestand in de wereld Verschroeide aarde trekt gestaag beste plekken naar hoger plan terwijl woestijn steeds meer woestijn wordt en temperatuur impliciet daar is Gootspoken begluren, dagen uit.…

Leeg is de plek nu, waar ie zat Stil is het er ook Ik betrap me op het muntje in mijn hand Wat normaal met een boog Belandde in zijn pet, Dag speler, dag pet.…

Fijn om iets te kunnen schrijven Genoeg om in herinnering te blijven Hoopvol, met dingen uit het leven Iemand die altijd naast je staat Jaren was jij vaak paraat Kletsen over allerlei dingen Luisterend er geen doekjes om winden Menig telefoontje of een mail Niets was jou ook teveel Omdat we straks gaan vertrekken Proberen werken, op andere plekken…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien.…

Zo'n vaste plek is goed te overzien Iets als een 'vondelingenpark' misschien? (...Bureau Jeugdzorg maakt zich grote zorgen over de toename van het aantal vondelingen in Amsterdam...)…

Mijn ogen houden van diepe meren Sprekende spiegels zonder geluid Mijn handen zoeken naar lichte veren Dansend over mijn huid Mijn ziel zoekt naar stille rust Een plek om opnieuw intens te verlangen Mijn mond wil iemand die haar kust Iemand om haar woorden te vangen En ik?…

Nu, Dertig zomers later En nog meer meters hoger, Kan ik er moeilijk nog omheen: Ik denk dat hij hier blijven zal Op deze plek Waar ook ik wortel heb geschoten. Ik vraag me enkel af Wie van ons twee Als eerste voor de bijl zal gaan.…

Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeden dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal. Ze overwegen te verhuizen naar je kinderen. ----------------------------------------------------------- Uit: 'Ten westen van Eden', 2002.…

Ontkenning hou je even vol maar breekt uiteindelijk op Je wilt haar graag vergeten maar krijgt haar niet uit je kop Respecteert haar keuze maar is niet wat je hartje wil Ziet haar haar leven leiden wilt schreeuwen maar houd je stil Je leidt onderhuids in alle stilte en geeft het slechts een plek Maar ondertussen weet je je houdt jezelf voor…

van Gaasperplas naar Weesperplein vloeit inkt dan berg ik mijn pen stroom met de massa de roltrap op steek de Amstel over en loop naar kantoor op die plek stroomt bruine vloeistof in een beker ik richt mij op een scherm licht valt over mijn gezicht met de kussens van mijn vingers stort ik woorden in emmers werkwoorden en persoonlijke…

Lichamelijk totaal uitgeput Door louter geestelijk verzet Maar ik ben nu waar ik wezen wil Ik heb het van me afgezet Geen stap meer te verzetten Het is ook niet meer nodig Als je uitrust op de goede plek Zijn verdere stappen overbodig Dus zit ik in het licht van boven En laat me rusten, laat me gaan Lichamelijk een wrak, geestelijk op…

wilde een vriendin om mee te praten zij wilde enkel met hem naar bed hij had geen interesse in haar maten toen hij haar meenam naar zijn flat en als hij na heel veel wachten zijn verhaal wel wil vertellen ligt zij naakt naar hem te smachten met de maan achter lamellen als hij plotseling wakker schrikt met naast hem een lege plek…

rust heerst in mij de bladeren zijn gevallen net als gedachten een plek vinden en de strijd in mijn gemoed allengs verzachten rust heerst in mij ik kan weer geven de ander zien en horen de eenvoud van intens contact kan mij weer bekoren ja,,het lijkt niet groots of van gering gewicht toch raakt het dat wezenlijke wat…

stemmen in de wind vergaan als grijze as géén die ze ooit weer vindt de plek weet waar het was dat men ze horen kon o, mocht ik toch eens weten waar is der stemmen bron of is ze al vergeten die stem zo zacht en teder die fluisterend mij zei: we zien elkaar straks weder want jij, jij hoort bij mij...…

Mijn hoofd zit veel te vol Maar wie ben jij Om met mijn gevoel te spelen Door mensen zoals jij Durf ik mijn gevoelens niet te delen Toch blijf jij speciaal Hebt een plek in mijn hart Maar ook ben jij het Die mij zo verwart!…

anjers en gerania bij victoria falls in kenia via teeltprocessen verloopt gesmeerd aangezien kwekers uit ons land tijdig en gedetailleerd zeggen wat ze moeten doen en de inheemsen ook doen wat ze gezegd wordt te doen zo ook die van rozen waarbij extra is gekozen voor waak tegen lekken of zelf ontdekken men houdt met sukses ter plekke…

waarom liet je me in de steek, je weet dat ik van je hou en je vertrouw en je niet zomaar laat gaan, op een dag was je zo maar opeens verdwenen, ik kon je nergens vinden, nergens had ik plek, nergens kon ik m'n verdriet uiten, nergens troost, ik heb verdriet, verdriet om jou…

Dicht bij de plek waar jij nu rust, vloog een vogeltje met ons mee. Het vloog van boom naar boom, van tak naar tak. Ongewoon mak en vrij. Het maakte ons stil en een soort van blij.…

het is dat je er om vraagt ik roep het niet van de daken hoe het ermee staat als mijn wekker afgaat weet je me elke nacht nog te raken kijk allemaal pijnlijke plekken compleet scheidingsbeurs lig ik uitgeteld vol vlekken de poten van jouw stoelen die als ik gewoon ga zitten finaal doorgezaagd blijven voelen niet doorheen te pitten…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

met een donderende klap valt deze grauwe dag precies weer op de datum van welke dag het is vandaag gisteren gebeurde exact hetzelfde `t kan mogelijk een toeval zijn ze knijpt hem blauwe plekken in de lucht omdat de nacht haar in zijn klauwen kreeg en morgenavond zo goed als zeker zakt vast de zon weer in de zee…

Men zei dat het geen depressie was maar een aan drugs gerelateerd probleem sprakeloosheid die je dan overstroomt Hoe je dat niet aan had zien komen dat er een knak in een leven was waarvan men weg moest dromen Hoe iemand zijn greep verliest de snijpijn in zichzelf bezweert Wrakhout in een troosteloos heelal op drift naar een rustige plek…

wat een plezier om de vogels te voeren ik dacht zelfs een duif te horen koeren slechts een klein stukje van onze stoep is sneeuwvrij voor de gemengde vogelgroep voor alle maten die er duiken en dalen is er plaats genoeg om hun eten af te halen als de vogels er zijn en zo gretig gaan grazen is deze plek zogezegd als een omgekeerde…

Wij slaan splinters in de ogen van ons eigen vergezicht en verliezen het vermogen om te zien wat ons verlicht in elkanders nachtvizieren maakt het duister ons kijkdicht elke poging tot plezieren stuit op negatief bericht wij spiegelen de blinde vlek die alleen de ander ziet verstoten naar de zere plek van ons valse levenslied.…

't is voor knappe koppen niet zo moeilijk, zeg je, de plek te vinden in je brein waar het heimwee ligt na analyse van je tranen kunnen ze vast en zeker het verlangen situeren en de verliefdheid het verdriet onwijs natuurlijk ik voel nog steeds 't gebroken hart, de vlinders gevoel vertaalt zich 't allermeest in mijn vergeten lijf…

De muziek staat aan, het is heerlijk, De plek waar wij elkaar, elke dag weer, ontmoeten.…

zijn kan niet eens ontsnappen omdat niemand mijn uitgestoken hand wil vatten versleten is de tred rond de molen van het leven te veel stappen zijn er al gezet iedereen heeft haast is in stress onderweg contacten worden zelden gelegd heb gebroken met zinloos lopen de cirkels naast mij neergelegd zelfredzaam heb ik nu mijn eigen plek…

Was jij de voorbode van zacht in het keiharde ledikant waarin ik tijd heb doorgebracht buiten de rede van verstand heb ik mijzelf met jou gestreeld op kale plekken van het zijn dat zo armlastig was bedeeld door grote menselijke pijn ik ken moeder en mijn vader als bouwers van het warmste nest zonder zachte levensader; onder jouw vacht…

Een nieuwe plek, een nieuwe start. Hoe zou het zijn? De gangen zijn duizelend vol, wazigwarme lucht drukt steeds zwaarder. Zoveel gezichten, zoveel ogen die jou niet zien. Weggedreven en bijna gezonken, is daar plots een stem, een groet. Je draait je om, lacht en komt onmerkbaar weer boven. Een nieuw begin is begonnen.…