Alle inzendingen over portalen

Die ene vonk uitte in diverse talen door de nacht elk gebaar en was vocaal gevat in begrijpelijke taal Terwijl het maanlicht langzaam overging in zonkracht stond ik met jouw eerste ontbijt onder jouw portaal. Ik werd verblind door glinstering die net ontwaakte met een brede glimlach onder haar oksel door.…

Zij stiftte brutaal In lift en portaal In plaats van haar lippen haar schede. Er was eens een juffrouw te Tanger Die zwanger werd van de behanger. Ze sprak nogal bleek: “Toen ik neerwaarts keek, Werd zijn kwast hoe langer hoe langer.” Er was eens een juffrouw te Haren Die gek was op kinderen baren.…

achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten of onder portalen…

het licht van het portaal brandt waakzaam onder de smalle rand bewaakt dat het ogenblik onbepaald aan eeuwig is onderschikt. wie de voordeur ingaat op een laat uur verbreekt de kalme betovering maar voor een korte duur. het huis biedt vast weerstand half dommelend half verlamd.…

Achter brede blinde poort Kruisen eindeloze gangen en portalen Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort. Weet ook gij dat stille diepe huis Door welks schaduwige vree Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?…

In het portaal hing de duffelse jas Van Opa zwart en zwaar en hard Hij werd al stoffig maar hij was Waar Opa hem gehangen had Hij was warm maar ook zo somber saai Heel anders dan mijn Opa meestal toonde Samen met mijn Opa maakte ik lawaai Ik herinner mij de laatste blik toen hij nog bij ons woonde Voordat hij daar spierwit en lijkbleek lag…

Zo dicht bij elkaar Met het stadhuis om de hoek Dat een huwelijkssluiting Onontkoombaar is Honderden uitgelaten scholieren Verstillen tot bruidskinderen Witjes daalt confetti neer op bagage En gotiek, als we de trappen nemen Naar het portaal waar het geestelijke wacht Eenmaal buiten vang ik verrast het boeket Van altijdgroene naalden…

(De straat liep haastig wég van mijn voeten naar portalen vol oponthoud waar de echo mij kwam begroeten groeten met een hijgstem van holten en hout.) Ik voelde de woorden mij omringen tot een waaiende groene haag en vanuit tastbare daagse dingen lagen beelden in hinderlaag.…

Nog een, nog een, 't krielt er, lijk een mierennest, wippende op de graven, springende om ter best ; 't oud portaal gaat open, licht stroomt uit de kerk, de orgel speelt, ze dansen houp! van zerk op zerk. Duizelig wendt de walze, wervelend woedt de drom, en de slaper zag ze dringend winken: kom!…

Zie ik een regen van rijst Aan de overkant, in het portaal, een bruid Mijn bloed jaagt langs kleppen In de maag wolkt het buskruit De jeukende vuist wil me oppeppen Voor het eerst krijs ik luid Naar de schaduw in de oude vijver Een steekvlieg zuigt zich in mijn kuit.…

De dood, met vreemde lach, heeft leven lief, De dood, hij komt het goede leven halen En kust het weg; geruiseloze dief, Sluipt hij de poorten langs en de portalen. De dood, gij wildet zijn gelaat niet zien, Maar nu gij hem gezien hebt, werd gij stille, En legt U heen, en lacht tot hem misschien, En zijt geworden, tot een zonder wille.…

Waar gouden de portalen zijn, Hoe zullen daar de zalen zijn! Ik zag aan 't einde van mijn pad een kleine ronde poort, Als blauw saffier in goud gevat, En haastig, vol verlangen trad Ik door de gangen voort.…

Waar gouden de portalen zijn, hoe zullen dáár de zalen zijn!... Ik zag aan 't einde van mijn pad een kleine, ronde poort, als blauw saffier, in goud gevat, en haastig, vol verlangen, trad ik door die gangen voort. Ik sprak: "Als bij mijn thuiskomst wijd de poorten openstaan, in welk een grote heerlijkheid zal ik dan binnengaan!..…

Dinsdag acht uur in de ochtend - portaal Den Haag centraal Holle stappen gaan voorbij - haastig allemaal Zwartgelakte schoenen - en een zwarte aktetas Een hand omvat een creditcard in een zwarte overjas Op een stoeltje zit een zanger in de weer met zijn gitaar Een eiland in de drukte - in een holle ruimte waar zijn langdoorleefde stem weerklinkt…

En toen ze 'm wat op wou knappen, Gaf tie 't ouwe mens een haal, Ze keilde boven van de trappen En smakte onder in 't portaal. De buren zouwen 'm vermoorde', Die smerige geweldenaar. Een diender keek 's wat ie hoorde En bracht 'r weg met de brankaar.…

Geen smijdig goud of elpenbeen, Geen zuilbalk, verr' in 't West gesneên, Bewelft mijn kamers en portalen. Geen zijden val- of plooigordijn Onttrekt mijn oog de zonneschijn In slaapsalet of etenszalen.…

maar toch leek er leven in te bestaan we dachten dat we kwallen zagen doch het bleek om plastic zakken te gaan een geur van weekmakers, bijtende zuren oplosmiddel en kwikdampazijn het water blijkt net als de rest van het eiland giftig en uiterst brandbaar te zijn Er is ook een grot, pal onder de heuvel met plexiglas ramen en een teflon portaal…

Wee, dat 't op-zich-spuitend schaat'ren Wéet niet: ná díe Gloed.... der waat'ren droevig neder-ruis-gerucht - Wee, de zomer zal doen zinken zwaar-dof 't hel-groen blader-blinken dor en waai-heet overstuifd - en licht-groene schemer-zalen zullen duistere portalen zijn, van dode wande' omhuifd - 't Helle dak-rood zal verbleken…

'k Ben gezeten voor mijn raam bij het sneeuwe-stille dalen, 'k zie, hoe kinderhanden halen schuim van witte vacht bijeen, om te bouwen met vertrouwen hun kastelen met kantelen en portalen, 'k zie in 't zilverbleke licht, hoe het bouwen wordt verricht.…

Nog blinder, die met juli kwam, En niets van 't groen portaal vernam, Ter dankbetonende offerand, Door 't Maagdengild daarop geplant! 't Had reden! want, hoe kerks men was, De vlierpot bleef nu in de kas; Kalmink noch sergie liep gevaar; En schoenloos werd geen wandelaar.…