Alle inzendingen over potten

Veel te bang om weg te rennen veel te klein te blijven staan in een huis dat niet van hem was maar van onbegrepen liefde Liever hield hij hier zijn mottengang in nissen tussen steen en bedekte hij zijn potten om een schande te vergeten leefde hij het eerstgenoemde in vanzelfsprekend weten ook al was dat nu verborgen en van engelen ontdaan…

geschiede op aarde zoals in de hemel * België regeert heel goed zonder baas Geef ons heden ons dagelijks brood * Allez, het liefst zonder broodverbeteraar en vergeef ons onze schuld * De rente is 12.2 procent flexibel krediet zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven * Hellás, vergeet onze centen niet en leid ons niet in bekoring * Uw pot…

Nu gaat ze een tweede leven beginnen Schalen en potten trekken haar aan Zij en haar vrienden staan keuvelend naast elkaar Zonder het minste gebaar En toch is ze trots Misschien binnen een jaar Staat ze nog altijd op dat plekje daar! Claire Vanfleteren…

m’n stijve ouwe lijf wil niet vandaag opstaan een ramp, krakend bed, botten, nek, vingers, wat een herrie wazige ogen, droge mond en neus gescheurde lippen, haar in de war gortdroge huig, piepende stembanden strompelend op diabetesvoeten naar badkamer, plas doen naast de pot wiebelende knieën, straks maar schoon maken, koffiepoeder op de grond…

Wanneer je jong bent heb je vijfenveertighonderd plannen, je komt alleen nooit verder dan de potten en de pannen, je wordt je hele leven al bedisseld en bedild en als je eind'lijk tijd hebt om te doen wat je graag wilt, dan wil je het niet meer.…

Toverheksen in het bos rond paddestoelenkringen Hoorden bij de eik een lang verwachte tijding zingen Bladeren die fluisterden met 't ritme van de wind Waar zich onze Adriaan de Tovenaar bevindt Ras gingen de heksen hem een toverdrankje brouwen Staken met veel vlijt de handen uit de heksenmouwen In een pot speciaal gemaakt van goud en edelsteen…

Bang voor een beetje reflectie Voor mijn eigen imperfectie Lekker doelloos mijn emotie ontwijken Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen Dat was mij levensmissie Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt Ze proberen me te verdoven met antipsychoten Hoe kom ik op de crisis…

Een dichteresje ploegde dag en knok: ze loodde pot en balde kloek haar boeken. Met fiere focus loerde ze op koeke en oefende het roepen van de lok. Dan klokt van ver de avond die haar wacht - hij landt haar dromen, kust het meisje nacht. Dit is een snelsonnet in de vorm van een luchtfiets.…

Want dat beestje, ziet voor ons genot de gang naar de slacht al voor zich doemen ‘t wordt dus geen hond in de pot maar een varken vetgemest! Edoch, geen enkel zwaar geleerd figuur weet wanneer, hoe laat, hoe duur hij-of zij de aarde inruilt voor de volgende episode! ‘t Is maar dat je ‘t weet! Of juist niet?…

moeite heb Met de Nederlandse Landelijke Actie 555 ‘Help slachtoffers aardbeving’ Natuurlijk doneer ik op giro 555 Want ik leef mee Ik geef wel Ik geef gul Ik weet wel: Het is onvergelijkbaar Groningen en Turkije Groningen en Syrie En toch Edoch Heb ik ietsie pietsie moeite Met die Actie met vooral de BN’ers en Politici Die geen poot…

Wie hebben er pot lopen verteren? Nou, ik niet, maar velen wel Veel zwartwerkers in ons midden, maar die moeten eigenlijk wel Rotte mispels lopen er tussen grijp die eens in hun nekvel Maar de armen worden armer En de rijken rijker nog Nou, het land van Melk en Honing ligt straks aardig op zijn kop...…

smiezen ik spic en span me spoedig in het zweet staat op mijn onderkin van zuigen en van kloppen ik blik en veger in het rond ik raag en zwabber het plafond en ben niet meer te stoppen ik bleek en borstel de wc en zuig onder de canapé verdwaalde pepernoten ik open vensters frisse lucht en jaag insecten op de vlucht met al hun lange poten…

Als een deksel zonder pot En de sleutel zonder slot, Als het concert zonder band En een film zonder end. Als een ouder zonder kind En een storm zonder wind, Als een lampje zonder licht En een ge zonder dicht. Als tennissen zonder slaan En de nacht zonder de maan, Als de tijd zonder een klok En de koffie zonder mok.…

Waar zwaluwen schier onvermoeibaar in en uit scheren en geen moment de grond raken rakelings langs de smalle ladder omhoog schieten en weer terug vallen door het vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren…

jarenlang gebroed op 1 verzekering voor het hele spul ik hoop dat u weet hoe het moet want ik heb geen flauw benul Zorgwekkend, Is voor mij het geheel worden wij voor alles nu beboet betalen wij ons straks helemaal scheel wordt alles nog wel vergoed Zorgen, Het ministerie lacht zich rot omdat wij alles gaan betalen zo spekken wij hun pot…

daar zit je dan alleen aan je keukentafel de krant gelezen het nieuws gehoord zoals elke dag opnieuw je zet nog maar eens verse koffie alweer de tweede pot vandaag je zou zo graag weer eens een goed gesprek hebben of zomaar ergens over praten met onverschillig wie maar er komt niemand nooit iemand meer met wie jij praten kan met…

Wat schaft de pot, zo vraag je sleurrijk stipt in wedloop met de klok van zes. En als vanouds voel ik mijn kruipend bloed, waar het niet gaan kan, woedend kolken. Als stomend stoofvlees hang ik slovend boven pannen. Dit is het dus geweest. Al jarenlang. Maar nee, genoeg! Meer dan genoeg jouw polonaise aan mijn lijf.…

minnespel van verliefde lusten draaimolen van zwevend geluk liefhebben zonder te rusten maak mijn dromen niet stuk koortsige rode wangen kussende lippen brij fluisterende minnezangen maak mijn passie vrij dartelende levenslust strelende spinnen poten zij heeft mij terug gekust muziek in dansende noten weide met landende zwanen onrustig…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

Hoge wieken vangen veel weerstand, met de trotse ruggen in de wind, rusten niet voordat het kaartenhuis zich heeft vermalen tot wantrouwen en de reinste tarwe is gemalen tot gistend meel, waarmee geen brood meer is te bakken, en in eigen brouwerij om de hete pot te draaien van verzuurde balkenbrij, om de zilveren krenten uit…

die er zijn lodder had gesloten en niet wist hoe er de Blauwbaard in het donkerste geniep er van de kansel soms een Hansje soms een Grietje had genoten Niemand wou zijn daad geloven want Klein Duimpje had gelogen met zijn kruimeltjes vooruit was hij het zeker in hun ogen want het goede kwam van boven als men hem er zou beloven dat de pot…

Ik heb genoeg, een grote pot. en ben er zelf ook op verzot.” Hij gaf geen antwoord Hij zat vol en vloog de wereld in. Ik miste hem meteen. Welja, waar ging hij heen? De dag erop zat ik daar weer achter mijn bord en droop er honing op. Ja, ja, daar was hij weer en zeker niet alleen. Hij nam ook al zijn vriendjes mee.…

Gebakken peren Ik bak wel eens wat een ei of zo, maar dan heb je't wel gehad toch is mijn kookkunst niet, wat je zegt, je dàt Ik smeer wel eens een boterham en ik zet wel eens koffie ik kook wel eens wat water en zet dan een pot thee het is wel met de billen bloot het valt dan toch niet mee Ach ik bak wel eens wat ik…

universeel, volkomen herkenbaar hervonden zonder extremen aangeharkt in het plantsoen met noodzakelijke vormen van relativering onder het hemelplafond iedereen loopt met ideeën rond alsof er geen frivool dansen is in de intrinsieke waarde van de balzaalmens en haar fluwelen ego telt de macht van de rekenmachine onder een zware tafel met vijf poten…

langs heitere musik en geordende wetten die staan stevig op hun poten natuurlijk is er herkenning, het is het huis van nu het heden met personages uit verhalen sluip door de krochten naar de kamer van denkgeluk kijk uit naar essentie, vertrouwen en hoop een luchtige vrijplaats, zonder voorwaarden laat het beklijven, de toegang blijft open…

De ringslang aan de kant van de sloot een knipoog geven en met veel genoegen de uien, aardappels en courgettes poten. Genieten van de blatende schapen en de paniekerige kievietgeluiden, de kleurige, tedere bloemen en de kippen met hun rustgevende getok. Met een schoffel raas ik door de aarde.…

wiens licht noch nooit is uit gegaan, Maar die gedurig brandt bij ons, of d'antipoden; Gij, die geen zwavelstok noch vuurslag hebt van noden, Om (of gij wierd gedoofd) u weer in brand te slaan: Gij van wiens vuur al de planeten en de maan Haar leven trekken als de mensen van de broden, Ja, zonder wie ons vuur geen pot zou kunnen zoden, En…

vervoering over overlevende geuren en de amber kleuren van het bladergoed stileert het natte mos op de verlaten aarde, zij is alleen, ontwijkt en gewaarschuwd door mistdruppels die een violette licht uitstralen, verkleefd met een gesponnen web, een toegift in de afscheid van de ondergaande zon als veilig baken, om ver van de harige poten…

Dit lied gaat over zakjes thee Liggend in een grote doos Daar zijn ze niet echt blij mee Ze zijn verschrikkelijk boos Wat hebben we aan ons leven We gaan straks in een glas of pot Het water, dat is gloeiendheet We schrikken ons dan rot Zo mopperen ze steeds maar door Eén theezakje is positief En zegt dat men van thee geniet Dat vertelt…

Vandaag vliegt de slechtvalk met vuur aan zijn poten naar neonreclames flitsend en stil maar staalhard zijn ogen gericht op de prooi. Eén klap en de klauwen staan vast in het vlees bloedveren draaien rond hoge gebouwen die vogels beschermden in gouden kooien maar hen nu vleugellam langs ramen strooien.…