Alle inzendingen over potten

water, bestrooit zich met zand daar loert een kolos, als in beton gegoten het vezelig eiwit in zijn neushoorn doet een sterk libibo vermoeden een buffel wentelt zich in een modderpoel tegen de jeuk van teek en parasiet antilopen rennen elegant op gespleten hoeven de giraf reikhalst met lange wervels zijn gespierde schouders rusten op slanke poten…

monoloog Als een droge keel Die slikte zijn lot Weg inderdaad Die ene zin kwam wel in woord Maar niet in daad aan bod: “Ik kom eraan” Verlatend en herstellend vermogen Gaat in het uur U achterlaten Inherent gedogen Wat twijfel en angst Verhinderden te beogen Wie was er nu het bangst Intiem bevlogen Ook niet ultiem vertrouwd Met de pot…

Beste Hemelkruidenier hier is een boodschaplijst 'k kwam erachter dat ik nog wat nodig had ’t is voor mijn levensvoorraad… liefst afgeprijsd anderhalf pond volle liefde graag mag ook een ietsje meer van mij en doe de stemming van vandaag maar los in het mandje erbij oh…niet vergeten een pot gulle lach en de stiekem gegeven knipjesoog natuurlijk…

bos zal weer prachtig zijn in uitbundige herfstkleuren om van de geuren nog maar te zwijgen vliegenzwammen, parasolzwammen nog meer zwammen waar ik de naam niet van ken pesterige kastanjebolsters waar mijn hondje een ballerina van wordt ze zijn niet allemaal zacht getrapt ik doe mijn best maar soms loopt ze sneller en dan plant ze haar poot…

Het duifje zakt door haar poten en blaast zich bol en rond. Hij riskeert een standje en gaat heftig fladderend van de grond. Ze joelen, zwaaiend met hun vendel, het Alleluja van Händel.…

of het moet al zijn dat heerlijke zoet in die fles waar je wel naar toe vliegen moet onweerstaanbaar naar binnen daar vliegen moet naar buiten weer kom je nooit meer wat je ook probeert je krijgt kleverige vleugels plakkerige poten onmachtig verdrink je, stik je tussen al je soortgenoten wat een dood en wat een leed als je dat maar…

Juffrouw Koster, choco ladebruin kleed, solide schoenen, mepmeetlat, stapt hoogrood van achter haar lessenaar, maakt me van ruikvlakbij haar gegriefdheid kenbaar, troggelt me de pen uit de onwijze inktige linker en poot hem tussen drie vingers van de vereiste rechterhand. En nu geen enkele vergissing meer vat ik.…

Een met wanen ver in West, een schooljuffrouw op hoge poten in de Clauskindereweg, maak met haar niet die grap een stewardess aan de Sloterplas met twee jongen nog een haperend hoofd, een toetje als je het ons vraagt.…

God zegt in Zijn Woord ook vele malen, neergezet in alle mensentalen, dat die Hem dienen en niet bespotten, niet behoeft te sparen of te potten! Zij worden als de Boom van Leven, die vruchten overvloedig geven, Aan wateren worden zij gevoed, met milde regen in overvloed!…

tot zijn ouders stierven en uit zijn voetstuk vielen, tot ook zijn vrouw plooide tot frommel ijzerdraad toen begon het gieren tussen zijn kleren zijn lichaam groeide uit de passe-partout van zijn ribben, zette zich af viel uit zijn ruggegraatloosheid en uit zijn lichaam van zijn kapstok en voor het eerst stond zijn leven op een paar poten…

Vroeger draaiden we een koordje voor onze knikkerzak, om te knikkeren in de pot. Mijn moeder wou heel zuinig zijn en gaf ons dan twee draadjes. Maar na een paar keer strikken, was het ding alweer kapot. Want voor een sterker snoertje, zijn drie draadjes nodig, zo wordt beweerd. maar wist zij veel, dat had ze niet geleerd.…

Bij het krijsen van z'n scharnieren poten ontsnapt geen klacht aan z'n kaken fier onaangeslagen staat hij aan de top de arrogantie straalt uit z'n virtuele vrijheid en stijgt naar z'n blikken kop.…

Ik geef mijn ziel voor groene loten, wie zet mij toch weer op mijn poten, zodat ik in ’t voorjaar uit kan lopen zolang er leven is, mag men toch hopen? Lieve gemeente: geldt dit ook voor mij, hak mij tot schrootjes of maak me weer blij! Loop niet langer te lanterfanten u kunt mij rustig overplanten.…

Gaat de Beurstraverse normaliter gevat al voor Koopgoot door laag en bijzonder bij wolkbreuken wordt het één pot nat zeker met veel verdieping er nog onder Julian Beever wereld beroemd die stoeptekenaar kalkt aan afgronden onder zeil in de regen houdt voor veel volk water bij wat af is tegen vandaag komt de klus naar hij zegt nog klaar…

Gij koninklijk gediert, dat met uw rode poten en hermelijnen mantel zwiert en vaart onder de zon. Hoe blinkt uw dons, als sneeuw zo fijn, hoe is de glans op 't hermelijn als van de zonne zelf.…

eet mee wat de pot schaft schuif mee aan mijn tafel, doe haar alle eer aan. ik heb tomatenroomsoep met balletjes, konijn met pruimen uit de tuin en zelfgerolde kroketjes en als toetje rijstpap ,niet met gouden lepeltjes, maar met bruine suiker! jongen , tast toe, het is je gegund! ik ben zo content dat je er weer bent!…

krusu wiri ( kroesharen ) rampzalig is de regen voor met name het vrouwelijk geslacht van wind moet ze ook niets hebben voor de man is het niet zo belangrijk in de douche stonden potten vol met vet en dure crèmes als men curly had gezet uren spenderen dames aan hun haar zo een twee drie zijn ze echt niet klaar je ziet hun haren plat of…

ze rookten nooit dus het asbakje bleef leeg op het dikke ronde tafelblad waarop tussen de middag door oma ene pan met vette kippenvleugels en een schaal prei in maïzenasaus en aardappelen werden gezet opa zei dat ik de juslepel dieper door het vet moest halen het donkere is het lekkerste mijn sokken speelden met de barokke houten poten…

Dat die IS-ers en Assad moeten worden uitgeschakeld, is een logische conclusie en als die Russen niet mee willen werken, dan kunnen ze de pot op met hun valse wapentuigleverij.…

Tafels hebben wel laden stoelen geen poten meer. Hoe zeg je geloof ons,kranen in ons land hebben wel drinkwater voordeuren met sloten en ramen. Hoe zeg je kom loop mee, schuif bij ons aan. Aleppo kennen wij , dat kastje, zelfs die geweren eigen ervaringen uit de jeugd in Ambon het ooit.…

Daarbij beleef ik stilte die als een lijn kronkelend zich een weg baant langs de rug naar haar poten tegelijk voel ik bezinning en bezieling kruipen in lichaam waarlangs vleugels hangen in ontspannen en zelfverzekerde houding.…

Zeg kleine meid… ik mis je met je gulle glimlach op je toet je had geen enkele weet van pijn of idee wat zorgen zouden zijn het leven deed jou enkel goed Hoe heftig klopte niet je hart als je een hoge boom in klom of kikkers uit de beken viste die spartelend het water misten en jij guitig zei: je poten zijn krom Waar zijn de fluitconcerten…

maakt door te blazen op mijn huid als was het een grasspriet tegen een strak gebonden trommelvel Je lach die bevrijdt, me gelukkig maakt en mij doet lachen van de weeromstuit Er blaft een hond, men haast zich naar huis voor de regen, die harder klettert op de straten in plassen komen belletjes omhoog De kat miauwt, klinkt verontwaardigd de poten…

In het park sliepen eenden op een poot, onder wilgen met buigende, trieste takken, de toppen rustten in het slijk. We trokken naar de beuk zich vertakkend naar het licht, in de grond. Machtige wortels, Mieren marcheren over de schors.…

Zwaarbebaarde knotwilg leunt houtskolig op zijn laatste poten. De winter schrapt en schraapt zijn fraaie franje weg. Georchestreerde chaos. Een blad wringt een ander dwingt een ander uit zijn getormenteerde knoop. Ze willen blijven. Flits Criminele hoop.…

gingen reeds vóór een schot was gelost zo te horen slechts één Spanjaard kegelde voortdurend alles tegen de vlakte niet eens door onze jongens afgerost vertrok levend met toen nee de rode kaart men sprak wel vaak over een veld blijkbaar niet Van Oldenbarnevelt geen hoofd beuls afgehoven op schavot wel weer veel schreeuwers hot bij de pot…

Als ik een roofdier zou zijn sloop ik je tegemoet en sloeg opeens een poot om jou heen en deelde het oerwoud met jou. Als ik een rund zou zijn loeide ik jou tegemoet sloeg een staart om jou heen en deelde de weide met jou.…

waar geluk dat er in rond dreef niets meer dan het water was Voor de koningen een plas om er hun rijk mee te markeren voor de kardinaal een graal waarin de duivel werd verbrand voor de dolende een spiegel om zijn evenbeeld te keren voor de bedelman het leven dat hij opnam met de hand Maar genoeg bleek nooit genoeg het water zou de pot…

Als moeder ’s ochtends is vertrokken Komen de worrels uit hun hokken Eerst kussen zij de zonnestralen Dan gaan zij verse mieren halen Vervolgens poten zij bonbons En borstelen het varkensdons Ook hijsen zij de stikselnaden En fruiten zij de giebelwaden Hierna worsten zij de prakken Voordat ze door hun spillen zakken Des middags na het worrelwerk…

kleurden op één perfect spoor na waren ze allen gebroken als klonters bloed die eruit gesprongen waren of was het breken onder het kussen van lippen van tegels het licht raakte amper de vloer slechts een paar tenen omfloersten de fletse ramen laat het wassen maar uit niets voltooit zich hier her en der is het muisstil daar een pot…