Alle inzendingen over preken

Ik stapel gedichten op elkaar tot zware poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende…

zij schreeuwen loze kreten die verwaaien nooit begrepen woorden die ooit zin gaven aan leven ik ben begonnen met luisteren in de stilte van niet weten daarna fluisteren om de vaste cirkel rustig te doorbreken inspreken was de trigger zonder echt te preken met het bespelen van emoties kregen wij oneliners op zicht voor…

die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk er is helaas geen poëzie die hij kan preken…

Ik weet het nog als de dag van gisteren, toen mijn vader als dominee in Coevorden in zijn zondagse preek vertelde hoe de jong overleden Goletta een eenmalig ticket naar de hemel had gekregen. Zij zat bij mijn jongste broer in de klas en ik vond dat extra erg voor hem. Ik kon die immense wreedheid maar niet verkroppen.…

ik wil lopen op het water dat veranderde in wijn zal preken voor de mensen ze vergeven hoe ze zijn roep de blinde haal de lamme zal ze helen naar hun kwaal kies voor liefde roep je vijand voor het laatste avondmaal ik wil God zijn voor u allen samen delen in de pijn weet dat hopen en geloven morgen ook de hemel zijn aan het kruis ga…

Ik geloof het niet, waar komt hun preek vandaan Ontspoorde jeugd die ouders niet verstaan Hen slechts met grote nitwitmond pareren Door juf of meester niet te corrigeren Volwassenheid is moeilijk aan te leren Is dat wat in verkiezingstijd nu geldt Voor 't CDA dan oorlog en geweld?…

" 'tWas wel een preek vol politiek," zo sprak een eerdienstkritikaster... "Maar, man, vòòr Bel en Zoroaster al, was in historische optiek 't sermoen van profeet en van paster allèèn maar sociogeniek, persoonsgericht en energiek dòòrdringend als een gettoblaster.…

Tijdens de preek van pastoor Lorenzo Tanganelli, stond de man op, begon te schreeuwen en rukte zich eigenhandig de ogen uit……

en links het ochtendgloren… in flarden nacht verscheen -voorzichtig al- wat licht; ’t werd roze en de nacht verdween zijn hoogtepunt droeg niets dan blauw met vogels her en der en nevels, boven grauw en bloedend kwam de zon haar schuilplaats openbreken onderweg op snelbewogen preken rolde tijd diens voortgang in een goed begin…

bestelen de armen verkrachten het recht hun galmende woorden klinken net echt kaatsen in valsheid de eerlijkheid dol schreeuwen van vrede maar hun echo’s zijn hol eisen het volgen preken verraad vertellen hoe heden in toekomst vergaat draaien de waarheid welsprekend een loer leuren met zonden in een genadig rumoer stralen schijnheilig…

Doe niet een ander aan Wat ge zelf niet wilt ondervinden Doch ga op de barricade staan Naast ketters en doopsgezinden Gelijkheid van recht en spreken Is een aardse verworvenheid Beter tot elkaar te preken Dan ten onder gaan in burgerstrijd Wees oprecht en zonder wroeging Omarm uw naaste en haar buur Gedenk hoe ’t historisch toeging…

kopje onder, kopje boven het is moeilijk te geloven waar ik leven probeer te zaaien zij gaat naar de haaien in een wereld waar ik niet spreek van hel en hemel en ook niet preek heeft zij zelf keuzes gemaakt die mij diep hebben geraakt ze staat niet langer op kant nog wal want wat is nou eigenlijk het geval ze accepteert niet hoe ze zelf…

Ze rees op vanuit de zee Bruisend; Aphrodite Ik doe er mijn voordeel mee Dank, dank aan de mythe Zacht neurie ik het ne me quitte Pas van Brel en kirt ze mee Weggeëbd; de laatste wee Leidend tot een rite Het golft en vlokt rond beiden Dit kerstent elke heiden Preek ik die juist beviel Nee, niemand kan ons scheiden Nu we op de baren…

Oneindig stil, zo verstild, als ik het wil, die stilte spreekt in alle talen, als gespannen snaren, resoneren stiltes over evenaren, als de zwarte tovenaars preken, ontlokken onhoorbare klanken uit de windgitaren, om daarna te zwijgen, dan is het werkelijk doodstil, alleen het hijgen van het verschroeide gras op dichters graven…

over hel en hemel, ´t huis des Heren Ik ervaar die sprekers als dooien met holle frases, dooie woorden ver buiten de werkelijk staande als dooien die voor dooien praten, preken, presenteren, protsen vooral en met name zich zelve Ik loop wel mee tot je graf ik wil je wel zien zakken en wat ik voor je voelde neem jij mee in de dood…

nooit heeft een kinderhandje mijn gezicht betast verwonderd mijn lange fluwelen rok gestreeld onder de preek met mijn kettinkje gespeeld mijn koud lijfje met zijn warmte verrast waarom heb ik nooit die stap gezet zo'n dromende dreumes het leven gegeven de gedachte enkel deed me beven ontkenning groeide uit tot stil verzet en toch voel ik…

Zijn voorspel is maar kort en heel bescheiden; de preek duurt immers ook niet meer zo lang. Een enkeling blijft bij het uitgaan dralen, want voor de organist de kerk verlaat looft hij zijn God met juichende koralen. De Here hoort het, de gemeente praat.…

Als ik daar een klank voor vond, als bede uit te preken op een zonnetrede van de lentestond, die te beschrijven op lelieblank perkament voor alle uren als je mij niet kent, als ik dat woord mocht vinden, vraag ik jou dit verlangen te verwoorden, wat eerst niet over de lippen kwam, te spreken uit jouw mond.…

Als zij tegen je spreekt wordt er welgevallig gepreekt Een preek die vertelt wat je wil horen Niet met verboden die je geluk in de kiem smoren En toch klinkt het als een heilig gebod waarbij je schikt in je onherroepelijke lot Maar dat lot is als het paradijs Haar woorden maken je zo wijs Wat zij zegt, is de liefde in eigen persoon Op een onvoorstelbare…

De eerste preekstoel was een steen die amper was weggerold afgedaald van boven zat er een Engel op hield daar zijn preek op Gods gezag zijn stem klonk zacht eerst waren het vrouwen die juist uit angst nog waren weggehold zij mochten luisteren naar die Goddelijke woorden die klonken op deze eerste dag als muziek accoorden…

Hij brengt het Goede Woord; klare preek klinkt door Nederland en Papoes woud verspreid. Predikants tevreden ouderdom blinkt, dankzij Griekse apostelbrief verblijd, die hem in eigen huiskamer omringt. Geschreven op 27 Oktober 2023.…

De goedbedoelde leefregels en preken, die maanden dat ik rechte paden koos, verwondden me als doornen van een roos. Mijn handen bloeden, aderen ontsteken. Het lichaam is zo kwetsbaar, is zo broos en elke poging om het vege teken te weken van mijn huid is vruchteloos.…

woorden die als donder van de kansel daalden ach… de blinde stakkers die verdwaalden wee… de doven die zijn stem niet hoorden wie tot de kudde van zijn kerk behoorden en zich tegen goddeloosheid staalden de lokroep en de antichrist vermaalden waren schapen die de heer bekoorden ik heb mij van het hemels juk bevrijd nam afscheid van de preek…

--------------------------------- * sermoen - preek…

Geschreven n.a.v. een preek over Lucas 1 vers 39 - 46…

O maand van preek en psalmgezang! O gloriemaand der vromen! December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen? Ik ben door uw bekeringsdrang Zo in de zeik genomen Dat in mijn bangste dromen Ik u zelfs bied de and’re wang. December: duurt gij maandenlang? Zal ’t nieuwe jaar ooit komen?…

Recht van spreken recht van zwijgen zich onthouden recht van nee Recht om weken lang te dreigen stem onthouden recht door zee Plan blijft steken Hongarije tegenhouden werkt niet mee Orbans preken niet uitbreiden pas inhouden veto, nee!…

Winterlicht vreet de wijde heuvel almaar kaler, buizerds zweven over de grafstenen in de vruchtbare grond die eeuwenlang olijfbomen droeg De zielen zijn elders, waar Israël hen brengt, de resten vergaan in zwarte doeken, om als eerste mensen de nieuwe wereld te betreden op de dag dat de poort van erbarmen opengaat Want daarvoor hebben…

Zo somber is het ook weer niet, Er komt altijd wel weer een nieuw geluid, Van mensen die dit niet willen, En weer liefde, lol en "samen" preken aan hun spruit.…

Français beheerst ze minimaal maar bij het eerste cedille teken gaan mocht een boertje gondisch spreken haar douce dijen uit elkaar ook ik ken niet de taal vandaar maar eens in hun vandaal gekeken ik schraap mijn keel om schor te preken begin stotterend trotrottoir merde toutou non'dju miljaar daarop geeft zij subtiel een teken een hand…