Alle inzendingen over reddeloos

De landweg weifelt in de schemering, de akkers schijnen reddeloos en in hun onmeedogend zwart kiemt een verwachting van paniek. De knecht schuift grendels voor de staldeur, de pomp blijft steken met een snik terwijl het oude-kratten-vuur onder een bladerdek verstikt. Kaninefaten bouwden hier eens bedden voor hun doden.…

Het moment, waarin ons verleden, reddeloos verdrinkt. Het moment, waarin onze verwachtingen, roemloos ten onder gaan. Oneindige momenten zijn het, de enige momenten die ik ken, waarin ik opklim, als een zon. Eens zal het moment verschijnen, waarin ik vol van aandacht, zal kunnen ondergaan. Elke dag, ieder uur, elk moment.…

Verloor mijn reden al in ratio, mijn ratio ook reddeloos verloren. Mijn ogen storen duisternis. De herrie van mijn naaste buur, heb ik nog het meeste lief. Want hoezeer ik ween, om bloemen in de knop gebroken, ik heb haar zoetheid nooit geroken. De klanken kan ik hier niet horen.…

Zo moedeloos, zo troosteloos, zo inherent en onweerlegbaar reddeloos was er op aarde nooit een. Met brievenhoofd en boekenlegger naast mijn zorgen in de kast gelegd, ben ik als defecte e-reader en zwijg ik, Zoals er op aarde nooit een zweeg.…

Ik heb geprobeerd een vlinder te aaien hoe dom dat was zag ik pas toen ze daar met haar beschadigde vleugels reddeloos verloren lag Ik heb geprobeerd een vogel te vangen geen nuttelozer daad dan dat, ik besefte het pas toen ze wegkwijnend ineen zat, zielig en terminaal Ik heb geprobeerd mijn hart te vermoorden het was me bijna gelukt…

moskou, je broer, promenade, ze waren geweken, terug naar het schuim van de zee er zijn onvoorstelbare dingen gebeurd en je kunt niet zeggen het was als een nacht zonder dag en dan nog een en nog een en het gebeurt dat je kruiende wateren hoort of een dichtklappend hek in de wind, dat is het buitenland, fluister je, dat is het lied van een reddeloos…

Al 't reddeloos volbrachte, Al 't reddeloos gedachte: Gelijk is wat ik liet en deed! O eer de dood mijn leden bind' En hen voor eeuwig bedde, - Wat zal mijn ogen redden Van deze droom die immer nieuw begint? O blanke ziel, o rode bloed, O hart verdwaald daartussen, - Wie zal in slaap u sussen Tezamen en voorgoed?…

hoofstuk sluit Ze heeft je alles meegegeven Je moet op eigen kracht vooruit En juist in deze donkere dagen Die stemmingmakend kunnen zijn Gaat alles aan mij knagen Wanneer ik jou zo zie vol pijn Ik weet geen raad Met wat je nu doet Mijn machteloosheid maakt me boos Omdat ik zoveel om jou geef Samen delend met jou leef Jou daar zie zo reddeloos…

Zoals een wolf zich ontdoet van schapenkleding werkt zij nog enkel toe naar een ding ze wil je raken; reddeloos maken. Vanuit het niets valt zij je van achter aan en laat oprechte beloftes als rook in het niets opgaan. Verwrongen golven nemen haar gedachten mee vernietigend voor jou in een veel te diepe, donkere, zee.…

Niemand was zozeer mens, zo schaamteloos en zonder voorbehoud heerser en prooi; geen onzer heeft in heerlijkheid en pijn zichzelf zo reddeloos vergooid aan pracht en laagheid, niemand heeft ooit een kostbaar leven zo blindelings vergoten in een vale dood.…

zijn tanden bloot * * * Het leven houwt zijn beeltenis op het aambeeld van een gespleten geest * * * Om de wereld te omvatten heb ik het lijf met de ziel verruild De list heeft hier zijn loot gestekt langs de lat van de geest gelegd Hier stokt de adem nodeloos Hier brandt de koortsdroom tomeloos zo reddeloos…

* Er was een harde hand des levens Een hartslag van ongenade Een levend mes op de keel Er was pure reddeloosheid in de maak voor Broertje Dood Jong gestorven talent die slechts nog bloed huilde op een gebarsten huid * Haar oog zwelt de traan en bitter is het lot van de lemming die in allerijl de val in het ravijn verkiest…

In mijn roerig verleden ontmoette ik mooie herten die me vergezelden met schone beloften maar opeens waren het draken sprongen vol wrede bloeddorst tegen deze jongeman op wierpen me meedogenloos in een zwarte afgrond op de rotsbodem der wanhoop was het reddeloos voortkruipen overal tasten en stoten een veld van berusting…

wat zijn we dikke vrienden, die zijn echt bijna niet meer te vinden door dik en dun en al meer dan 40 jaar komen we ieder jaar een paar keer bij elkaar astma heeft ons met elkaar verbonden zijn ruim 40 jaar geleden naar Davos gezonden honderden mensen zijn daar herboren zonder medicijngebruik, geweldig, anders waren we reddeloos we verloren…

Gedachten zie ik reddeloos verdampen en uit wolken weer ontstaan. De waarnemer heeft weer waargenomen. Ontwakend keer ik terug naar onze aarde. Ineens wordt wat klein leek onzinnig groot. Ik besef weer dat ik Albert ben. Alles bleef schijnbaar bij het bekende oude. Alleen mijn krap bewustzijn werd verruimd.…

schreeuwt uit een ver verhaal in een wie wil luisteren goed te verstane taal Stank troep en vuiligheid achtergelaten op zee brengt ze op haar wijde vegende vleugels mee Ze heeft het altijd door de eeuwen heen zo gedaan verwijt haar niks haar treft geen enkele blaam Wat ik nu vandaag weer hoor vertellen door dezelfde wind is dat van een reddeloos…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan De liefde te ontdekken te leren tot uw dood maar hij liet u verrekken van dauw tot avondrood Verdorven goddeloos van god los en van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is '…

alle donk're dagen gedweept haar foto was op 't internet oh lieverd 'k werd retteketet m'n hartslag reddeloos opgezweept toen kwam die foto in 't lover jij keek ineens zo vrij en losjes staande - roekeloos in bosjes ja ha ik zag ze wil 'n jonge lover er kwam opstand van achter de begonia's de heren van stand pikten het niet meer…

Ik heb geprotesteerd, gehuild, maar oma’s wil was wet, ‘k was reddeloos, hóe ik ook had gesparteld. Met stalmest, rottend slachtafval en zoutloos, ranzig vet werden mijn smaakpapillen wreed gemarteld. Dus oma, u begrijpt dat ik op Allerzielendag uw grafsteen niet met bloemen kom verfraaien.…

Vervreemd van deze wereld Geheel ontwricht van al haar rechten Raakte haar ziel steeds meer verloren Verloor zij uiteindelijk alles om voor te vechten Reddeloos,was ze, zo zonder ziel En geen mens zal doen begrijpen Hoe het kwam dat zij zo hard viel Of wat haar zo deed (af)wijken Want niemand had oog voor haar En dus bood niemand haar een…

het voor de armen Niet zonder een god kan God en zijn Mythologische Verhalen Als ondersteuning voor westerse spirituele idealen Met afbeeldingen Van heroïek Schilderijen De goden gaven ons inspiratie voor Wonderschone muziek dan de god van een vluchteling Die is levensecht Die ontstaat in wanhoop Onze god Van onze cultuur Staat reddeloos…

Nooit opgeslokt, nooit reddeloos ver weggedreven. Steeds weer behouden herleid naar vertrouwde oevers. De parallelle belijning van een kronkelend bestaan. Veelvuldig ook in mij geweest – ontelbaar vele keren. Op haar beurt vrijelijk door mijn lijf gestroomd. Samengevloeid opgelost in lauwwarme ontvankelijkheid.…

gaat als een bliksemschicht voorbij Heer, laat mij nog in dit leven zijn geborgen wanneer ik verlaten wordt vandaag of morgen als ik strijden moet niet zonder angst en zorgen voor wat bij ieder mens komt en kwaad bezoekt maar, laat mij hier welkom zijn en niet vervloekt Kom spoedig, Heiland, eerder dan het laatste uur en steun ons bijna reddeloos…

de ijskap smelt - oceanen lopen over en met immense kracht slaan zeeën kolkend over landen die verdwijnen in de diepte waar ze reddeloos ten onder gaan in eeuwigdurend donkerzwarte nacht Orkanen gieren hongerig door de straten en blazen duizend jaren van hun sokkel in één simpele ademtocht ze leren ons het vals belang van veel vergaren…

Radeloosheid leidt soms tot reddeloosheid; en die leidt in Zeeluinen tot een gevoel van depressie om de schijnbare onoplosbaar- heid door de problemen van de moderne tijd; die geen genade kent voor een kabouter werk- gemeenschap, die minder zal gaan produceren met het voortgaan van de tijd.…