In het hart van de zwarte roos
Haar stem donkert de kamer,
de herinnering
De tijd knarst zijn tanden,
bijt zich stuk op een tapijt van vlees
Het vlammend oog, het haardvuur
en weer die herinnering...
*
Er was een harde hand des levens
Een hartslag van ongenade
Een levend mes op de keel
Er was pure reddeloosheid
in de maak voor Broertje Dood
Jong gestorven talent
die slechts nog bloed huilde
op een gebarsten huid
*
Haar oog zwelt de traan
en bitter is het lot van de lemming
die in allerijl
de val in het ravijn verkiest
Haar vrienden zijn niet meer:
In het hart van de zwarte roos
leeft de Dood die met haar doornen
hun namen tot littekens schrijft
Kunstwerk: ' Leven in zwart en wit ', 2012
Kunstenaar: Irmlinda de Vries
... *In mijn leven zijn er meerdere (jonge) dierbare mensen geweest die de hand aan zichzelf hebben geslagen naar aanleiding van het ondraaglijk lijden aan een geestesziekte en/of als slachtoffer van seksueel misbruik... Dit gedicht draag ik aan hen op en vraag het licht om hen zielenrust te schenken.... ...
Zie ook: http://oermirm.blogspot.nl
Schrijver: Irmlinda de Vries, 9 december 2012
Geplaatst in de categorie: verdriet
Mooie regels Irmlinda.