Alle inzendingen over restjes

Mijn moeder bezemt in haar oude woning want de restjes van de ruzie moeten eruit ze is druk en bemerkt niet het onkruid dat de buitenmuren ziet als beloning de hal doet ze het liefste aan het begin want daar liggen de meeste problemen niet alles wat er is kan ze wegnemen alleen een paar klappen en slechte zin haar leven moet weer zoals vroeger…

Nacht ik zit gebogen, mijn kronkels reflecteren jou 't is net of 'k jou hoor roepen, het duizelt in mijn hoofd Uit de rilling, die mij opwarmt vang ik restjes kracht, die ik meega ombuig, tot een straaltje zon ach, ik mis je zo Vol je Bordelaise kelder, leeg, je holle mond soms voel ik je adem(t), lik je aan mijn wond…

bij volle maan zal zij dansen waar onder luid applaus oogstrelend ze zich ontdoen zal Van windsels en sluiers één voor één wervelend en draaiend sneller dan ogen volgen maar zijdezacht huiden zullen verdwijnen bij het licht van de maan in het uur van waarheid komt dat zien volkomen weerloos zal zij naakt zijn laatste restjes…

aan de pijpen waar ze haar koelte in legt op het groen tapijt heeft de zon overal netjes gevouwen broeken liggen wereldwijd in de zoom van één van haar broeken vermei ik mij wereldvreemd verheugd over dit inzicht in de garderobe van de zon zie ik hoe de beek klaterend haar blikkerende tanden wast waartussen de vissen als parasieten de restjes…

Ik heb twee volle dozen post en een la met oude spullen een herfstblad uit 1989 de vleugels die mama me aandeed om te zien wat ik moest zijn en een paar restjes van haar stem uit de verstolen momenten dat ik mijn adem inhield om de geheimen te horen die ze onderaan de trap besprak Ik ruik weer wat ik wilde heel de dag haar liefde en…

als met alle ervaring de kunst is vermoord geen oor meer dat nog valsheid hoort geen vaste hand en alles verstoord als elk verband met het verleden gewelddadig is doorgesneden is het leed nog lang niet geleden angsten, droefheid, haat en spijt zo goed als alle kennis kwijt slechts kleine restjes vaardigheid ingrijpende hulp van buiten…

vogels rode vogels bonte vogels maar ik weet mij niet te vliegen en klim langzaam hoger uit diepere dalen die er niet om liegen onthaal ik de bodem in de vreemde bekoring van een vreedzaam geaarde aarzelende God in het geboorteland van de door Maria verlaten stad bij de dageraad waar de zon liegt tussen erbarmelijke gebeden en restjes…

Kerstdag twee is voorbij De geur van het gourmetten blijft lang hangen, Restjes weg…glazen leeg Niet nog even samen een glas wijn nemen En samen naar muziek luisteren Geen kus… Wat is het stil………

Duwend en zwetend in hun jacht op de laatste restjes: hamsterwoede voor de dag van morgen. -------------------------------------------------- uit: 'Brandhaarden' (Amsterdam 2001)…

Je glimlacht Het dorp, een vaag kontrast op de rand van horizon en hemel de laatste restjes van het daags gewemel worden samen met de late kaarsen opgebrand Vingertoppen markeren de nieuwe levenslijn onder jouw strakke huid.…

kinderboerderij ‘s morgens konden de kippen me al horen ‘s avonds liep ik te geiten in de wei en ’s nachts zag ik hoe een lam werd geboren Elke dag was ik er met mijn beste vriendin samen raapten we eitje voor eitje samen speelden we boer en boerin en samen gaven we namen aan elk geitje Elke dag waren we er tot het avonduur we gaven de eenden restjes…

ik zocht mezelf alleen, in de stilte maar het klikte niet zo goed vervreemd als ik was na jaren lang dwalen tot ik wat verder keek dan mijn eigen spiegelbeeld ging graven in de puinhopen van mijn verleden toen vond ik tussen mijn eerste rimpels wat restjes vreugde en vrolijkheid hoorde ik als een echo mijn spontane lach daarna kwamen…

De zwaluwen plakten nestjes, zo keurig en zo net, van stro en allerhande restjes. De grauwe vliegenvanger heeft zo zijn eigen plek. Hij wist nog waar het was. Boven de deur van de schuur, heeft hij zijn dakterras.…

je nog steeds vast omring je meer en meer Het duurt eeuwig tot alle restjes van m'n verliefdheid met jou zijn versleten Maar jij wilt die ander niet kwijt je bloedt diep van binnen en ergens wil je mij liever vergeten…

Lippen verkleefd in bloedrood Warme versmelting en versnelling Zweet gutst als een goedkoop parfum vervlochten tongen hongerig en nat Borsten gezwollen rond de begeerte Je huivert hapt ademloos naar lucht Mijn vingers spelen je hard verlangen Heupen draaien in kreunende cirkels Spiegel naaktheid in je geile blik Gulzig verscheuren we restjes…

een waterig zonnetje belicht met haar stralen het roze van het laatste roosje aan de stam wat restjes boterham op mijn rondje liggen er te wachten op bekjes die het op komen halen een merel staat met schuine kop de snavel gericht op de nog natte aarde zijn pootjes trappen plots omdat hij wat ontwaarde aan de clematis hangen nog wat pluizen…

Wij zitten hier zo licht, mijn vriend, en kijken Over de tijden heen en deze stad In het gezicht van die kerk, die zij had In 't vorig g'loof en oer-staat, die moest wijken Met met 't getij der tijden, dat 't ging lijken Een sprookje, een geur wel, die vervloog, gevat In dat relieken-doosje, eens alle stad, Waar restjes van bekartlen nog de…

ook anders Opgedroogd in mijn ogen, mijn hand vermoeid van het vegen Het wegvegen van verdriet en verslaving Het kon niet anders, de enige weg Was weer door de steeg, langs hoeren en pooiers De honden van de straat, ze blaffen nog steeds Hoe kan het ook anders, niemand die ze een thuis geeft Ze leven op de straat, kauwend op een vies oud bot Restjes…

Hallo Mark met Piet, je weet wel Pete Kun je wat boots arrangeren om restjes kalifaat te elimineren Ik hoor het wel eind van de week Laat oom Donald niet in de steek!…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefde en wat gruis, schrobbend op z'n muren, zwart van laatste vuren Mijn portie aan fikkie, ben 't spuugzat geworden, verhuis heel ver weg, naar van god verlaten oorden Waar 't niet bloeit op elke heuvel of lonkt om elke hoek, want altijd 'kouwe kermis' lijkt mijn levensvloek Geen molenstenen om m'n…

Vandaag ruim ik m'n hart, restjes liefdesgruis, schrobbend op muren, zwart van laatste vuren Mijn portie voor Fikkie, liefde spuugzat geworden, verhuis gewoon ver weg, naar God verlaten oorden niet te zien op elke heuvel, lokkend om iedere hoek, want altijd 'Kouwe Kermis' lijkt wel m'n levensvloek Geen molensteen om m'n nek, m'n hart zegt…

Door de achterbuurten van Parijs liep een moede man hinkend en grijs zijn afgezakte jeans op de rand versleten en in een plastiek zak zaten restjes eten als jong artiest was hij hier gekomen maar het bleef bij illusies en dromen copains en coppines had hij genoeg gehad en ieder avond dronken ze zich samen zat zij sliepen in de straten…

Vuile sokken slingeren rond en raken spontaan kwijt Blauw pak melk in de koelkast ruim twee weken over tijd Stinkende vuilnisbak in de keuken puilt zeer vreselijk uit Vieze vingers vers afgedrukt op de beslagen keukenruit Halfopen waterkraan niet dicht kan al uren doelloos lopen Knie kapot, dat takkekastdeurtje stond weer eens half open Restjes…

Mijn arme zwaar ondervoede vlinders Sterven langzaam aan de hongersdood Hun vleugels zwakjes kleuren verbleekt Gevangen gedoemd tot water en brood Hun leven lijkt op een bedevaartsoord Als stervenden zoekend naar restjes hoop Kneuzen gefladder tegen beter weten in In een luchtkasteel klaar voor de sloop Kleuren doorlopen van de zoute tranen…

De tuinkaarsen in de pergola zijn opgebrand, de laatste restjes wijn verschaald. Een zoele wind waait de hitte weg van ’n lome zomerdag. Het wordt koud en warm in mijn hart er rest alleen een vurig dankgebed voor hem die de sterren liet stralen, de maan liet lichten en morgen weer de zon stralend aan de hemel zet.…

Een frisse wind blaast laatste restjes winter weg waait nieuwe lente Hoe ondernemend, open en uitnodigend je steeds weer dagen kleurt met stromingen die inspirerend zijn, aan het denken zetten, blik op het leven verfrissen om me heen daar er altijd iets onverwachts gebeurt met jou.…

't Werd een trui van nieuwe wol, van restjes op de markt gekocht. Met vooral veel groen en geel, maar ook veel and're kleuren - paars, oranje, wit, rose, rood en heel veel blauw - breide ze, recht en averecht.…

." In je tirannie vergeet je even Alles wat het leven jou gegeven heeft en Flex je al je spieren tot ik denk dat je ontploft Als jij ontploft, dan springen kikkers Uit je kop om jouw gekwaak over te nemen En je restjes op te vegen Het leven is nou eenmaal hard, als je je hard maakt Voor juist alles Dat het leven je ontneemt Jij wil…

schetterend en schaterend met twinkelende oogjes als jouw broer en zus je in hun spel betrekken de tijd van flesjes voorlopig althans is nagenoeg verleden tijd je knuist en lepelt nu prakjes van fruit en wortel of – liever nog – oma’s korstjes brood sprankelend levendig ben je als quasi nonchalant met steelse blik naar opa jij de restjes…

het alsof ik 'Jezus' moest gaan volgen maar als seculiere is het milieu voor mij geen geloof toch draai ik snel ook mijn openstaande radiator uit trek een dikke trui aan en ga verder met scheiden van het afval: glas, papier, plastic, groen, en grof chemisch afval naar de gemeentewerf koffiedik en eierschalen apart voor 't composteren restjes…