Alle inzendingen over restjes

nog staan ze te dromen op het veld de bloemen van de zomer het blad verdroogd de kleur verschoten en de zaden uitgeteld een vlinder wiekt wat loom op zoek naar al vergeten geuren de bij loopt sloom zoekt met laatste krachten de restjes nectar die nog wachten de zomer is voorbij in koude nachten komt de herfst al langszij…

de wond wat schuin dwarsover heelt al goed, de restjes bloed zijn weggeveegd, de snede lijkt niet groter dan de breedte van mijn hand mijn verstand rangschikt naarstig wat mijn speurzin op zich neemt niets vreemds zo lijkt het, niets is blauw slechts deze vlugge ogen en dit bewustzijn ordent gauw hun waar gezicht dat is gewogen in de…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

Restjes droom, opdrogend in de ochtend licht dat door gedachten schijnt wakker blauw en tekens van gevoelige vingers in een verschaalde roes de pen betreden een eeuwigheid ontdekken en verspelen door de tijd op te tellen en weer af te trekken de laatste minuut laat zich omroepen door een wit konijn, een koekoek en een kamer vol toverbloemen…

het zijn de gezichten die je steeds weer ziet, ze kijken min of meer voorbij het jouwe glimlacht voordat je ’t weet met soms een afgemeten groet die roet in ’t eten gooit, je bent er lang niet altijd op bedacht iedere stoel bewaart zijn zitting voor een welkome gast tast toe en bedaar bewaar de restjes voor de armoe van het laatste…

Plamuurmes als wapen Strak in de hand geklemd, Afgesleten nagels waarmee Hij de laatste restjes Oude tijd verwijderde, Hij wilde er immers Niet meer aan herinnerd worden, Smeerde extra lijm over zichzelf En over de rugkant van het nieuwe Behang waarmee hij de muur Verfraaide - met deze Ultieme poging plakte hij de tijd En zichzelf…

Een kraai vliegt langs en krast de restjes slaap naar wakker weg. Het donker spiegelt angst in open en gesloten ogen, tot 's morgens, bij het eerste kraaien, de geesten weer vervagen.…

een nieuwe dag, een nieuw jaar en een nieuw decennium, ze komen ons tegemoet, waarom is dan mijn gemoed niet blijer; de zon straalt, restjes sneeuw blinken nog na, het ziet er zo schoongewassen uit; is het omdat toch al weer blijkt dat er mensen zijn die het voor de ander willen verpesten en geen benul willen hebben van wat ze aanrichten…

Over het glimmende vet op de vloer glijden we gezellig naar binnen toe En met kauwgom van een vorige gast plakken we de jassen aan tafels vast Na het wedstrijdje hamburger sjoelen kijken we naar restjes op de stoelen en gaan we snel proberen te raden wat eerdere bezoekers hier aten En na de overdaad caloriën doen we tikkertje met bacteriën…

Geeft hem vanaf kleins af aan hondenvoer en restjes brood. Streel hem vaak en denk eraan: kleine hondjes worden groot.…

Geen Sport Ik ben vandaag cold turkey afgekickt Geen Touretappe, tennis of EK Ik hunkerde de zenders nog eens na Heb overal de restjes opgelikt Wat Franse interviews, zonder vertaling En nabeschouwingen in de herhaling.…

nog kleuren kapotte woorden restjes klank aan zinnen die ooit verbrijzeld zijn door dissonanten in de muziek van hun zelf gemoduleerde dramatische ondergang in beat en dance bedwingen zij adrenalinestormen met peppers en relaxers gaan zij totaal los rekeningen worden pas verstuurd als alles al is gedaan en chaos rijpt in…

kille wind huisvest tussen haren van ongeschoren vel en geblazen blaren zijn de ogen, starend naar het weinige aan alles hier ontbreekt ’t geinige er liggen slechts restjes op de hoogste tak de veren gebonden in een knapzak bovenin het vertakte hout gemaakt uit het ambacht aloud en nu loopt de Koude Turk van de getto tot aan…

dreigende wolken Het is onherbergzaam hier Schuin voor mij knisperen zwarte bladeren open Recht uit de grond Er groeien uilen uit ze blazen zichzelf op bedachtzaam zoals ze zijn Alsof ze zouden kunnen vliegen staan ze dicht op de rand mij te weren van een misstap Achter mij hoor ik ze verschrompelen Wanneer ik snel omkijk doen de restjes…

zacht schuur ik de laatste restjes innerlijke beschaving af weg stropdas ook normen en waarden gaan als stof ter aarde onwennig met intolerante blik kijk ik de wereld in en schrik er zijn er nu te veel die over lijken gaan het sociaal zijn is gedaan waar ieder voor zichzelf kiest de rest zal stikken door het grote graaien…

Leegte die ik imponeer met tweedehands liefdesverzen en tevredenstel met overgebleven restjes troost. Leegte die ik vul met willekeurige B-films en boeken van De Slegte. Leegte die ik liever doodzwijg, maar juist alleen die leegte leeft.…

Brutale donder in zwart en wit Met je krachtige snavel pik je in alles Sloop je wat je slopen wilt Bessen en noten Restjes eten voor de mussen Waarvan je er laatst nog zelf een at En maar schelden tegen de kat Brutale donder met pit Door de openstaande schuifdeur loop je naar binnen En dan weer terug, alsmaar scheldend De honden verbouwereerd…

Tot de troep is opgeruimd, de restjes, de glazen en de oude wijn. Wachten tot de cadeautjes niet meer zo voelen en weer gewoon inventaris, servies of rommel zijn.…

het kind van de rekening met blauwe restjes jeugd? van verdrietjes naar verdriet is slechts de afstand tussen jou en mij, mijn lief, waarbij ‘jou’ steeds verder en ‘mij’ dichter bij de dichter die ik graag wou zijn om het woordje palfrenier onsterfelijk te maken. nu dan met tram 6, de obligate rit.…

Nee, ik ben dol op vissen op m'n menu: haring ook nooit weg: 'n garnaal 'De oude Vischmarkt' kende mijn verschijnen -op stelten- Statig liep ik tussen het publiek en prikte zo de restjes mee Een oud gezegde uit die tijden: 'ieder het zijne ik het mijne'.…

ik zag vanochtend zon de wolken schaduw vragen ze keken om en riepen hen niet op te jagen hij knipoogt naar de wind die jachtig giert langs strand en schaduw meevoert aan zijn hand naar branding waar de schaduw overslaat in golven en schuim de restjes zon in wit hebben verzwolgen winden zijn gebleven in stilte op het strand schaduw…

de ongesteldheid na een drinkgelag -zo noemt meneer Van Dale droog een kater- spoelt u niet weg met zeven glazen water het beest heeft u volkomen in zijn mach de dag erna: een luide jammerklach u speelt de hoofdrol in een hels theater en nimmer was uw toestand desperater u sprokkelt laatste restjes levenskrach na uren, als u diep heeft…

maar uit de bak trekken toch al snel hoge tonen aan een speelse bel een dwarse streek over slaperige snaren brengt het pril geluid niet tot bedaren zij lijken nog ontstemd maar als de zon gaat schijnen zullen dissonanten zo verdwijnen dan gaat het lentelied echt bruisen laten violen koude beekjes warm ruisen schalt een trompet de restjes…

Er is geen plaats voor mij ook niet op de achterste rij alleen een afgrond die zich aan mij opdringt of een vuilnisbelt waar ik mijn restjes vind. Geen hand die me aanreikt geen euro die valt en me verrijkt. - Wie kan mijn eenzaamheid begrijpen en zal mijn kerst ook zo verglijden?…

uit is Maar dat hoeft hij 's nachts niet meer De dorpelingen tanken overdag en passanten rijden voorbij De economie blijft bewegen Het land, iedereen, leeft dank- zij het netwerk (het concrete) en het zal nog wel even duren voor dat geautomatiseerd wordt Dan zal er af en toe iemand komen om de pompen schoon te spuiten blijven de restjes…

Ellende brandt de kaken harten splijten restjes liefde. Treinen vol bestemmingen sporen zich eindeloos dood. Geen tel is zonder wanhoop geen dag nog de moeite waard.…

Ach hongerige herfstvlinder op zoek naar restjes nectar in de allerlaatste bloemen Mijn laatste zomergast ik volg je al een tijdje terwijl de winterkou zich reeds aankondigt Je kijkt me nog even aan voor je op je reis gaat vol heimwee kijk ik je na tot je uit het zicht verdwijnt Kon ik maar met je mee of anders met de vogels ik zou…

"Dan bedenken ze vast wel weer iets nieuws", voorzag een restje kletskoek Weldra verscheen er aan de trommelrand een helder licht, duizenden stroopwafelkruimels, stortte zich joelend in de koekenbak "O, Guttegut", treurde nu de luxe restjes, "Recessie wat een gezemel!"…

in zwarte straten waar het licht verdwijnt opgeslokt door de mensen van schaduw in hun dagelijkse sores verdronken over donkere stoeptegels slepen zij mee hun lot wanneer zij even kijken het vuur geblust ogen als uitgedoofde restjes kolen als dromen niet waargemaakt door slapeloze nachten beloften gebroken te vaak geloofd opgelicht…

ben op de wereld gezet met handen vol idealen en wat restjes gebed heb de muren geslecht voelde hun pijn maar wilde het casco zonder afbouw weer zijn vrij in ruimte en tijd het eind van de avond brengt zeker mijn bed opstaan wassen en plassen aan het begin van de morgen op een vrije etage gezet eten gebeurt op de geur de trek van…