Alle inzendingen over richard de mos

De meeuwen in het Haagse Morgenstond Die worden vaak gevoerd door allochtonen Als zij daarna de buurt gepast belonen Dan heeft de PVV haar mening rond Het raadslid R.de Mos, dat studiewonder Schijt zelf de boel verbaal dus even onder. ---- De PVV Den Haag, bij monde van Richard de Mos, is het goed zat dat de leefbaarheid…

Was hij als wethouder wel in de haak Zoals bekend had het OM kritiek Zelf sprak De Mos van ‘ombudspolitiek’ Toch leidde het tot een corruptiezaak De uitspraak stemde Richard zeer tevreden Er was geen regel om te overtreden…

Wat als ik ja zou zeggen, ja, ik ben het: Richard. Bent u dat moeder? Wat is het lang geleden. Zou ik door Richard te worden ook Richard zijn, inclusief lichaam, ademhaling, geheimen, de manier waarop hij ’s ochtends vroeg zijn veters strikt? Houdt hij bijvoorbeeld van pastinaak?…

Wat is dat toch voor heibel rond De Mos? Waarom een onderzoek naar hem beginnen? Hij was toch enkel bezig met win-winnen? Voor dienst en wederdienst wordt hij De Klos. De ombudspolitieke babbelkous verwachtte zelfs voor handjeklap applaus.…

hechten aan het beton en de ijzeren omhelzing van het spoor bijster tussen de klinkerkeien aan de medeklinkers grond verdichtend het houten ijveren en een tuinbeeld verkleed -ik wou dat ik het in mij had- die eeuwigdurende groene koppigheid…

In de luwte van de boom In schaduw van macht Groeit het schuwe mos Dat zonder schroom Pretentieloos Genoegen neemt Met het minste licht In staat Om fris groen Onbaatzuchtig zacht Slechts daar te zijn Om de donkerste plek Van kleur En warmte te voorzien Zoals compassie In kosmos Fris groen, onbaatzuchtig zacht Zorgt voor licht en liefde…

Er leefden in zijn wereld vreemde mensen zo was er een groot botanicus die wel tachtig nieuwe soorten orchideeën had beschreven in de nevelwouden van Oost-Kalimantan en die, gevraagd naar zijn favoriete plant steevast dunnetjes glimlachte: "Dat hou ik bij het mos tussen de stoeptegels, in de winter."…

En steeds weer stuit men op besmet verleden in Geert zijn blanke populistenkliek. Maar… eigen Hero komt met veel kritiek, zo wordt de zaak van binnenuit bestreden. De poten onder Geert zijn stoel wegvagen..., juist Hero! Dat is wat wij héél graag zagen!…

Richard Groenendijk laat met zijn ome-man-show je zien, horen en voelen met een ingehouden traan en een uitbundige lach dat het gras aan beider kanten der dijk even groen is!…

Tijdens een of andere slag viel Richard van z’n paard en deed hij de beroemde uitspraak, waarbij hij dus zijn, door onbegrensde ambitie (moord,doodslag en verraad) verkregen, koninkrijk wel wil ruilen tegen een paard om te kunnen ontsnappen. Dit even voor die enkeling die het niet helemaal kan duiden.…

Ik sla mijn Ogen op - En zie in Het universum Van ongevoeligheid Verloren gaan Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Met sportief respect opgedragen aan Richard Nieuwenhuizen Bert Weggemans, oud-leider SVMH E2.…

Ik ben Richard Ik ben wat ik ben Precies hoe ik dat erken Precies hoe ik dat beschrijf De emoties gaan door mijn hele lijf Mensen zijn mensen Met allerlei wensen Uiteindelijk worden dat grenzen Laat mensen mensen zijn Niemand kan bepalen hoe ik wil zijn…

Met steentjes trachtte Richard haar te vangen. Ze was dan ook met pareltjes behangen.…

De advocaat is in zijn doel geslaagd Die trieste zaak eens grondig uit te pluizen: “Het is de schuld van Richard Nieuwenhuizen”, Bijkans wordt hij postuum nog aangeklaagd. Respect gaat weer als eerste in de kast, Die Roos heeft zich voorbeeldig aangepast.…

Sinds hij door een blessure is geveld Moet Richard Krajicek revalideren, Maar het moment waarop hij terug zal keren Wordt elke keer opnieuw weer uitgesteld. Geheid meldt hij ook in 2010 Van een rentree vooreerst nog af te zien.…

ik wil helemaal opnieuw beginnen een eigen wereld van de grond af opbouwen mijn krachten vrijmaken mijn zicht veranderen de ruimte anders ervaren weerstand ontmoeten ik ben Sisyphus de man die een steen tegen de heuvel op blijft duwen ik ben een werkwoord alles wat ik doe is absurd maar ik vind er geluk in…

Richard Branson vond zo’n bak wel passen, maar in Amerika had men bezwaar. Als het water aan de lippen staat, zijn mannen meestal bij een vrouw gebaat.…

De kaart van vader Richards gaf te lezen 'De hemel is gegarandeerd rookvrij' Wat Keith gezien moet hebben als 'rook mij' (Hij had die dag al flink zitten chinezen) Voor Keith is dat proces niks ongewoons Hij was bovendien net klaar met Brian Jones…

De inca-lelie, zo werd onderzocht, Gedijde als ze metal hoorde bonken Terwijl, als er Cliff Richard-nummers klonken, Zo'n plant niet al te lang meer leven mocht De mens is dus in wezen als een lelie: Breng niemand groot met surrogaat of reli…

Toch knap hoe langs het iets te open asfalt De geelgetruide Armstrong magistraal Als een volleerde Richard Groenendaal Vol overgave door het dorre gras knalt Ach ZOAB, sprak hij en geen spier vertrok-ie Staat voor: Zo Overwon Armstrong Beloki…

Nog merkt niemand het op, maar ik heb het in me de briljante ideeën en het gezag om de dingen te laten lopen zoals het hoort, tot in de puntjes uitgewerkt in rapporten Mijn promotie is een kwestie van tijd, mijn werk zal gezien worden het is er al in mijn hoofd, klaar om bekend te maken, beleefd rekening houdend met iedereen…

handenwringend ziet zij toe hoe ik als hellehond mijn twee broers afslacht op jacht naar de kroon niets heb ik geschuwd ieder, die het waagt mij tegen te spreken laat ik vermoorden het volk juicht gedwongen uit angst voor geweld uiteindelijk sterf ik in een poel van bloed ***** Richard the Third, Diever…

De massa ontweek behendig de tien geboden; de politie haalde Moos van het dak; de loodgieter zette nog diezelfde dag twee nieuwe dakpannen. Moos leefde nog een paar jaar intern, naar buiten starend, zwijgend, bitter een beetje. Hij mocht immers het beloofde land niet zien ...…

Ik krabde aan het verse mos om zijn geboortedatum te lezen, gekerfd in een weelderig bos, uit de hunnebedden verrezen.…

naast de oude eik stil zittend op zachtgroen mos lievelingsplekje…

Mijn ouders lijken net zoals ik in de war – hoe je moet leven.…

Ik wil geen steen op mijn graf dat voelt te koud aan Ik wil mos, mooi groen mos dat neigt naar warmte Ik wil ook niet te diep ik wil zo hoog mogelijk liggen in mijn geliefde 'lepeltjesstandje' Zodat jij mijn lieve lief zacht op het mos kan gaan liggen in ons geliefde 'lepeltjesstandje' Onze lijven, ons zijn blijven voelen…

Zoals bomen hun blad verliezen, ik, uit niets meer heb te kiezen, vertel ik jou bevangen door, te lange, winterse kou met bevroren, pijn in mijn stem waarbij ik al mijn blad verloren ben; "jij was eens de zon voor mij" maar het juiste weerspiegelde pad in zee; in het begin keek je nog met me mee, liepen wij tegenover elkaar hieraan voorbij…

Met lijfgoed achteloos langszij Het donkerkrullend haar wat slordig opgestoken De blik vást koel verlangend, licht geloken Voelt zij zich in haar simpel kleed vereerd en vrij Hij heeft haar net met vaardig hand geportretteerd Bespeelt nu met zijn snaren al haar zinnen Het voorspel om tot slot háár te beminnen Die hij bij iedre streek reeds…

Probeer maar eens te zeilen met wind en stroom tegen Ik ben een steen een rots van van eenzaamheid Tegen betaling houdt iemand me vast als ik in bed lig te krijsen Ik heb pijn en ben alleen angst eet mijn ziel op De steen is het heelal ik ben een steen in de woestijn Toch groeit er mos ik bekommer me om het mos Soms brandt…