Angst eet mijn ziel op
Probeer maar eens te zeilen
met wind en stroom tegen
Ik ben een steen
een rots van van eenzaamheid
Tegen betaling houdt iemand me vast
als ik in bed lig te krijsen
Ik heb pijn en ben alleen
angst eet mijn ziel op
De steen is het heelal
ik ben een steen in de woestijn
Toch groeit er mos
ik bekommer me om het mos
Soms brandt de zon
maandenlang op de steen
Het mos wordt grijs en stoffig
ik smeek tot er regen valt
En voor even ben ik gelukkig
omdat het mos weer groen en krullig wordt
Maar dan komt opnieuw de droogte
en ik bid ik bid alweer
Ik ben een rots van eenzaamheid
ik ben een steen
Het meest van alles ben ik
een overtollig mens
... De literatuur van J.M.A. Biesheuvel vormt de inspiratie voor het gedicht over eenzaamheid en verwarring. ...
Schrijver: J.Bakx, 22 november 2023
xs4all.nGeplaatst in de categorie: psychologie
Psychiatrie
177
Geef je reactie op deze inzending:
Het roept bij mij ook de sfeer op van het ontroerende verdriet-gedicht 'Steen' van M.Vasalis.
Steen
Verdriet kit al mijn krachten samen,
zodat ik roerloos word als steen.
Mijn hele wezen wordt materie,
een ondoordringbaar star mysterie,
o sla de rots,opdat ik ween.