Alle inzendingen over richel

scherf die herinnert aan de ijstijd ik borstel de bewijzen bloot snippers houtskool van een gedoofd kampvuur de morzel van een schedeldak de splinter van een bekken omkranst door geitenhoorns uit de resten doemt een edele aap op met een spitsbijl van vuursteen in de vuist zijn grote neus is een broeikas de wenkbrauwboog een benen richel…

soms is een berg te hoog om te beklimmen rollen stenen van de top en zeggen de beginner stop maar in omkijken wist ik weer de juiste paden te bereiken zag de overhang die moest worden genomen voor het planten van de vlag jij gaf mij richels aan als voetensteun opende je rots voor grepen ik pickelde en hamerde luste dubbel en…

De vlier draagt mijn bruidsjurk lokt me dichterbij en tilt me terug in Zijn armen, vlijt me weer neer op het bed, vloeit uit over mijn schoonheid in de strandhut bij de waterval die ijskoud mijn handen striemde toen ik met Hem zijwaarts achter het geraas langs schuifelde over een richel van overgave waarvan het vuur onzichtbaar was…

Op de grauw arduinen richel Hier en daar vergroend van mos, lagen enk'le wingerdblâren, Dronken van d'oktoberblos. Onder 't venster, waar het muurke Door de tijd gebarsten was, Stonden triestig te verdrogen, Uitgeblomde dahlia's.…

wegzakt ik zeg ik vergeef je schat maar kijk in mijn ogen ben verraden bedrogen jij bent bang weggelopen er worden hier geen gunsten geboden dit is de afgrond waar je ons bracht je rende weg je was te bang terwijl ik nog steeds naar je verlang weet mijn hart dat dit het was de punt, de finale vanuit het dal kijk ik naar boven de richel…

Elke druppel, blinkend en puur meldt zich bij de onzichtbare richel om mee te reizen in een stortbad op weg naar het einde van de val een explosie waar kernen splitsen van ijzig water naar klamme kleuren Rillingen door het granieten hart van rotsblokken en ijsmeesters we huiveren zonder angst getemd en zonder te spatten meanderen we…

Achtenzestig jaar Al speel jij In blessuretijd, Zeg je overtuigd Van je gelijk - Het oorlogsmonster Heeft je leven Voorgoed getekend Zo vaak ben je Al langs de smalste Richel ontsnapt Mensenkind dat van Begin tot eind Zo veel mee Moest maken - Eerst was je kind Daarna vooral jood En werd de adem Je benomen door…

Langs de trambaan, richel van smalle spiegels, daar woon ik. Want wist ik niet waar ik woonde? Telkens verder zonder verweer, het loflied zingen van de open weg: daar moet ik zijn, met koude voeten nooit tot stilstand gekomen. ----------------------------------------------------- Uit: 'Lippenrood', 1997.…

mijn keel lijkt dichtgebonden met een doek de geur in mijn neus is alles behalve fris een nachtmerrie gevuld met fel licht armen en benen slaan om zich heen niets kan de rust nu nog langer zijn mijn hart slaat snel en gaat tekeer ik zie mezelf, God, en ik ween vluchtend langs het web van mijn ziel besmeurd met bloed en vuil staand op de richel…

Wie balanceert op richels, uiterst smalle passeert de brug die 'n denkkloof overspant wie comprimeert z'n weten tot kristallen tot 't flonkeren oplicht als een diamant? Al klimmen wij tot aan het Aards gewelf De hoogste berg staat roerloos in onszelf..…

Er komt een Facebookrage aangezet ('t Is wat voor Vlaamse antiheld Lambik Die zet Sidonia snel op de kiek) Doe als een plank en toon dat op het net De stunts gaan stevig door, ze gaan ervoor Zes planken is tot dusver het record…

Jouw valse fluisterende woorden gleden af langs de berghelling van mijn pantser en stortten zich pijnlijk beluisterd in het ravijn wat zich vulde met jouw verbale agressie Modderstromen van ziekelijke verwensingen schoonden de richels waarlangs zij omlaag gleden en nimmer ontsloot jij het dal der minnen steeds wachtend op de winter voor…

heden, kortom in de loop van de dag heb ik mijzelf weer rechtgezet in het lijstje met mijn zelfportret mijn gezicht was ietwat gaan schuiven; neerwaarts het meest ik raakte reeds de onderste richel en mijn fiere kop hing achterwaarts niet meer in de houding zo ik word gekend met mijn blik; ingetogen en bedeesd borst en buik…

aan de rand van meer en land wacht het wrakhout op vergaan loopt het spoor van slijt en slag langs de richels en de knoesten en door holtes in de binnenwand op de rand van droog en nat ontmoette ik op ronde schors een man met uitgesleten zwart gelaat een vrouw met in ’t gezicht een gat te zaam een zware strijd gehad…

En Meneer Rutte, Mevrouw Kaag Wij leveren ook, staan in de wereldtop tien Het Koninkrijk der Nederlanden is een Belangrijk wapen(onderdelen)exporteursland Hoe valt dat te rijmen met Uw zalvende woorden over vrede Met al die export van wapentuig Zijn wij Nederlanders niet gewoon Tuig van de richel, V.O.C. -tuig!…

schelp van zee ronde richels kalk spoelt aan land geruisloos over het nat patroon stroomdraden zand traag tij korrels voetschreden rimpels gedachte is een vorm gebleven zweven zeepwolken in de diepe hemel zee is een natte jurk opgeschort schuim verlangende schrijvers van eenregelige confetti bewegen papieren naar de kustlijn een onbesproken…

ministers zijn nu heel gauw aangeslagen bedreigen is nog enkel het begin van daden zonder rationele zin maar noodgedwongen wordt de last gedragen Mark Rutte lijkt het lachen nu vergaan hoewel hij altijd aan het roer wou staan…

die maar niet willen zien wat ze beseffen onthechting is de hefboom der bevrijding uit dwaasheid die gedijt in onwetendheid en vooroordeel en schijnzekerheden, de ketens die dwanginstituten versluieren als bolwerk tegen menselijke angst en maatschappelijke onrust het vraagt moed het pad van Lucifer te volgen langs de dunne richel…

produkt van jeugdige dromen, gevat binnen het verraad van de antieke tijd, spreken tedere leugens of traag goud beleid als een monsterende blik een emmer leeg doet stromen; maar bij de ramende tijd de gedachte: hoe ontloop ik de dood in schone staat het pure fortuin gaat teloor bij de pracht van een ijdel gordijn of een bedelend gelaat de richel…

werkloos te zijn zo werkloos het is een vieze gozer deze maatschappij ja een vieze gozer zo chaotisch en zo onvriendelijk te veel mensen die zo sterven al die oorlogen en die armoede het is zo moeilijk ja zo moeilijk doe niet stoer als je arm bent en je voelt je zo lekker als je gaat weer op pad om stoned te worden ben je dan ook het tuig van de richel…