139 resultaten.
tijd rijpt
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 670 antwoord op
de vraag des levens, der doden
doden mogen
en denken wat ze willen, ze
verschillen schillen
schillen willen
schilt de tijd zonder angst
voor
altijd tijd
tijd rijpt...…
De lichtste zullen wederkeren
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 157 Het is dat lot wat de toekomst in een
inzicht laat herbeleven, opgeschreven
in een gedicht wat een betekenis geeft aan
dat alles een sleutel heeft, nu nog onvindbaar
het rijpt in de as van de geschiedenis
door de dolende zielen opnieuw gedolven,
geselecteerd in onmacht of onvermogen,
in alles wat ons omringt
in het voortschrijdende…
Het rijpt….?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 315 Ontdooit in het
uur van ouderdom,
vrome wijsheid
rijpt zich in mijn
borst en wordt
waarschijnlijk
de laatste straf.…
Begrijpingsproces
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 107 Wie grip krijgt
op begrijpen
die rijpt
die begrijpt meer!!…
gisten
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 542 witbleek
terug
getrokken
gistend
wachten
tot de
tijd rijpt…
VRAGEN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 blijf vragen stellen
oprechte nieuwsgierigheid
rijpt een waar antwoord…
meditatie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 198 meditatie rijpt
een diepe ademhaling
vervult mijn krachten
geestvermogens verdiepen
waar ik de waarheid ervaar…
hoe het was
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 80 later toen mijn
woorden rijpten
en met trage
wiekslag neerstreken
binnen de krijtlijnen
van de nacht
voelde ik een geluk
het was te groot
voor mij…
scheutig knopt al lente
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 374 ik zie bomen
in verlies
droefheid
om het vallen
in kleur
rijpt nog de
zomer na van
eindeloos bevallen
scheutig knopt
al lente in het
loslaten van blad
maar winter
hebben we
nog niet gehad…
DE GEEST RIJPT
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.204 De geest rijpt aan de stof, zoals een bloem
Die zich voelt, door de hemelstof begoten,
En hoort het kloppen aan haar donkre doem,
En springt de kelk uit, die haar hield besloten.…
Het rijpt in as
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 46 In alles wat ons omringd
het is de ziel van al wat rest
gevangen in een eigen speling,
wordt in stof weerspiegeld,
wat zichzelf niet in protest laat vegen
soms door talent of door afgunst
onwaarneembaar vaag en naar baat
toegerust uit alle windstreken,
Het rijpt in de as van de geschiedenis
door de dolende zielen opnieuw gedolven,
geselecteerd…
liefde rijpt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 366 pril is de liefde
die opgewekt ontwakend
elkaar de zinnen prikkelend
mensen vurig verleiden kan
lustig is de liefde
die verlokkend en verleidend
de een en de ander
dartel dagen doet
geloofd is de liefde
in een geringd verbond
die zich verbinden laat
voor altijd tot eeuwig
waar is de liefde
die aandachtig en geduldig
in en aan elkaar…
jij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.671 sluimerde sliep nog
beschermd onder dons
je bollige lijfje
geplooid
rijpte je wakker
je vruchtvlees gezond
zwanger met toekomst
getooid
buigt straks je hoofd neer
gerimpeld maar taai
in lijnen van leven
gelooid…
Verdrietig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 Het is een opkomend besluit,
dat rijpt in mijn geest.
Misschien in mijn hart het meest.
De opkomende zon,
na een regenachtige dag,
dat is wat ik hopen mag.…
Verdrietig
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 183 Verwarrend, denk ik toch
Goed of niet
Zwart of wit
Koud of warm
Haat of liefde
Maak niet uit
Het is een opkomend besluit
Die rijpt in mijn geest
Misschien
in mijn hart het meest
De opkomende zon,
na een regenachtige dag,
dat is wat ik hopen mag.…
Witter dan de winter
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 546 je waaide sneeuw
witter dan de
winter ooit ontdooide
ik rijpte
hoog in bomen
door de strenge vorst
kristalliseerde in
jouw kleuren toen ik
zon als eerst zag komen
maar vervaagde
door jouw sneeuw die ons
licht in diamant verstrooide…
liever dan
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 781 woorden
die ik aarzel
neer te schrijven
omdat ik nu nog
over leven zoek
dat jonge takken
buigzaam zijn
en veiligheid
van hogerhand
dàt
liever dan
mijn onmacht
geen blad verbied ik
dat het valt
móet aanzien hoe
de tijd zich rijpt
huiver duikt
mij dieper in mijn kraag…
Ligt star in het wit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 247 het vallend blad
is gehard onkreukbaar
door regen en vorst
wat in een
speelse lente begon
volwassen werd in zomerse zon
tot vrucht kwam
en rijpte in kleurrijke
herfstige dagen
ligt star in het wit
bevroren maar haar sporen
worden weldra geboren…
Weten is meer dan kennis
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 1.050 Anders nu of,
beter, ja, uitge-
rijpt. Maar toch
dynamisch dus.
Zodat wij mensen,
immer, ja, onont-
koombaar, blijven
in het ongewis.
Weten is meer dan kennis.…
Nieuw
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 486 Ik heb weer die starende droom
op mijn gezicht
en met enige schroom
rijpt in mij een nieuw gedicht.
Ik heb weer die razende stroom
in mijn waterhoofd.
Rust'loos beweeg ik loom,
ik ben als pijn verdoofd.
Dan gaat mijn hand autonoom
over in het schrijven.
Ik hou hem pas in toom
als de woorden weer verstijven.…
Waar eens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 141 waar eens de kersen groeiden
daar is het nu zo kaal
krassende kraaien
maken er een hoop kabaal
waar eens de bessen rijpten
door sappig groen omgeven
daar heb ik in de ijzige kou
een gedicht voor jou geschreven
waar eens de appels bloosden
in een warme zee van licht
daar vecht ik nu tegen de herinnering
met een traan op mijn gezicht…
In prille ochtend
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 143 Ooit vocht je in donkere uren
een implantaat van steen
uit je hart
Onder dreigend wolkendek
door storm
en nevel
terwijl het verdriet
rijpte als vruchten
aan de boom
bedwelmde de koriander
Toen de viool het
lied van
eeuwigheid huilde
opende de roos
behoedzaam haar hart
In prille
ochtend onder
milde zon…
Het overgangsland
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 56 ik zag kou
in het licht kristal
van je ogen
je hand rijpte
witte vingers
gebogen in blauw
toch ademde je
de condenserende damp
van het overgangsland
ging een
bevroren leven
jouw dood voorbij
jij ontsnapte
door de lach aan
het eind van de tunnel
waar licht en
warmte in wake
op jou hebben gewacht…
Ontmenselijking
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 ik ben nog niet
dat wat je wilt
ik blijf een
mens
die vecht tegen de adem van
schoffering
dat rijpt als rottend fruit
hij geniet van macht
en spuugt zijn gal
in een emotionele waterval
zuigt elke druppel
energie
uit bloed en vel
moge de hemel zich
erbarmen over de arme
nu de
meedogendheid uit 't hart
is gebannen…
schoonheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 613 onaangekondigd en toch
te verwachten
verkleurt onze wereld
eens waren we
pril en bloeiend
loom in de zon
dartelend in
zachte lenteregen
onze tijd rijpt
als roodgouden lanen
en najaarsplafonds
onder de hemelkoepel
mooi en onvergetelijk
zo onvergetelijk mooi
ben jij
met het goud
van jouw herfst
op je gezicht en
in je hart…
Verzoening
gedicht
3.0 met 52 stemmen 23.032 in haar was ik geborgen
en breidde ik mij uit
en werd ik steeds kompleter
en rijpte ik als fruit
en ik voeten, handen
en reuk en stem en wil
totdat ik met een gil
geboren werd en banden
die ons verbonden hielden
en die ik niet meer ken,
gebroken werden met
een slag, een donderslag.…
voorbij de volle maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 433 in helder zicht
rijpte de maan in
gelig licht tot vol
ik zag je gaan
je flitste niet
maar nam het pad
dat je te lopen had
naar jouw idee
ik wilde met je mee
maar in het laatste
kneepje van je hand
verbrak je onze aardse band
voor mij ben je een ster
jouw hemel is nog ver
ik kon je volgen zag je gaan
voorbij de volle maan…
verboden vijg
gedicht
2.0 met 227 stemmen 49.751 je rijpt tussen bladeren van leer
de witte nerven die ik streel
je schuilt achter wijde lobben
de schort van jouw schaamte
aan knoestige takken hang je
als een peer van violet
die nog drogen moeten
barsten tussen de tanden
als ik jou pluk
klapt de zondeval dicht
recht in mijn verhit gezicht
zoiets noem ik geluk…
Mijn schaduwrijk verlangen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 Bont en blauw steen en gruis
de maan sprak zo even
maar er was niemand thuis
Ach, waarom dan thuisblijven
wanneer elders de vloed wordt gedronken
uit schelpen gevonden op het strand
De naakte zee helt naar voren
en lijkt te ejaculeren
tegen de blauwe bonte hemel daarboven
Doch gezichtsbedrog rijpt
mijn schaduwrijk verlangen
naar een…
Vol bewondering
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 319 met geoefende vingers
schrijf je levende letters op gevoel
die tussen zon en maan zwieren
bij het maartse lentelicht
gouden zonnestralen vallen
op vers wuivend zacht groengras
deze waarneembare realiteit
geeft nieuwe levenskracht
rijpt tot ontplooiing
gedurende het groeiseizoen
raak je vol bewondering geïnspireerd
door de pracht van…