Alle inzendingen over riool

nog ik, die in deze bundel woon als een rat in de val, snak naar het riool van revolutie en roep: rijmratten, hoon, hoon nog deze veel te schone poëzieschool. ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2002.…

En ondertussen alweer bezig met afscheid te nemen op weg naar een ander lichaam, een riool, een boomblad, een rivier. Vertel mij hoe het kan dat zich in deze chaos een kern, een zwaartepunt bevindt waarrond alles wentelt, wemelt als een sterrenstelsel. Dat door anderen wordt herkend.…

zit weer alleen voor het beeld van mijn idool is het de goot van het dak of van het trottoir nog door de regenpijp of kan ik zo in het riool bij wormen onder het maaiveld wacht het abattoir zal ik me dronken dood rijden in de coentunnel voor de eer van een laatste nieuwsflits in de krant op zoek naar een wereld zonder drugs en geweld ben ik…

Nog ik, die in deze bundel woon Als een rat in de val, snak naar het riool Van revolutie en roep: rijmratten, hoon, Hoon nog deze veel te schone poëzieschool. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Lucebert (1924-1994)…

Pil 1 : voor de juiste bloeddruk, Pil 2 : maakt eventuele jicht stuk Pil 3 : hierdoor wordt je lijf een open riool, het frequente toilet bezoek is geen apenkool. Pil 4 : heeft een anti bloemenveiling effect, je gordel wordt niet met rozen bedekt.…

geeft u maar ja klikt u maar m'n leven is wat raar misschien was het bizaar maar geeft u maar ik zing voor u mijn lied klinken doet het niet ja klikken maar deze zingende halve zool zingt zich tot gladiool rechtstreeks uit 't riool ja geeft u vooral en dan heel veel ik zing de strot uit mijn keel en u vergeet mij niet want ik…

Een dag zoals alle andere dagen waarvan er zo veel zijn Toch lijkt deze dag langzaam te vervagen Men wil niet meer gedenken, alleen maar klagen De vrijheid wordt als begrip zó klein Een enkele vlag gehesen als symbool om deze holocaust nooit meer te ondergaan Nooit meer opgejaagd als ratten in het riool Sterven van de honger, een moord voor…

Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen, En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim, Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim Uit een riool, het stadslawaai gevlogen; Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen Door stinkende auto die, rollende fluim, Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…

zich in de rust te boren geniepig kruipen zij naar binnen om een hartje te winnen want ze zijn uit op het hart dat klopt wat bij hen al langer is verstopt de kier waardoor zij naar binnen slopen staat door verraad niet langer open keihard wordt die deur dichtgesmeten als je je oprechtheid bent vergeten je ruikt nu zoals het diepste riool…

holle hoofden verdringen zich rondom de laatste exemplaren tastend zoeken ze naar de expressie die ze nimmer gekend hebben voor de laatste maal draait de sleutel zoals een steen wordt voorgewenteld geen reddende engel in beeld gesteven kapsels in lange warme mantels een decadente melange van hebzucht en onvermogen rollen kijvend het riool…

Ik zei: Geachte vader, Ik voel niets voor dat soort vakken Want mijn ware roeping is: Aardappels bakken Ik was een slechte leerling Op de middelbare school Mijn hoofd bevat geen hersenen Maar een soort riool Ik ben nooit geslaagd Ach ja, ik bleef maar zakken Maar ik had een 10 voor Aardappels bakken Het was tijdens een dinertje Bij…

de mens is als het varen zeldzame exemplaren aan het oog onttrokken zitten te diep in de put één Utrechtenaar werd het voor ons gewaar in het putje naast zijn huis floreerden ze niet per abuis alle putten op een hoop blijken ideaal als biotoop varens kek op schemer moeras duiken onder in riool met dras aan bloemetjes en bijtjes…

hart hing halfstok een vlag uiterlijk een blos en innerlijk bleek Vrolijk lachend, zowat heel de dag in die zo heerlijk warme zomerzon Ze weende waar niemand haar zag ’s nachts in bed, in haar nachtpon ’s Morgens, weer als bij toverslag ging ze giechelend op naar school Eens alleen stierf dadelijk die lach en stroomde schreiend in het riool…

, het riool te ontstoppen, de kachel te fixen, de tuin te versieren of een partytent te verhuren. Nooit komt er een stipuleren: 'kijk, ik voldoe aan indicatoren!'…

Ik wou gewoon niet dood toen men mij de plee in goot weg uit dat goor riool waarin ik somber school. Richting zee zat het me die nacht zonder maan al niet mee.…

Manlief heeft er maar weinig van gevoeld want hij was reeds behoorlijk overleden toen hij door haar in stukken werd gesneden en een voor een door het toilet gespoeld. Men vroeg haar: Hóe ? en daarop zei ze droog: “ ’t Was een man, dus met de bril omhoog”.…

nee, 'k schep nog even op, hoewel ik weet ik speel voor don Quichot die kansloos streed tegen de krachten die ons lot bepalen Ik heb hier vlakbij huis 't riool gevonden dat ligt nu open, dus de drollendans heeft zich verplaatst er is een kleine kans dat ik de zaak voor de avond af kan ronden Al ligt de afvoerpijp nu riekend open en drijft…

hangen in de oneindige duisternis; noch te doorgronden noch te meten, hier voelt of kent niemand medelijden barmhartigheid of verdriet, het deert ze niet onder haar glimlachende vel huist het stenen hart wat niemand ziet en aan de rechte kant een stijve straat waar alles in de plooien gaat nooit geen jool alleen een stinkend riool…

Riool en visgeurstank in' t schipperskwartier, luide, brutale, grove taalstemmen op zoek naar havenwijf en goedkoop vertier. Verlaagd is hier het menselijk denken tot op het bot slechts nog dierlijk genot schenken. Verloedering in achterbuurt en sloppenwijk.…

Dat ik drink moet ik mezelf vergeven, ik dorst naar iets dat mij troost anders vervalt de zin van mijn leven en word ik het riool in geloost. Zo drink ik alle dagen en nachten stuk om te voelen wat me ontbreekt: gewoon wat warmte en een weinig geluk, ook als katergal mijn lever steekt.…

Laat je borst zwellen Tot het hemd scheurt Tot de knopen wegrollen over de vergeten straat Naar het raster van de riool Pronk met jouw deinende buik Kijk naar me De wijzers van de klok vermalen me Wanneer is me het moment ontglipt?…

wordt je allemaal te veel Leven, leven, het leven grijpt je naar de keel Jij slaapt je roes uit ied’re morgen Jij rookt je longen nog eens stuk Jij baalt van mensen en van zorgen En van wat huiselijk geluk Jij hebt geen kennissen, geen vrienden Jij bent een eenzaat, op de dool Jij krijgt het loon dat je verdiende De straat, de goot en het riool…

Zonder riool meurende frisse dennengeur Krijgt het sanitair als een spiegel een reflectieve glanskleur. Met een blik op oneindig wat een mooi gezicht, Licht verlicht, allicht doe ik het gebouw dicht. Het automatisch poetst, schrobt en verder trekt In het volgende vertrek. Als een ritme van de dag, Op en neer, het weer opknappen mag.…

blokkeert mijn darmen niet doen waarvoor ze zijn bedoeld Mijn verstand zegt het me niet aan te trekken waarop direct mijn gevoel pijnlijk reageert maar met name ook mijn lichaam, mijn maag Met boeren, met lucht, met zuur en obstipatie Weg is de dagelijkse lol en rol van mijn drol welke zich smeuïg een weg baant naar de monding van het riool…

Deze stad was een grote riool Deze stad was zwart als steenkool Ik vloog er naartoe zoals een vlinder fladdert naar een sneeuwklokje open in de jongste februariochtend Ik zat alleen in een vliegmachine Naast mij ramen waardoor ik neerzag op de grote huiveringwekkende stad Kali Voor de vliegtuigramen stonden goed verzorgde kamerplanten.…