Alle inzendingen over roep mij

Roep mij en ik hoor je, schreeuw om mij ik geef mijn hand, ik zal je altijd redden als een drenkeling optrekken van de waterkant maar roep mij, zodat ik weet, dat je mijn bestaan erkent. Ik hoor je altijd!…

Roepen we, roepen we om nog meer wijn de avond te bedwelmen. Loochenen de hete pijn, het razend knagen van hierbinnen. Roepen we, ja, roepen we, dit krijsen overstemmend. Roepen we om nog meer wijn, de pijn, de pijn... In memoriam Ton B.…

als je alleen bent kun je nooit iemand roepen het is prachtig weer of ik zak weg in een zowel het weer als de afgrond maar toch: blijf roepen je was immers nooit zo stil!…

Ze roepen maar wat over en weer, mompelen -- verder in zichzelf.…

mijn kleindochter heet Mia en als ze wat huilt roep ik 'Mia, schatje' als ze lacht roep ik ook 'Mia, schatje' als ze slaapt wil ik ook 'Mia, schatje' roepen maar wil haar toch niet wakker maken, gelukkig even rust.…

Roep me en ik zal bij je zijn roep me en ik blijf bij je roep me en ik laat je niet alleen roep me en er is vrede Zij die er waren zullen altijd blijven bestaan ze laten ons niet alleen maar geven kracht om door te gaan Voortaan aan je zijde voortaan in je hoofd altijd is er die liefde dat is wat er blijft Wees niet bang voor teleurstelling…

Ze weet het wel roepen ze…… Het is echt geen domme meid Voelen doet ze het vast en zeker Of raakt ze haar verstand nu kwijt Ze weet het wel roepen ze…… Dat ze flink wordt beetgenomen Als speelbal wordt gebruikt Blijft hangen in zinloze dromen Ze weet het wel roepen ze………..…

Maar: je kunt me altijd bellen, roepen en om raad vragen, Altijd!…

Roep me als je verstijft Roep me als je mond niet meer sluit en ik zal wenen in m’n graf voor de goede vrouw die ik geen liefde gaf…

wat roepen ze het lichte zomerluiden uit de torens in het weids door zon gestoofde land roepen zij om rust en stilte na het werken even tijd om te gaan kerken in gewijde koelte van wat was roepen zij de maaltijd te bereiden voor de harde werkers op het land de beesten om de schaduw op te zoeken zich vol te drinken aan de waterkant…

de duif vermoedt de avond in zijn roep en rekent op de morgen hoor je hoe stil het is in mij de avond valt steeds minder klinkt mijn roep om jou…

De stilte roept het uit Beweeg je voeten Breek uit de isolatie van het verhaal Dat je voor je uit hebt geschreven Laat de onbekende spreken Zodat de geboorte van het avontuur Zonder verdoving kan leiden Tot nieuwe vrienden Roep terug tegen de stilte Roep je in beweging Hoor het roepen van de mensen Die de stilte hebben verbannen…

Het is nooit te laat Om je toekomst in te halen Al lijkt die soms Voor altijd gewist Roep heel hard Dit is mijn eigen leven! En voor je het weet Is je toekomst Weer terug.…

Ik roep dingen niet te vroeg ik word te laat gehoord!…

Odin, Alvader, Ase, Ik roep U aan. Eenoog, Oude, Grijsbaard, Hangsnor, Gemaskerde, Manteldrager, Zwerver, Moede Reiziger, Wegkenner, Veelweter, Vorser, Waaier, Gehuld in Hoed, Ik roep U aan.…

als je doodgaat zal ik je zoeken in elke kamer ieder huis elke stad zal ik je zoeken zal ik je zoeken en ik zal je roepen bij het vallen van de avond in het duister van de nacht bij de glorie van de morgen zal ik je roepen zal ik je roepen en ik zal treuren met je foto in mijn hand als ik vlucht in je oude trui voor de oorverdovende…

Ik hoorde U roepen, vele levens lang. Maar ik wuifde het weg als zijnde een verzinsel. Want waarom zou ik de roep van Uw stem beantwoorden, in een wereld die Uw stem niet herkent? Liever dan dat, klimmen wij zelf op de kansel om onze eigen stem te verheffen. Ja dan hebben we het maar wat graag over U en wat wij van U denken.…

in banden geketend, van het niets herhalend de roep, vergeet me niet…

Het zou heerlijk zijn nu al je stem te horen roepen: ik kom.…

Roep Sint-Elisa en verberg je onder haar engelenvleugels!...…

Een 'hoofd der school' stortte in het water En wilde een noodkreet slaken ook, Maar was in twijfel, wàt te roepen, Terwijl hij al meer onderdook. Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

je bleef me roepen spon zo die draad; m'n lief, 't was de moeite waard…

dat koolmeesje rondom het ledige huis blijft maar roepen…

Vanuit de diepte roep ik om te geloven -- dat jij van me houdt.…

kom nog eens langs roep jij als zo vaak geen weerzien zonder toeval ja zo gaat het speel een rol van voorbijgaande aard de tekst ken ik uit mijn hoofd goh wat leuk zeg ik dan bedaard en merk dat mijn stem van oprechtheid is beroofd kom nog eens langs roep jij…

De tinteltenen van de lente, ze maken me zo blij, ze maken me zo vrolijk; ze dansen zelfs met mij; De tinteltenen van de lente verheugen zich zozeer, ik zie de knoppen groeien, het licht schijnt meer en meer; De tinteltenen van de lente, ze roepen naar elk kind, ze roepen alle mensen en zingen in de wind.…

Onze ijsschotsen drijven langzaam uit elkaar; hoor ik je roepen?…

Het hangt in de lucht buien drijven uit elkaar hoor ik je roepen ?…

gakkende ganzen op de laatste weg naar huis van verre een roep!…

mijn roep weerkaatst niet nergens sterft in oneindigheid alles zo ver weg…