Alle inzendingen over ros%C3%A9

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en laat jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

Dick Cheney zal nu wel het mikpunt zijn En avonturen in cartoons beleven Die gaan over zijn te gejaagde leven Een schot voor open doel op dit terrein Per ongeluk iets raken is genieten Amerikanen laten dat niet schieten…

Als een rose, dat na een poos niet willen zeuren, toch om hoop roept en met uitgestrekte armen niet pakken kan wat uiteen wijkt aan de randen dan is dat zoals liefde is: warm, lokkend en te zacht omwege de houdbaarheid.…

Rijk en luchthartig heeft de roos gebloeid. Haar zijden prachtgewaad was snel versleten. Van een berooid hart wil geen mens meer weten. ’t Verhaal van armoe heeft nog nooit geboeid. Wie wandelt door een leeggewaaide hof? Wie plukt zich een boeket van dode rozen? Trots dorens wordt een jonge knop gekozen.…

Liefde, liefde is als een roos. Prachtig maar met doornen als je niet oppast dan wordt je liefde ook meteen je dood dan spatten de bloeddruppels op de grond en maken de witte vloer in één keer rood.…

wil ik je deze roos schenken.…

o, roos jij voert strijd tussen het einde en nieuwe begin groeistuipen in verleden je ziet een glimp van oude resten allemaal zo pijnlijk jij groeit nu naast mij terzijde fijne draden groeien in ruimtes waar liefde zich verborgen houdt in de scherpte van bladeren snijdt hoop in verandering jij roos bloei met mij in mijn leven waai in…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

koud is het door en door koud alleen met de smalle maan half verscholen achter de wolken ben ik verlaten door en door koud alleen in mijn dromen jouw stem die me vraagt lief, kom hier in mijn armen laat me je hart, je lijf eeuwig warmen verschuivende wolken zwart doen me ontwaken ik schreeuw blijf geeuw ben al wakker…

Een bloedrode roos stuk getrapt en gebroken een hart vol van strijd.…

gezang van nachtegalen ontdoornde rozen op een klein wit graf rose elle a vécu ce que vivent les roses l'espace d'un matin de tijd lacht oorverdovend zingen de nachtegalen…

Nu in de herfst van mijn leven koester ik de liefde om me heen mijn blik richting de zon om als een roos nog even te kunnen bloeien…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

De roos zo broos wil niet meer bloeien omgeven door vuil hoe kan ze groeien ze sluit zich en is voor altijd verloren wat rest is slechts dood en verdorren.…

Ze hing er eigenlijk een beetje bij, Sinds Boudewijn, haar man, was overleden, Haar leven was niet zonder moeilijkheden, Toch bleef zij zot op grappenmakerij. Dat bleek wel toen zij op die julidag Die appel toonde, met een schalkse lach.…

Het is de Roos, de malse Roos-alleen, Met welker blaân de drie Bevalligheên, Als 't Minnewicht met haar ten rei' zal treên, Haar hoofd omringen. Zing, Disgenoot! zing vrolijk met mij mee! De Roos, de lust van gulden Cythereê: De schone Roos, 't bemind gewas der ne- gen Zanggodinnen!…

Door een roos, met zijn doornen en z'n pracht zag ik opnieuw weer de kleur in het leven iets, wat ik niet zo mooi en lief had verwacht heeft me opnieuw weer zin in het leven gegeven.…

ik zocht je in haastige gezichten zag mensen vertrekken en komen mijn ogen een roos in de hand ik was Den haag, jij nog voor Utrecht de roos was beloofd voor die tijd…

bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

ik wist je in de trein je hart op het perron je zou om elf uur komen de grote hal hing vol met warme dromen ik had een roos zoals er vele bloeiden in handen die naar een ontmoeten groeiden jouw lach ontspande alles wat ik had de trein te laat mobiel op half zeven die was thuis gebleven maar in de mensenbrij klopte je hart en…

Bloed druipt uit de roos druppels duister stollen zwart marmerwit adert de angst het groen gesteelde leven breekt de knop verhangt tot rode dood…

hoe jij kleurde naar de zoen die als een roos in de zomer rijpt, de larf achterlatend en bevrijd van het sculpturen schouwspel waar hamer en beitel je de vorm gaven om in de eeuwigheid te verdwijnen doch reeds in elk stadium waar jou latente verschijning zich verstrengelt met de boezem die me voedde, is hartstocht mijn legalisatie om je…

Waar je een roos plant kan geen distel groeien. Maar als je een roos plant, plant je ook de doornen. Net zo stekelig en pijnlijk als een distel, zeer waarschijnlijk. Maar een roos is mooier, denk je bij jezelf. Dan maar wat hinder. Maar hoe zit het met de distel? Die heeft weer… een prachtige vlinder.…

De nacht is gekomen waarin helderheid, contrast en scherpte van allerlei maan en sterren schitteren in de hemel O Liefste, waar je ook bent, je bent mijn roos bij wie ik zorg draag tegelijkertijd heb bewaard in mijn breekbare-en-kwetsbare om nooit meer te vergeten laat staan verwelken.…

Jij bent mijn roos die ik wil behouden.…

Ik leerde roos: de r en weer die oo en dan de s van Sjoerd. En ik kocht nóg een schrift en ik schreef wéér een boek. Roos schreef ik, roos, roos, roos, en dacht: een boek zó vol met rozen is een boek over een tuin. Dat was boek twee.…

Twee lesbische dames uit Schotland Die vonden een roos op een rotswand Ze zeiden toen: jee, We nemen die mee Sindsdien doet die roos dienst als potplant…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap --------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten'.…

Droog met een kruidig kundige frisheid, opgehaald in de rose tint van rosé. Opgelucht haald de fles kruidige rose wijn met leeg etiket, lucht, om kurk uit te spugen, die het frisse herfstarrangement, de kleur van een zachte herfstwandelingstint nalaat.…

lichaam die roos kent geen doornen!…