24 resultaten.
[In de ruigte]
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 236 In de ruigte
op de grond een doffer -
uitgekoerd…
het was de ruigte
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 665 Het was deze ruigte tussen jou en mij:
emotievolle woorden, hoorn op de haak.
Was het een ruzie op berghoogte, gletscherijs,
was het eeuwige sneeuw?
Wat het ook was, laat eerst de regen komen
en dan spreekwoordelijk de wisseling van licht,
de bron.…
taiga
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 247 donkergroene doodstille naaldwouden
eindeloos onder de laagstaande zon
het ruisen van de ijskoude wind
in de toppen van statige reuzen
doet je mystieke huivering voelen
in deze grenzeloze aardse ruigte…
Landschapspark
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 325 Wat vroeger onze wildernis was
de ruigte rond het rondje
een oude kasseien weg
met breed brakende bermen
en aangrenzend moeras
is nu een keurig landschapspark
met grazende Hooglanders
en wildroosters
over gecultiveerde fietspaden
door de onzinnige ruigte
naar het zigeunerland
van ademzucht
tussen heksen en dwergen
speelt de muziek
van…
Schapen op de hei
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.052 In heiige ruigten, de heuvel af,
Staat trouw bij zijn schapen,
Die dromerig slapen,
Wat verder,
Een herder
En leunt op zijn staf.
De zon doorvonkt het bruin wollig haar,
Verzilvert de randen
Met blinkende banden —
De vachten,
Ze wachten
De knippende schaar.…
EEN MEER SPREEKT
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 199 De weg naar de geliefde Leyen
betoont zich vrij zwijgend
het einde der daagse wereld
bloeiende oevers
vol rustgevende ruigte
eilandjes met komend vogelleven
bezingen de tere
maar krachtige eenheid
van gewezen veengrond
een waterrijk schenkt vredige ruimte.…
duinwandeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 201 we liepen ons tegemoet
passeerden elkaar
deelden een moment, een groet
een kort gebaar
we overschreden 'n ogenblik
om afstanden te gaan
getallen, geheugen,
een gezicht
'n naald in een ruigte,
een bliep in de ruimte van bestaan
eenmalig,
zonder tegenbericht…
Een goedaardige smid
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 78 Onverlaten hebben
De sleutel van mijn
Leven weggegooid,
Het op slot gezet
En daarna de sleutel
In de ruigte
Van belendende bosjes
Onvindbaar weggeslingerd -
Wat nog heel goed
Bruikbaar was,
Staat nu voorgoed op slot,
Er is geen redden meer aan -
Hoogstens nog is het wachten
Op een goedaardige smid
Die wat opzettelijk…
Stedelijk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 891 Allerlei groen venijn -
distels en chichorei,
hondroos en varkensgras -
loopt in ruigten te hoop
tegen bouwplan en waterpas,
koop en verkoop.
Het land biedt weerstand
aan de sleutel in de hand.
Bouwrijp weiland is
een contradictio in terminis.…
Vlaktespiegeling
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Waterrijke ruigte, weelderig behept,
tijdloos doch tijdig van aard.
Mijn weemoed, zoals de zee die schept
is hier een terloopse gedachte waard.
Eeuwig gedurig lijkt de bekoring
van verleden en vooruitgeschoven tijd.
Al turend in heldere betovering
door deze grote en kleine grootsheid.…
NIEMANDSLAND
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 169 Er wordt geen Boerenkool geteeld.
’t Is niet in Kavels Opgedeeld
en de ruigten en het riet
worden nimmernooit gewied.
Kinderen die kuilen graven.
Wilde paarden die er draven.
Ik droom in het lange gras
van hoe eens de wereld was.
Ergens, wáár wilt u nu weten
- maar dat ben ik glad vergeten -
ligt het laatste niemandsland.…
MENSEN
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 88 De Drentse ruigte
geurt vol bos- en veldklanken:
landelijke rust.
Mochten de wereldbazen
hier hun denkbeelden ramen...
"Een buigzame wil
en soepelheid van denken,
eerbied voor elkaar!"
roepen dikwijls degenen,
die zelf de baas willen zijn.…
Tussen eindloze benen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 346 je ruigte
op de rots
waartegen je leunde
in uitzicht op zee
ik stond verderop
nam en passant
het doorkijkje mee
tussen eindloze benen
ze scherpte intiem
je huid liet het zien
toen je bloed ging koken
was het snel afgelopen
we zijn terug gegaan
ik raakte haar scherpte
en jouw wonden weer aan
in een teder ontbloten
we hebben samen…
De eerste korrel
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.838 Eén graankorl, achteloos in een vruchtbre grond bedolven,
Zien we, als een zwangre halm, ras op de luchtstroom golven,
Hij schudt zijn vruchten af, rijpende in de grond,
In halmen opslaan, waar eerst ruigte en heester stond:
Dan duizendvoud herteeld en duizendvoud herboren,
Doorgolft een gans gewest een gouden zee van koren:
En 't land, eerst…
IERLANDS STEM
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 Lieflijk boerenland,
geheimzinnige ruigte
verenen zich sterk,
beelden sierlijk het wezen
van Tom Poes en heer Bommel.…
Rimboerijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 Kwam ooit een medicijnman
Uit het moederland Belanda
In het onherbergzaam land
Vervlogen rijk Sriviaya
Kwam ooit een blanke doekoen
In de rimboerijke ruigte
Traag en breed doorsneden
Woeste kali's van Noord-Atjeh
Over hellinghoge kustweg
Vallend puin door dynamiet
In de oksels van de goenoeng
Reed een mokum-man van Blanda
Storm…
'Ik heb het Rood van ’t Joodse Bruidje lief’
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.024 broderietje kruip ik over, ‘t kuise
blozende vergood ik, schroomvol ruisende
de rode gewaden als bijna-dode wingerdbladen
om haar heen, een ruif is zij mijn haverkist,
mijn stoof van suikering, de kozende struise
een struikje broos, ik heb mijn hand op dit
broodje gelegd – de ruiker van haar konen
rozen, zij is het blote fruit aan mij geopend,
ruigte…
MEER VAN GENEVE
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 50 Slechts waar de Rhône
bij mij naar binnen stroomt
herken ik nog de ruigte
van het rustige verleden
toen reine moerassen
en dichte struiken
vol vogelgekwetter
en verborgen teerheid
zorgden voor broedsels
ontluikende levens
al mijn oevers sierden
thans
ben ik ingesloten
door harde wegen en kaden
waar geraas en gejoel klinkt
drukke steden…
Vloed
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.067 De dag verdween in tranen: regen gutst
Langs rots en ruigte, en klettert op de paden -
Wat stuit de golf, die langs de bergen klutst,
En breekt door 't woud, met rots en woud beladen?…
nazomerdag
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 332 bedauwde sprieten, staan
weelderig, met witte margrieten,
in het kleurig bont, van korenblauw
tot distelbol, zo donzig blond
midden in het veld, in rozerood
staat kruidig de zuring, op lange steel
met bloemenpluim, daar rondom heen
vliegt blauwig groen, doorzichtig
een waterjuffer heel voorzichtig
verderop in wilde orde, omgord
met ruigte…
De verlaten vrouw
poëzie
3.0 met 4 stemmen 993 Als een man die zijn bijl aan de stronk leit
Door een ruigte van levend loof,
Zo trof gij de kern van mijn jonkheid,
Die stierf met mijn stervend geloof.
En achter bleef een die het lokken
Van 't wrede herdenken schuwt,
Maar toch altijd opnieuw wordt getrokken
Naar uren waar 't hart nu voor gruwt...…
De badende herderin.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 760 Zij laat de kudde alleen en dringt de ruigte binnen;
En waar een kampje in 't kroes ten oever rustplaats biedt
Daar blijft ze luistrend staan in aarzlend zelfbezinnen...
Tot dieper ze ademhaalt: ze waant zich onbespied.…
IS, NEERLAND! DIT UW BEELD?
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.618 in ruigte en wier bedolven.
Hij mijmert aan zijn zoom met waggelende treên,
Denkt aan het oud Karthaag’! - en gaat in weemoed heen.
Is, Neêrland! dit uw beeld? moet uit die flauwe trekken
Mijn hart, dat voor u gloeit, uw naderend lot ontdekken? -
.........................................................
Ach!…
DE MOLEN
poëzie
2.0 met 6 stemmen 1.231 vlossige zij, het lange lint,
de wimpels strakstaand in de wind,
het vlottende rag, het drijvend vlies,
de pluizen alle zonder verlies,
elk vlokje, iedere zwerveling
gezogen in de werveling,
het kleeft aan de spijlen en aan het leeg
latwerk en ijl en wonderlijk veeg
wordt er hun weefsel, een web verward
met open gaten en flard bij flard,
een ruigte…