Alle inzendingen over samen schrapen

Zet u dan schrap voor deze onheilstijding: Marcel komt terug. Weerstaat u die verleiding?…

Mijn voornemen voor dit nieuwe jaar is dat ik mij nog veel meer schrap zal zetten tegen alle dwang die enkel in het belang is van de hebzucht van de toch al rijken.…

op de zwarte rolkeien in de spetterzone van het strand slijmvissen, onverstoorbaar schrapen zij de algen tussen de brekende golven huppelen zij in spiralen door het water van de ene naar de andere rolkei een soort, die tot de naakte slijmvissen behoort en jij vraagt me of er ook een aangeklede familie bestaat…

ik had niet op moeten groeien niet volwassen willen worden, waar is het kind dat ik eens was stuiters en knikkerpot kaarten met sigarettenmerken bedeltjes werpend busje schrap, de laatste buut alles, vrij en nu ben ik gebonden, te groot geworden ik mis die step de luchtbanden sjezend om de hoek…

kleuren die jij in het water tekende varen zoetjes naar de overkant wind verstopt zich in het riet waar kikkers hun kelen schrapen landt de avond zachtjes in het natte gras geduldig wachtend tot de ochtend haar liefdevol wakker kust…

Zoals een pasgeboren baby voor het eerst naar adem moet happen Zoals een dreumes zich schrap zet voor zijn allereerste stappen Zo inhaleer ik diep een beetje huiverig maar vol verwachting Ik zie nieuwe kansen in het nieuwe jaar wil ik weer dansen…

Samen de dagen met elkander zo te leven de regen en stormen te willen doorstaan nee, niemand zal me ooit meer kunnen geven zoals jij zal er niemand op aarde bestaan.…

we varen op een zee van tijd het strenge vaderland ligt achter ons we zijn ervan bevrijd de kinderen met goede wind verzeild gekoesterd en geklonken en waar de diepte is gepeild de bittere herinneringen in zee gezonken ik heb je in de bloei gekend jij zag mijn wilde streken en gaandeweg werd onze horizon vanaf dezelfde plaats bekeken…

ik schraap mijn masker af deze dagen het bestaat uit vele menselijke lagen die soms mijzelf een glimlach schenken of verkrampt mijn verdriet dragen maar ook rimpels men zegt van het denken als ik mij tenslotte voor de ander kwetsbaar weet blijkt ieder zich inmiddels te hebben verkleed…

Hooggeëerd Publiek we moeten sluiten Trapeze, tromgeroffel, laatste klap Een salto in de nok, zet u maar schrap Nog een keer dreigt de clown u nat te spuiten De acrobaat, jongleur, het slangenmens Ze buigen, uw applaus, dag Circus Renz.…

De stoethaspels choqueren, veren en schaven, schrapen, raspen luid. Stijf van woede vaar ik uit: “Een echte kraai behoort te scheren!”…

Schrap mij! Ik wil mij niet veranderen en maak ruim baan voor duizend anderen!…

ze lijken te slapen iets te omspannen of is het toch schrapen of willen ze wat komt alvast vangen iets wat wij niet zien voelen ze wat er gaat komen het voorjaar al misschien? kale bomen in een grauwe tijd tonen in hun verschijnen dat wat oud is verdwijnt en staan het nieuwe al vooruit te dromen…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

De stem van de zee golf over golf over golf bedolven onder iedere golf het geluid waait weg het is het schrapen van het zand langs de randen van het strand deze raakt kant noch wal in de onmetelijke zee deed hij even mee een meeuw klapwiekt weg…

De winter heeft zich schrap gezet. zoals in een ver verleden Natte bladeren op de grond. Je bent er zo op uitgegleden.…

Gelukkig heb je matrozen die de zeilen strijken jouw helpen met het leven zo samen aan boord al zal niet alles even makkelijk voor je lijken niemand die zich dan aan je foutjes stoort.…

uit nachten van verwassen seizoenen veranderden kleuren in fraaie tinten met zon in de ogen brandende zanden erdoorheen heb ik gedroomd zelfs in de schaduw waarop ik mij verdwaald voelde zonder aanwijsbare reden oh, dan weet ik schrap wat niet past bij me glijden uren voorbij wat het verlangen ook voedt…

wilde de glans van het marmer schrapen in een poging het dieper te raken volgde het grillige rood in zijn geaderd patroon voelde hoe het zich warmde aan mijn handen van weerstand ontbloot volgde haar strijd tegen natuur en verleden in sprietig verloop heb toen haar pijnen met schoonheid gewreven de tijd verstillend gepolijst…

ik heb iets opgelopen, ik voel me week en slap het kan zich snel verspreiden dus zet jezelf maar schrap. Je hoeft het niet te mijden, het voelt heel aangenaam, misschien kent u het virus: Liefde is de naam. Ik voel me net een vlinder met vleugels van satijn. Ik hoop dat ik nog heel lang, met dit virus besmet mag zijn!…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

beetje bij beetje vervalen de dagen verkleuren mijn woorden verbleekt het gezicht verlies ik geheugen door veelvuldig schrapen vervliegt de herkenning in schemerend licht verzwak ik mijn geest door langdurig dwalen in wit zwarte dromen en beelden van toen herinner ik zinnen uit zwijgende talen weet ik te zeggen vergeet ik te doen…

Huizen en hotels schraap ik bijeen terwijl je nog steeds de lach draagt van een grootgrondbezitter. Zo is het altijd geweest de verliezer ruimt op en ik kan niks leukers bedenken.…

Mijn afdruk verraadt alle pleisterplaatsen waar wij ooit samenkwamen mijn borsten geven richting tonen reisverslagen over getrotseerde afdalingen op muren van mijn onderrug staan onze leuzen gekalkt in zacht gekreun en in holtes van mijn kniëen zetten butsen zich schrap in jouw zoektocht naar houvast.…

Groen Links heeft nú een punt, zet u maar schrap Een geniaal idee in crisistijd En absoluut een tópprioriteit Een monsterscore wordt dat straks voor Sap Wat is de grootste schande in dit land Geen gratis water in het restaurant! Groen links wil wettelijk vast laten leggen dat elk restaurant gratis kraanwater moet schenken.…

Weken samen naar toegeleefd en veel aan gedacht Jij vlijt jouw hoofd op mijn schouder en ik zie dit wordt een lange nacht.…

door mijn hoofd spookt de dag die niet bestaat ik kies en keer de kant geduwd door tijd en ruimte ik pak minuten in mijn tas mijn richting en wat kleren een beeltenis met een kras en strik mijn veters strak sla nog even om je heen zet me schrap en maak me los hou me vast en ga de reis die eindigt hier…

ik schrap de verveling uit mijn verbeelding als dagen zich zonder ver zicht vullen ontken dan de leegte van mijn bestaan gedachten willen slechts dromen omhullen mijn handen aaien bloemen van nabij zal ze raken noch storen in hun pracht ze bloeien hun onbesproken gedrag zij aan zij vertellen van schoonheid in stilte van…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…

Diep in mij verbergt mijn ziel zich, zo intens bedroefd om wat ik voel gevangen onder lagen van verweer en pijn gestadig schraap ik laag voor laag steeds dichterbij laat me je vinden ik zal je planten in mijn tuin beschutting geven tegen stormen ik heb je nodig zodat, als ik weer ronddwaal in een doolhof van ontreddering,…