Alle inzendingen over samen schrapen

om vijf uur in de ochtend schrapen mijn vingers de nacht rechtop en ik bedenk in vol bewustzijn dat ik de vluchtigheid van woorden niet wil overleven los of in een gedicht onder sneeuwwitte sterren het klinkt onzinnig en meer dan zwijgend maar waarom zou ik liegen in of buiten mij de maanverte van uren er is…

ik bloei even op als de schemering valt de dag is dan bestreden en draag mijn handen mee naar de nacht moe van slechts één etmaal verleden het vlakke ontwaakt als allengs licht zich verspreidt minuten schrapen zich dan bij elkaar, leven betast het gevoel pas in de avond besta ik weer; kortstondig van duur dat is wat…

er is geen tijd meer voor het fijn penseel gejaagd meng ik de kleuren tot aanwakkerende wind het dreigend zwart dat grijs ontlaadt in wit vertraagt en stenen hagelt op het doek nog zijn er gouden wolkenranden die licht van zon ontvangen schitteren door de regenboog ik schraap de verf bijeen tot lichte mist die in onweersgeur verdampt…

en zo start de eerste dag, je zet je schrap en gaat voor de verwachting: een vijf op z’n minst meteen het diepe in rotvak –economie, maar ach jouw lach is onbetaalbaar jouw dapperheid nog meer en hoe je draait, want zoals altijd toch gewoon een man jouw eer is niet het slagen maar hoe het gaat de kanker om te overwinnen en een…

zo’n omweg is fataal ik zet mijn schouders schrap tegen de branding van jouw woorden ik moet naar open zee, ver buiten jouw bereik. ik wil nooit meer verdriet om jou. om jou nooit meer.…

ze weet ze feilloos te vinden mensen die met schrapen de wereld steeds hoekiger maken waarvan woorden de verbondenheid verstoren in het vriendelijk en respectvol omgaan met elkaar een laatste sneer dan verdwijnen nooit iets positiefs in het onverwacht verschijnen als surprise ook hun afscheid opmerking glijdt vaak vol venijn…

de pink glijdt schoorvoetend nochtans gaande over een niet gekende weg mijn innerlijke stem vult het komend niets en ik, ja ik ben het die die dobber uit de stroming dreg en deze schraap langs de wachtende vezels, een voor een in een taal, veel later dan t’oude Diets maar wel degelijk vermaagschapt en met veel daaruit te…

ik zie wat ik wilde zien de eeuwige flonkerende diamant die zich vormde in ruwe eeuwen ieder facet de geslepen glans geen verkrampende duisternis meer alleen lichtdruppels op mijn stenen bloesemwoorden waaien in najaarswind oneindige zonneschijn op lijnen geen vogel vlucht meer niet de geijkte paden de schaduw leeft niet in de nacht…

Samen begin je Samen ga je uit Samen bemin je Samen neem je een besluit Samen kies je dan voor kinderen Samen heb je een goede baan Niets, denk je, kan het verhinderen Je geluk nog in de weg te staan. Samen maak je iets van 't leven Samen weet je er het fijne van Dat is een vast gegeven totdat samen niet meer kan.…

zwijgend lief naast elkaar zwijgend diep voor elkaar zwijgend stil met elkaar te lang te kil zonder haar…

Er is niet echt een samen meer want samen dat ben je kwijt je berust erin uit liefde maar levert onbewust een zware strijd.…

Wie mij maakt tot tegenwicht Steelt de ziel van zichzelf. Wie mij maakt tot overwicht Spreekt en zwijgt zich ten onder. Wie mij maakt tot evenwicht Voelt zich gelijk en bijzonder.…

Grote knoken vouwen om de stok met afgesleten knop krakende knieën knielen op het bankje vooraan in de kerk streng maar rechtvaardig, stil gesloten, alleen niet voor mij. Mij neem je mee op avontuur door ouderwets verhalenland met scheepsjongen op kruistocht naar een walvis ver in eeuwig ijs. Je schrijft mijn naam zo mooi als niemand, schuin…

zacht zegt ze haar naam - de rest mag hij vermoeden deze winternacht…

Als we samen onze gedeelde cellen vernietigen, Als het ware een gedeelde vijand, Komt het dan goed? Ben jij dan terug jij en wij terug jij? wij, die niets delen behalve wat we 'liefde' noemen.…

Zonder jou ben ik gebleven waar de leegte een droom wordt van woorden die lijken op geluk en gelukkige gedachten die elke herinnering laten terugkeren als jij weer fluistert waarom we nooit meer eenzaam ontwaken…

Bloem en schoonheid samen één tijdloos in een oneindig leven Atomen en neutronen explosieve woorden in een eindige wereld Jij en ik samen één tijdloos in een oneindige liefde…

Niets gebeurt in het wachten dat de kou mij laat vergeten als ik niet meer weet waarom ik in druppels steeds mezelf zie verdwijnen.…

Wil je heel je leven Lopen in het warme licht Samen met je vriendje Als in een mooi gedicht Je nooit meer echt vervelen Verliefd zijn ieder jaar Grijs met mij gaan worden Haar na haar…

samen staan we stil aan het strand, de wind grijpt mijn haar, jij mijn hand, Mijn haren gaan stil, achter de wind aan, toch blijven ze bij me, net als ik bij jou, Je drukt me tegen jou aan, De wind, laat het water bulderen, over het strand, nog steeds voel ik jouw warme hand, Zo zou ik eeuwig kunnen staan, Altijd, zonder weg te gaan…

Je zult voor altijd mijn ziel bemannen wat we samen hebben, is mij zo lief.…

Samen is niet alleen Samen is één plus één Samen is alles delen Samen is met velen Samen is 'n warm gevoel Samen, JIJ weet wat ik bedoel…

aan je mag niet op een wonder blijven hopen met vriendschap en met liefde kun je de wereld aan als we samen gaan breekt de hemel open…

Een morbide fantasie in een kasteeltoren Sereen huilende ogen als spiegels gebroken Een dans met messen om ons gevoel te bekoren Bloedend, we hebben ons op onszelf gewroken De satijnen lakens met bloed doordrenkt Wonden branden, vlees dat schroeit Onze jeugdige schoonheid bruut gekrenkt Onze bizarre geesten door dat schouwspel geboeid Een…

Samen de tijd wurgen en dan nog voor de laatste tik elkaar verlaten. Samen kiezen voor verlaten. Alleen tot de dageraad met de geur van hout dat smeult. En dan steeds waziger denken: Wij, eeuwig samen.…

bruine ogen warrig haar een lieve lach waren we maar bij elkaar jij in mijn dromen samen hand in hand verliefd en heel gelukkig op het verlaten strand vluchtige blikken een rood hoofd jij en ik samen wie had dat ooit geloofd een traan in mijn ogen een traan om jou een traan vol liefde omdat ik van je hou!…

Wat er mag komen, we kunnen het aan, we zullen het samen wel klaren!…

ik leg mijn hand zonder aarzelen in jouw hand ik volg zonder twijfelen jouw voetstappen samen beklimmen we de bergen die zich in onze harten verbergen ik vertrouw je het land toe dat we samen hebben geschapen laat ons daarom zoeken naar een ruiker hemel laat ons daarom vinden een droom schuilend in onze handen samen…

loop in je tempo je komt er wel je loopt voorbij of ze zijn te snel trek ze mee of laat je steunen erger je niet dat blijft zo lang dreunen…

Samen sjouwen we maat na maat 'dronken' door het leven. Prinses en prins, kop en kok. Jij in rok en ik nog even, leunend op het leven na de daad.…