Alle inzendingen over samenhang

vroeger, achter ons, of later in de verte, een spoor in kalk vingers op beslagen ruiten ergens in de massa, op zeker moment in een eindeloze tijd nog dieper in het binnenste van het blauwste van de zee de monding van de rivier of een wollen streep in kille vlucht grondkleur in onbedekte termen een smalle samenhang waar onze wegen zich…

Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde. Het is de samenhang die mij namen biedt voor woorden die onuitgesproken altijd al op mijn netvlies leefden, en dus in mijn ziel. De schrijver leerde mij romantiek, oorlog en angst kennen in hetzelfde hoofdstuk, dezelfde zin en dezelfde woorden.…

zoveel letters zonder strekking manke taal zonder moraal kreten zonder samenhang egocentrisch klankkabaal waar zijn ze gebleven woorden die oprecht verbinden zin die aangrijpt en beweegt mens die meedeelt om te delen niet alleen zijn anus leegt nauwelijks wordt er nog getaald naar de voorkeur van de lezer daar wordt overheen gebraakt…

Ik verbreek de samenhang der zinnen om van de wrok de spijt te laten winnen. De letters staan er nog, maar samen met het zinsverband verdwijnen resten van 't venijn geruisloos in de prullenmand. 't Geheel is nu niet meer dan de bekende som der delen; begin nou alsjeblieft niet weer zo vreselijk op te spelen!…

Een roodborstje dat tegen het raam tikt. Niet tegen het raam, maar tegen het ei waarin het zit en het ei breekt in tweeën. Niet het ei, maar het ijs dat scheurt van Groenland naar beneden. Een zwarte zee, waarin witte vlakten drijven. Geen vlakten maar bergen. Geen ijs, maar graniet. Nodig voor het roodborstje om zijn snaveltje te scherpen.…

vroeger toen het ook al anders was hoewel tevens wel veel gewoon was schoon ik nog niet aan coma toe was in mijn pan nog niet gebroken was soms plots heel wat lachers op mijn hand had heremetijd van vrind kleinejan bij wie ik in een veilingjas wijn schonk van 't vat bij opbod en afslag in boeken deed van blubberbas die jan die nu al…

Ik zweer niet zo bij wandborden, maar deze ernstig op hout geverfde verbeelding toonde een samenhang die voorheen ooit bestond. blik van 't innerlijk oog en van de bergen. --------------------- uit: 'Vuur', 2008.…

de bank ligt snoep, een doek een oude sok en warm een deken in de hoek latent een vent met kracht in kromgebogen benen verborgen onder schier wat ingehouden angst (die bult is raar ik weet niet waar dat nu vandaan komt) “ik ben bang” gelukkig duurt een rit niet lang het ziekenhuis vlakbij wekt weer vertrouwen in de brij van deze samenhang…

Het roert gevoelens open die het mist doorbreekt samenhang. ’t Is jong en oud, en braakt op het klavier wat hij niet wist.…

klei In een ijle luchtbel De lijn van haar lijf Eén moment maar Je schendt de murmelende stilte Haalt haar onderuit Met een vlindervleugelvlugge greep Haar broze enkel in jouw vuist Tot zij gelaten bengelt, een liaan Een dood gewicht dat suist Tot het beeld barst Het hangend naakt een traan laat Het puin, de kruimels beven Naar een samenhang…

de leraar cursus 'weids de samenhang zo slaagt de ondernemer' droeg op verbeeld je bent een helicopter doet een view voor het verband daar benêe sprak er zo waar de cursist Piet uit Uithuizermeede ik zie lange einders koeien de dijk groen huizen bietenblad nog zo wat maar er zitten geen verbanden tussen het staat gewoon als…

het groen kijkt mij vragend aan vanaf een palet met gras, bomen en struiken of raak ik zo intens begaan omdat de regen mij van het levende sap laat ruiken als het benevelde doek moeiteloos een compositie schetst in de stille morgen en de samenhang van tinten woorden doet verstommen, waar alles zichzelf onvoorwaardelijk bemint en…

je bent geen clown je tranen vloeien rijkelijk in jouw warme liefdevolle kijk op de wereld om ons heen waar samenhang scheurt en rafels pijnlijke plekken laten zien in onoplosbare situaties waarin wegkijken de pijn ontkennen is dan gaan handen uit de mouwen worden getrouwen tot eenheid gesmeed waar men van een samen weet die…

Toen jouw binnensmonds gefluister mompelde naar samenhang. Leeg de houten huizen. Niemand heeft gewacht. Het dak weggeslagen boven afgekloven stenen. Opgesloten vrienden verhangen hun jassen aan scheefgezakte deuren.…

ik gooi symbolen in haar schoot zij is mijn dwaaltuin zoals zand en strand en land goed samengaan in de stroming van verlangen ik schrijf tekens in haar afrastering zij is mijn groene klimop uit de grond van mijn bestaan zoals huis en tuin goed samengaan in een geboorte van samenhangen.…

ik heb mijn reis gemaakt de schatten van werelden gezien geraakt aan de mystiek van het leven in diep geloven alles te geven de magie ervaren van verbonden zijn met omgeving en natuur die samenhang maakt in een bestaan met geest gevoel en vuur onverklaarbaarheden hebben altijd om aandacht gestreden want iedere gemeenschap…

jij dirigeerde wind en zee ik zeilde zonneschietend op de golven mee er was samenhang in elementen die verruiming gaf tot een oase van geluk op de grote plas horizon na horizon verdween nooit voelde ik mij eenzaam of alleen maar was een met alles om me heen pas in het strijken van de zeilen klonk de finale door wij gaan de bestemming…

Zoals rackets elkaars werking versterken factoren die bepalend zijn in het gruis van samenhangend gravel Waar men emoties zal bemerken tussen in en uit of op de lijn lijkt vriendschap in de knel.…

tekens uit een ver verleden verlokkingen en kunstig bedacht samenhang en de Yggdrassil tekens van spiritualiteit geheimzinnig en mooi tekens van leven ver voor ons N is Waldh God van de friezen rustgevende bosgod hij geeft genezing Inspirerend, maar de wereld blijft chaos.…

letters zweven zoals vlinders naar gekleurde uitnodigende bloembladeren naar een door hen te vormen woord op zoek naar hun plek in een bloemrijke zin en gaan dan zoals vlinders doen op zoek naar de kern het hart naar daar waar ze ooit zullen worden gelezen daar waar ze een onmiskenbare samenhang gaan vormen – een begin van een nieuw…

Alles wat wij dagelijks meemaken, laat sporen achter in ons brein, als stukjes die blijven zwerven. Stukjes die rusteloos blijven zoeken, totdat ze eindelijk worden ingepast. Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen. Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht. De slaap maakt stukken passend, terwijl we wakend brokken maken.…

met het plannen van de ruimte waarin wij leven met elkaar spreiden zich verbanden voelen wijken het gevaar al lang niet meer gewend aan delen van verleden versnippert zich geheugen dat de samenhangen smeedt verholen groeit er zielenleed tussen opgetrokken muren in verre van een veilig thuis levens kruisen maar we gluren immer buiten…

ik heb je zien kijken met een mengeling van verbazing en ontzag in je verraste ogen jij kent de onwaarschijnlijke wondertjes die samenhangen met een warme ontvangst van jouw blik waar actie en reactie voorspelbaar is gaat veel van het mirakel verloren in de altijd aanwezige sceptische mist…

op de getemperde wind vrij gemakkelijk vanuit een ludiek oogpunt waaien echoën geluiden je hart binnen uit eigen beweging vervult het een behoefte aan samenhang waar liefde is, blijft de hoop voor je uit bengelen heb je geen flauw idee zonder te weten waartoe, waarheen de weg voert blijf je verzamelen tot er een hernieuwd houvast…

Muren, mortel, metsers, microreproductie van samenhang mensen, mieren, middeleeuwen, middagzon die alles gezien heeft moeten, mogen, mogelijks, moesson die onze intenties wegspoelt moffen, mensen lijdend onder metaalmoeheid, moezelwijn en de ontaarding magnesium, mineralen, het magnetisme en de magnolia, louter zo schoon monstrueus mislukken…

Psychoticus beleeft zijn waarneming zeer tragisch Hij leeft zijn mythe en tot groot verdriet van het Hermetisch Kind in hem, wordt hij de Cynicus die hij tracht te vermijden, maar niet kan verlaten De Psychoticus gaat de Cynicus haten Het is balanceren en schuiven met gegevens Een oneindig leven is er nodig, om de som der delen hun samenhang…

Op de golven van het leven dobberen we allemaal rond vanuit het licht naar schemering rustig of wild naar de morgenstond De golven van het leven niet iedereen houdt ze in bedwang niet voor iedereen altijd bruisend soms een onzekere samenhang De golven van het leven ze bezorgen eb en vloed dat wil zeggen veel verdriet of juist heel veel…

Strak gespannen, lippen vastberaden om de plooien, de netten van het ongemak in onmogelijke samenhang te steunen.. voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks meer voorhanden nostalgie met een papieren smaak, de herinneringen blijven zoet op wit uitgeslagen tongen.…

Leg dit alles dan tesamen, en begin met veel vertrouwen aan een nieuwe samenhang, aan een nieuwe brug te bouwen. Wie weet zal er dan iets groeien, louterend voor hart en geest, en zal het veel mooier bloeien dan hetgeen ooit is geweest.…

SAMENHANG Samen de aarde beschermen. Jezelf in anderen herkennen. Dieren als onze gelijken zien. Eenzaamheid bestrijden. Samen blijven leven. Levenslang. Eigenbelang en samenhang, voeren nog een blinde strijd. Veroorzaken samen lijden. Boeddha leerde mensen zien.…