10746 resultaten.
Schaduw
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 137 Is het eenzame onzekerheid
van een boom in de regen
van de vroege ochtend
tijdens een winter
die aarzelt in stilte
nu adem valt
in zwijgend verlangen
met niemand
die de droom opraapt
is het de schaduw van de nacht
die me terugroept naar jou.…
je bent er niet meer
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 229 In de tuin een verlaten ligstoel
een gebarsten bloempot in een hoek
een vergeten parasol, verregend
alleen mijn schaduw
eenzaam op het natte gras.
Moe ben ik
een gebroken standbeeld...
Over mijn gezicht
langzame tranen
van eenzaamheid.…
lege stoelen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 304 het licht heeft zich bevrijd
en heeft mij een volle schaduw nagelaten
ik zou je kunnen vragen
hoe het is
om op papier in duisternis
te verblijven
jouw tegenspraak is zwak
ook van het lot dat dwarrelt
rond woorden van eindeloze eenzaamheid
die dode vlinders begraven
achter het roestig hek dat niemand aanraken wil
behalve de nacht
immer…
In mijn eenzaam uur
hartenkreet
3.5 met 4 stemmen 465 In eigen stilte en eenzaamheid
nam ik me voor
hield ik het bord
goed voor me uit, waarop dan wel stond:
"de diepgang der dingen".
Ik moest hier enig graafwerk
voor verrichten.
Het zou me van mijn strijd verlichten.
Voor velen nam dit proces
het zonlicht tijdelijk weg.…
Het juiste woord
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 229 Het is doodstil
doch de kalme golfslag van het bloed
voel ik als mentale kracht
door mijn aderen stromen
de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen
misschien bovenmenselijk om te dragen
maar toch
het kan je innerlijk sterk maken
hoewel de botten kraken
het juiste woord vond bij de bron
waaruit ik kracht ging putten
nu in mij latere…
Gesloten
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 47 Ik
doe
de deur
open
en ga naar
binnen
Jij
bent er
alles
gesloten
Dat voelt
zo eenzaam…
Zij die fluistert in de wind
netgedicht
3.9 met 8 stemmen 362 Haar dromen
overvleugelen
de adelaar
meevliegend
over de horizon
eindeloos
in verre verten
Vrij als de schaduw
van de wolf
fluisterend in de wind
ogen donker
met glans
van een panter
Eenzaamheid
haar noodlot
Windwhisper
Zij die fluistert
in de wind…
de poort
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 153 tijd gespiegeld in de stikken
van mijn oma’s Zeeuwse dracht
ik hoor theedrinkende terrassen
een sigaren rokend zware stem
bij kar en kraam kletsende vrouwen
de luide schreeuw der marktkoopman
ik ruik de in een ton gerookte paling
de geur van varken, paard en koe
van zilte vers gevangen vis
van pas gerooide uien
ik slenter terug de schaduw…
Weg der wilgen
netgedicht
3.9 met 7 stemmen 428 Ik meet de schaduw
van een eenzame wilg,
het silhouet trekt langzaam
door de dag en ik volg hem op de voet.
Er is rust in de bladeren
waar de wind zijn vrije gang kan gaan.
Ik verblijf graag in zijn levenspad
maar volg mijn eigen weg.…
Top
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 438 steeds hoger
tot mijn schaduw verdwijnt
stap ik een barre tocht
omhoog gegeseld door de wind
zoekend naar zalvende stilte
eenzaamheid treft
als een kaakslag
in het dal
staat een koe
ik noem haar Gertrude
dat praat makkelijker…
Herboren schepping
netgedicht
2.6 met 9 stemmen 556 Droomvogels delen
hun fluisteringen
in zijn kale kruin
en zingen de eenzaamheid
voorbij.
In hem vormt zich een zuivere melodie
wanneer zijn schaduw verdrinkt
in plasjes vloeibaar goud.…
Nog dieper dan voorheen
netgedicht
5.0 met 8 stemmen 537 schaduwen
worden dieper langs
de oevers van het meer
ik vraag me af
hoe je in open wonden
eenzaamheid kan herkennen
ik kan niet inademen
en ademhalen
vlaag na vlaag
ik zal weer aan
mijn eigen stem moeten wennen
het water lijkt bijna zwart
zo naakt…
Zomergedachten
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 1.006 Met
schaduwen
die niet meer
eenzaam lijken
zolang
onze zomergedachten
niet
verdwijnen.…
Warm
hartenkreet
1.5 met 2 stemmen 674 Niemand kijkt de stilte weg in
schaduwen die wijken
en de blauwe hemel
niet kunnen bedekken
of dichterbij halen
met eenzame woorden en fluisterende
momenten
van een avond die
de kou weer wil beminnen
maar in de gulzige warmte
alleen nog zijn
lege cocon over heeft.…
LANGS DE WEG
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 247 Tanka:
Op de brede dreef
staat een mensengedaante,
nietig en eenzaam,
voor een poort, door mist omhuld,
tussen schaduw en vragen.
Haiku:
Ruime zonneglans
warmt het bos vol reine sneeuw.
Dat licht steeds volgen...…
Alleen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 111 Stilte van alleen zijn
probeer ik woorden
geschiedenis vertelt
bevrijd mezelf
in zelfgekozen avond
eenzaamheid, papieren zee
wanneer ik aan je denk
mis ik schaduw, leegte
in het alleen zijn
is er niemand zoals jij
probeer je te begrijpen.…
Monoloog
netgedicht
5.0 met 10 stemmen 418 vreemde droefheid
bouwt muren
rond woorden
en steeds vaker
ben ik de schaduw
van iedere dag
onder bomen
en wolken
dicht gewaaid
krom ik mijn handen
rond het eenzame lied
over druppeldiepe
stenen en
rauwe monden
schuurt het zand
de hese zinnen
van vogels die
ik niet herken maar
stroomafwaarts huilen
achter de schaduw…
Getrouw
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 1.185 Elk altaar is de verloren schaduw
van bevroren dromen
en geluk
dat elk woord bedwingt
in
het zwijgen
van
het paar dat alleen maar
zoekt naar de liefde
die hun naar dit paradijs van
eenzaamheid
bracht
waar ze
alleen gestorven
nog samen
een oude
fantasie
kunnen
delen…
Patron
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.2 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Winterzon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 370 Warme kleuren reizen verder
dan de witte eenzaamheid van deze dag.
Een bevroren rivier in schaduwen
ademt met een lach.
Het ijs wil de vorm van de eeuwigheid
wel kennen en de trage schaduw
van de dood houdt nog vast
wat gezien wil zijn en gehoord.…
een streep licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 de horizon kleurt vaal
oranje in het licht van
de ondergaande zon
aan de hemel
verschijnt een donkere
dreigende wolk
we wachten op het
langverwachte kind
het vervlogen
weemoedige lied
de laatste adem in
het schaarse licht
kan eenzaamheid
zonder kloppen
binnenkomen
kan verdriet uitbotten
tot schoonheid in
de schaduw…
Eigen schaduw
netgedicht
4.8 met 12 stemmen 105 Er is een zwarte bladzijde
over het ruisen van het leven
bedoeld om in alle eenzaamheid
aan een vreemdeling weg te geven
een duistere schaduw van jezelf
wanneer je niet meer kunt praten
het dolle feestgedruis is afgelopen
vergeef jezelf tussen de zondaars
je doet wat je niet kunt laten
maar je bent lam en straal bezopen
keer je…
Zoveel met jou
netgedicht
2.8 met 4 stemmen 1.626 Dragen mijn ogen me naar
jou dan zal ik blijven waar
jij
wilt gaan
met jouw ogen
als de sterren
fluisteren
en kijken met
onze ogen
waar we
eindeloos
met onze
schaduwen
dansen
en de liefde
en de maan
onze eenzaamheid
wensen…
Hopelozen....
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 513 iedere hoop
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen
reflecteert
het immens verdriet
in die eigenheid
van eenzaam zijn
zoekt als een schaduw
getemperd verlangen
de begeestering
van alle pijnen
overheerst
de hopelozen
aan hen behoort
de eeuwigheid
Die onmacht soms...…
verloren lach....
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.234 iedere lach
verliest zichzelf
in de weerspiegeling
van zilte tranen
reflecteert
haar immens verdriet
in de eigenheid
van eenzaam zijn
wacht als een schaduw
getemperd verlangen
in de begeestering
van alle pijnen
beheerst een leven
dag na dag
smeekt de toekomst
mild te zijn…
Mijn stem
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 467 De stilte dwaalt waar ik slapeloos
niet meer ben dan een schaduw
die niet meer ontwaakt.
Waar ik de tijd verberg en leugens
vergeet die op momenten lijken.
En het web van eenzame gedachten
een spiegel wordt
waarin ik met elke droom
weer mag vragen wat ik nog wil
vertellen
aan wie mijn stem zal vinden.…
Eenzaamheid
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 321 Toen ze langzaam weggleed
in eenzaamheid, zag niemand
de schemer binnen in haar ziel.
Maar diep in haar was er strijd
om de schaduw te overwinnen
weer gaan voelen genegenheid.
Volheid van het leven ervaren
te gaan zien de blauwe luchten
het zonlicht weer aanschouwen.…
oprechte uitnodiging (1)
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 176 ik raap het herfstlicht op
dat als een verre droom
rondom het raam ligt
't is een vriend, denk ik dan
getooid met ongekamde
schaduwen
't is een vogel
die het eenzame zwijgen cirkelt
op verstijfde muren
ik nodig hem uit
en leg mijn stem op tafel
naast zijn handen…
Toverlantaarn
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 322 het zachtgele lamplicht
tekent een cirkel
rond haar vergrijsd gezicht
werpt lange schaduwen
over de tafel
waaraan zij zit
het boek der boeken open
lispelt ze gebeden
een hand onder haar hoofd
eenzaam maar geborgen
in het laatste uurtje schemeren
voor dan toch
de nacht begint…