Alle inzendingen over schatten

was steeds welkom Hoopte stilletjes op vrienden voor het leven Was deze vriendschap betaalbaar Dan zou ik er alles voor (op)geven Ook toen het donderde in m’n geweten Was ik nog altijd welkom Had een dak om onder te schuilen Daar ben ik hen eeuwig dankbaar om Vriendschap Dit is het woord dat alles omvat Bedankt voor alles Een kostbare schat…

heb leren praten leren luisteren ben als een kind zo blij kan er zelfs over schrijven schat van woorden blijf bij mij…

Lieve schat, Er is maar één manier om het je duidelijk te maken. En dat is, om het keer op keer tegen je te blijven zeggen. Je komt voor mij op de eerste plaats, ik hou van je, ik heb je lief en niets kan mij die gedachtes weerleggen.…

' Mompel je heel zacht Je ligt en slaapt nog half Voor jou is het nog nacht 'Ja hoor, lieve schat' Fluister ik en kus je mond Je spreekt die woorden meer Misschien wel ongegrond Ik duik in het verkeer Maar toch, ik kan het lezen Iedere ochtend weer Verscholen in de krant 'Gedood in het verkeer' Ergens in dit land Denk ik: het…

De doelman zweeft naar de lat en schat de afstand, de snelheid van het bananeschot. Hij vergist zich. De fout kost een fluitconcert. Ai oei! gedeukte eer! Vergeef me Lieve Heer! Het net, hagelwitte ruiten, golven in licht.…

Het wordt ons zelf gemaakte paradijs, mooier kan het toch niet, schat, we gaan gelijk op reis, als ook jij ons paradijs voor je ziet..!…

Toch droeg ze in haar binnenste een schat aan kroonjuwelen, door wat haar hart aan liefde had een leven lang te delen. Dat was de rijkdom die zelfs bleef ook toen zij eens moest sterven en niets is mooier voor een kind dan dat te mogen erven!…

Diep verborgen in de warmte van mijn hart Spin jij draden van liefde mijn lieve schat Omgeven door rozengeur doordrenkt met hoop Besef ik dat ik nooit eerder zo heb lief gehad Jouw komst is als een warme omhelzing Je aanraking en tederheid laten mij zweven Ik straal van geluk als jij even naar mij lacht Jij laat het vuur in mij keer op keer…

Dingen die ons drijven naar expressie, via een schat van informatie; maar de lat wordt hoger naar gelang de communicatiemiddelen blijven groeien… Gedachten bloeien… Ze doen onze breinen bemiddelen tussen goed en kwaad; Zij het impulsief of met wijs beraad.…

Toegegeven: in dit gedicht staan alle Poppetjes op hun plaats, rijmschema klopt Dubbel- en binnenrijm, niks mis mee, ook De metaforen staan als een huis, je ruikt De doorlopende lijn naar M.N., en de nauwe Gang van A., daar zijn deze verzen zeker schat Plichtig aan.…

Wat sta ik te lullen, ik laat de dagen nog wat donker zijn laat ze maar wachten op hun rust, mijn briljante schat, ik doe toch gewoon met je mee?…

Onze lieve schat ons zwart konijn Met op zijn neus dat witte vlekje Is bezig zijn laatste adem uit te blazen Hoe erg kan het sterven voor haar zijn Acht jaar heeft ze ons liefde gegeven Uitgeteerd kijkt ze me smekend aan Wil mij nog eens geen voer maar liefde geven Ach lieve baas het is zowat met mij gedaan Ik hunker naar je strelend aaien…

Maar zo ik ’t schoonst gesteente koos Er nieuwe schat mee te betalen: ‘k Zag ’t in mijn hand tot doffe kralen Verschromplen, armlijk, glanzenloos.…

even geen marsepein pepernoot ja ja sjokkollaai op taai taai taai prachtig dat sinterklaasgedoe alleen die stomme rijmelarij te gemaakt ik word niet geraakt bij commerciële exploitatie dan stopt mijn hoge inspiratie ik moet er nog elf maken met schaamrood op de kaken buiten schijnt nog steeds de zon de dichters denken ik zit abuis schat…

ik heb mijn boekje met markers gelezen waarin ik de belangrijkste stappen uit mijn leven heb beschreven het bleek een wandeling te zijn waarin nauwelijks van gebaande paden werd afgeweken een schijnbaar ordentelijk leven tot ik jou ontmoette jij mij de schatten van het leven liet zien verborgen onder spinrag van jaren grijs in…

Is het pas gisteren dat ik je achterliet verstikkend in de opgehoeste woorden die vol venijn je eigen adem smoorden als onbeheerst ontplofte staven dynamiet hoe vaak heb jij gewenst me te vermoorden en vond je me een gore slet of parasiet waarvan je kotste om vervolgens hypocriet luid schat te hijgen wat de buren hoorden nu kniel je als…

nu mijn krimpende jaren zich doen ontwaren in een schaduwrijk vooruitzicht dan wel mijn wegen zich ter kimme nijgen terwijl ik dubbel waardig op mijn einde ben gericht ervaar ik de geringheid van mijn schatten die als het ware mij eerder als bezit zijn toegedicht waarmee ik mijzelf te vaak deed afmatten feitelijk tot dwingend overleven afgericht…

Lijk warempel wel klein Duimpje dacht de vrouw terwijl ze bukte raapte, bukte, raapte, bukte totdat ze haar armen vol hangers had die de vrouwen voor haar uit het rieten hengselmandje zomaar gooiden op de straat deze schat hadden ze ontdekt op het hoekje bij de zaak.…

Verweesd schat zij de resten van haar macht. En 's avonds speelt zij met haar adeltenen in 't krakend praalbed, mummelt van verdriet dat zich haar man verdronk, maar niet kan wenen.…

Laat het los schat, deze binding. Hoe moeilijk dat ook voor je is. Ook ik heb moeite met vergeten omdat ik jou ook heel erg mis. Jouw prinses wil ik graag blijven Dat is iets van jou en mij Maar samen leven, samen verder is er voor ons helaas niet bij.…

in een grijze nevel gehuld raakten handen, lippen en stemmen elkaar in emotionele tonen dirigeren ons hart op 't ritme in een dichterlijk gemoed ben ik vindingrijk aan de slag gegaan om woorden op waarde te schatten in een zalig ontluiken liet het ontpoppen in een spinnenweb van traagheid met grote loomheid in allerlei kronkels puur…

Boeken werden vol geschreven Met mythes, fabels en verhalen Waar men voor eeuwig kon verdwalen Zoekend naar een eeuwig leven Een graal, een hoorn des overvloeds Menig maal bitter, vaak iets zoets Een proef moet worden vervuld Vechtend tegen hordes draken Die de schat weer zullen bewaken Trekkend langs beenderen Van honderden gevallen…

Het was laat in de avond regen in lamplicht gevangen sloeg neer op het macadam van de Mechelsesteenweg je had een offwhite jurkje aan ik schatte je op vijftien je liep langs de straat waar ook ik overging auto's passeerden remden af reden weer verder je vroeg de weg naar de Muze café waar Ferre optrad Ferre Grignard de anger van jouw lied…

Ze pronkte op de catwalk: wat een schat! Een ideaal model was zij. Ze had de show en eveneens z'n hart gestolen. Hij trok meteen z'n stoute schoenen aan, ging op 'r af - hij zag 'r al als bruid - en zei: 'Bij deze nodig ik je uit om met me naar de Côte d'Azur te gaan.' Ze dacht: 'Wat denk je wel? Ik zal je krijgen!'…

toen de duisternis mij overviel restte mij nog het tasten en zuchten alsof ik ook voor deze dag moest vluchten ik stiet tegen een muur doch plots zag ik weer het licht een ingebouwde schakelaar was voor mijn wijsvinger gezwicht * Wenn der Schatten fällt wenn die Finsternis mich überfiel blieb mir…

Hoe het wintert En kraakt zo helder Strakblauwe luchten Boven witte daken De vogels, zij vluchten Weg van nog flinter Dun ijs op 't water Mensen verzuchten En de zucht Die zij slaken Spreekt verlangen Naar behaaglijk Ooit, ja en later Zij wetten de schaats Een blij verheugen Op wolkig dampende adem Rode neuzen en oren Blozend warme…

Feilloos drapeer ik tranen op de grond ze moeten zichtbaar zijn want ik wil iets duidelijk maken want nee, ik ben niet blij of gelukkig kijk me aan schat, je bent nu nog van mij wil je me laten gaan of voel je mij en hou je me tot aan grijze krulspelden aan toe?…

En jij pakt gewoon je rust gaat steeds je eigen gang Ik hoop en wacht en smacht maar schat ik ben zo bang En weet je wat mijn angst is dat mijn liefde zal verdwijnen Als er niets zal veranderen… mijn hart stilaan weg zal kwijnen…

Het is veertien jaar geleden, weet je nog schat, dat ik het zei? We gaan hier nooit meer weg!…

vulkanisch steen Het lijkt in de verte op een sneeuwlaag met allerlei kleuren er doorheen Eenmaal dichterbij het eiland gekomen volgt de betovering, het varen door de archipel Mijn ogen glijden over de witblauwe huisjes Ervaren de serene rust in dit wondere schouwspel Deze magie heet Santorini Het dorp waar de tijd geen tijd kent Een schat…