Netgedichten

netgedicht (nr. 24.102):

Kraakhelder

Hoe het wintert
En kraakt zo helder
Strakblauwe luchten
Boven witte daken
De vogels, zij vluchten
Weg van nog flinter
Dun ijs op 't water
Mensen verzuchten
En de zucht
Die zij slaken
Spreekt verlangen
Naar behaaglijk
Ooit, ja en later
Zij wetten de schaats
Een blij verheugen
Op wolkig dampende adem
Rode neuzen en oren
Blozend warme wangen
Met volle teugen
Genieten van vergezichten
Balsem voor ziel en gemoed

Doch 't snijden en boren
Van de vriezende kou
Doet lijf, leden en vooral
Mijn bevroren tenen geen goed