ter kimme nijgen
nu mijn krimpende jaren zich doen ontwaren
in een schaduwrijk vooruitzicht
dan wel mijn wegen zich ter kimme nijgen
terwijl ik dubbel waardig op mijn einde ben gericht
ervaar ik de geringheid van mijn schatten
die als het ware mij eerder als bezit zijn toegedicht
waarmee ik mijzelf te vaak deed afmatten
feitelijk tot dwingend overleven afgericht
tenware een onmetelijk scheppend plan
mij drijft tot een menselijk donker gat
waar eerst na een blinde weerbarstigheid
stilte heerst en aanvaarding rijpen kan
op deze wijze, zo is mijn vermoeden
vervalt de herfst in de laatste winter
ik had dat geenszins in mijn jonkheid
kunnen, laat staan willen bevroeden
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/julius_dreyfsandt_zu_schlamm
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 11 juni 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie