Alle inzendingen over schijnt

een dronken man uit Koog aan de Zaan keek omhoog en zag haar staan een voorbijganger sprak hem aan waarde heer ik zie u staan schijnt daar de zon of toch de maan?…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…

Gene wolken drijven, gene zonne schijnt, Slechts nevels klimmen en dalen; Ik zoek naar een beeld, dat gedurig verdwijnt, Ach, zal ik het nooit achterhalen? Zo trouw heb ik aan de liefde gedacht, Ze is mij als de zon ééns verschenen; En toch verkeert mijn gemoed in de nacht, En nog is de liefde niet henen.…

De donkere tunnel opent zich, Het heldere licht schijnt je toe. De takken en bomen zijn weg, Je mag leven!…

De maan schijnt door de bomen als de tijden even stil staan voor deze winterslaap.…

het gehuil is niet van de lucht maar dringt door tot op het bot grijze nevel nadert de grote stad spreidt zich uit met diepe zucht onheilspellend schijnt het dwaallicht tikt een rijs zachtjes tegen een zerk klinkt geritsel van bladeren dichterbij daar gehoor het overneemt van 't zicht penetrant de geur van vergetelheid onder de voet gelopen…

Het ademland verdroeg jouw droeve stilte niet geconfronteerd met intens persoonlijk verdriet verdween de nachtprins tijdens een feest waar jij ook schijnt te zijn geweest maar niemand herkende de weemoed in jouw stem je verdween gewoon, pakte de laatste tram tijdens het mistig sluieren van de nacht te lang had jij op zuurstoflucht gewacht…

het sneeuwt nu en de toegedekte wereld huilt niet meer er schijnt slechts zacht zo’n witte gloed langs bomen vol gesluierd door wat straatlicht waar een auto mee verschijnt, even warmer en dan niets binnen bloeien lieve foto’s in de glimlach van weleer ze straalt intenser nu mijn missen hevig wordt het is te kort om alles te vergeten…

"Liefste kom bij mij, ik ben ontwaakt, Kijk, de zon schijnt op de huizen. Toch heeft de regen mij wakker gemaakt, Zacht spettend op de plavuizen In onzen tuin. - Hoor toch, hoor! Men schiet! Het ronken van motoren! 't Eskader breekt de wolken door, Er spatten vonken in het ochtendgloren! Daar voor ons raam ontbrandt de strijd.…

de zon schijnt toch regen je in dikke druppels tranen zwaar hangen ze aan zomerbloemen vol kleurige verhalen vullen snel de kleine breuken in de droge herfstgrond ik kus de donkere wolken van je natte mond laat jouw lach niet meer verstikken door je wispelturigheid zie de lage zon weer lichten in je ogen zij helderen…

een oneindige vlakte hier en daar een struikje, rotsblok er stroomt een beekje meanderend in één van zijn lussen een lege fauteuil plompverloren neergezet de zon schijnt een zwoel briesje kietelt receptoren op het bijzettafeltje een asbak en een glas cognac halfvol op de grond een manuscript onaf de gsm met een open smsje ligt aan de…

en ik lust niet eens spruitjes laat staan de geur van half verkoolde beproevingen je legt de tafel af met je damasten handen, strijkt plooien glad met mijn tijdsbestek, tot de randvoorwaarden opgebaard mooi uitkomen sfeer schijnt gunstig voor een lustige wederopstanding maar het culinaire licht brengt schaduwzijden aan op het bord voor…

. ----------------- Gerd Leers zei in een interview met Trouw dat Mauro ook na zijn studie niet zeker is van een verblijfsvergunning. 40 burgemeesters weigeren medewerking aan het uitzetten van asielzoekers en Geert Wilders schijnt hem nu te willen vervangen.…

De koolmeesjes vliegen af en aan, moeten hun kroost van eten voorzien, de zon schijnt volop, heeft er iemand nog iets te klagen misschien? Ik namelijk niet!…

warmte verandert mijn kop in een mooie ansichtkaart, het puntje van de kers op de taart is mijn beleving, als de zon straalt doet het weer wat hij niet laat, als ik met mijn hoofd weer ergens niet bij kan, pas dan, weet ik het weer de dag is pas mooi, als ik mijn gezicht plooi in een herkenbare lach, die de zon vrolijk laat zien, als hij schijnt…

zijn we vergeten de hologige wezens die verdwaasd keken toen de vrede kwam hun " weten " diep weggestopt op een plek waar geen licht schijnt zijn we vergeten De woorden die toen gesproken zijn, dat er nooit ,maar dan ook nooit meer oorlog mocht komen en we alleen zouden strijden voor vrede ?…

de zon schijnt op ontbladerde bomen takken gehuld in donkere herinneringen stof in de zwervende wind de trein raast in sporen voorbij dierlijke klanken achter gelaten in nevels af en toe trekt een wolksluier op haar nauwelijks hoorbare snikken ze zeggen dat ze lacht een vrouw in foetushouding weerspiegelt in stilstaand water…

het marmerwit gezicht kleurt langzaam rood de kruisiging en dood ontheven de zon schijnt door het glas in lood brengt zijne heiligheid tot leven met vinger wijzend in het groen het testament onder de arm geklemd in geel en bruin bewegen in orgelspel en korenzang ziet hij de generaties gaan op zijn voetstuk is hij blijven staan…

Alsof ik blind ware, om mij henen, in donkere diepten schijnt het al verduisterd en verdwenen. 't Is stille! Niets te zien en niets te horen, 't doet mij beven! als 't altijd neerstig bijten van den tijdworm aan ons leven! 1890…

Altijd weer zijn er die zeurders Het is nooit genoeg Er is altijd wat Hebben ze een heel goed leven Moet het weer anders Zijn ze het zat Ze kijken nooit naar wat ze hebben Alleen maar naar wat er niet is Schijnt de zon is het te warm Een nieuwe auto bij de buurman Dan breekt de hel los Is het goed mis Een half glas vol Is niet genoeg Een…

kleuren nalaat boven in een boom heerst nog wat zomer, stervend in haar ademnood groot gebarend naar de hemel, helderblauw nog zonder dood dan de blaadjes, klein en teer ze geuren nu allang niet meer, maar geven alles prijs het is de zwaluw, hoog en ver op weg naar elders, in een hete tijd maar hier, hier blijft de eeuwigheid en schijnt…

Waar is de zon, die mij zal verwarmen waar is de zon, die elke dag schijnt waar is die zon, die mij doet verblijden waar is die zon, die nooit meer verdwijnt Ik ben op zoek naar die zon de zon die mij blij maakt de zon die mij vrij doet zijn de zon die mij voor altijd raakt Want wat moet ik zonder zon zo koud als het dan is zo kil mijn…

Op het bankje bij de rozenhaag zit hij, de oude man en praat met haar, naar het schijnt want er zit niemand naast hem hij gebaart haar te komen na nog een poging staat hij op loopt het erf af richting dorp steeds ‘n bezorgde blik naar links van hem zijn hand in die van haar, zo lijkt het bij het graf aangekomen legt hij haar voorzichtig…

Het schijnt dat ik dat ben. Herinneringen dan: alleen maar flarden, flitsen of simpel statisch beeld; geen geur of kleur eraan, geen enkele belevenis van ik. Hooguit een blik van buiten af op schijnbaar vroeger zelf, die ook toen al, haar ik van eerder kwijt was. Ik ben alleen maar ik, in ‘t heden van vandaag.…

Geluk is als de zon schijnt, dat mogen we niet vergeten. Mooi, is het als je ergens mee geholpen wordt, ook dat is geluk. Gun elkaar het geluk dat is toch het mooiste. Als je liefde ontvangt, kan je er heel gelukkig van worden.…

op de valreep van de herfst luistert elke vrucht voor vogels nauw ze gaan als gauwdieven verzamelend, totdat het grauw van deze tijd verspreid het rijpe fruit inhaalt de dag sluit eerder, nu het meerdere verscheiden onzer zon vanachter grijsheid naar omlaag schijnt daar verdwijnt het schemeruur in als het meezit, rode wolken als de…

Een droom Een droom Een droom komt voorbij Een droom waarbij Het licht bij bakken Naar binnen komt En de rotswand van het Donkerste donker van de nacht In stukken splijt - Openingen ontstaan, Grotten, holen, Scheuren worden schuren Waar het licht In schijnt, waar De zon warmte brengt Voor mensen op drift, En onderdak…

zeewater, onverwacht uitéén gevallen in talloos spiegelende scherven rood en purper roepen ze de ondergaande zon een noodkreet lijkt het dit uur vertrekt nu, bijgelicht door wat er onder grijze wolken door verschijnt roze sfeer drijft lichtend verder, kleurloos rolt de maan vanachter grauw het schouwspel schijnt volmaakt door schoonheid…

waarom kies ik koelte als de zon brandt op mijn huid ik wil het bruine beest dat eerst in wit weer rood wordt als mijn thuis maar feller ploert de koperen dood, nog even en mijn cellen hebben het begeven daarom verdwijn ik af en toe ben haar hitte zat en moe duik de koele schaduw in die zalig meekomt als jij schijnt…

De gordel van Smaragd waar de zon altijd schijnt. Een blauw gevoel van gelukkig te beleven dat voorbij is voor het kwijnt. Het blauw te lopen kent zijn voelen dat aan ademnood lijdt. Onmogelijk zijn de doelen tussen daad en drang in hun preferentie- strijd.…