Alle inzendingen over schoonheid

Schoonheid is tiranniek gezind en zelfgerecht en voert bewind naar eigen wil en welbehagen!…

de holle stelen die fluit zouden worden als het tenminste lukte om er vorm aan te geven en toon uit te krijgen de bloemen werden later meegenomen aan haar gegeven als dank voor het late buitenspelen nadat het eten met grote snelheid was verorberd nog een boterham voor onderweg was ingepakt nu komen vorm en toon uit andere instrumenten schoonheid…

Nu ik een man van bijna vijftig ben, En ’s ochtends ik mij naakt sta af te drogen, Dan sla ik soms de handen voor de ogen, Een dikzak? Nee, maar ook geen ranke den. Toch roep ik, vol met rimpels, grijs en kaal: “Lang leve, ’t Onbereikbaar Ideaal!”…

voelde de tijd verschanst in zomernacht vlogen de uren ons nimmer voorbij volkomen rust en stilte zij aan zij van verre zongen sterren fluisterzacht kleuren veranderden in vuurbloemen waar tonen streelden langs de horizon wonderlijk van klank niet te benoemen ten langen leste loomheid overwon mijn zaligheid nimmer zal verbloemen uw schoonheid…

Vanmiddag heeft de zuivre zon Zijn zoen op kruid en halm doen beven, En toen de schemering begon, Had schoonheid veld noch stroom begeven, Doch is de nacht verknocht gebleven; Zij zagen 't nauw, hun wuft genucht, Van minder goud dan korenaren, Weegt half zo zwaar niet als een vrucht, Maar wordt van jonge, frisse blaren Als krans gedragen…

Hoe groet die paarse heide nu mijn diepste kern, ze schrijft me brieven zonder woorden. En sprakeloos en zonder zang wil ik haar dan bekijken zonder na te denken. Er groeit nu langzaam iets van overgave want veel van wat gebeurt is buiten onze macht. De glimlach komt vanzelf, en 't zien zo zacht dat ook ten diepste iedereen vol liefde is.…

Schemeringsschoonheid Over de smaak van de mug Valt niet te twisten…

hier loopt een blauwe levensader naar jouw bruisende kloppende hart hier vormt zich jouw klei rond naar de kom van je hand recht naar de strakke langgerekte welgevallig naar de sierlijke lieftallige gevoelig naar de knedende welgevormde maar altijd blauw Delfts blauw…

je ornament barok in lange rok en krult uitbundig in je rondingen monumentaalt in rijk en warm bezit ogen stralen uit het donzig wit haren opgestoken ogen iets geloken met fluweel gevoerd de taille ingesnoerd zo open je de dans op het gala van de eeuw de prima donna van het bal maar voelt al binnenin het eerst verval…

Mijn prachtplek bestaat op vele plaatsen altijd is er een in de buurt er is rust stilte en vrede er is Liefde in alles om mij heen…

Zie 'k Holland weer met zijn bestraalde vaarten, Rivieren blankend tussen 't spichtig groen, Waar, in de glorierijke zomernoen Goude' iris, tussen riet en paardestaarten, En 't brede bloemscherm 't daglicht zingen doen, Dan doet er in mijn ziel een zaal'ge klaarte — Zoals de zon stijgt trots uit wolkgevaarten — Der Schoonheid blijde wederkeer…

Daar veinst een geluid Knisperend door het oor Het kruipt onder de huid Totdat ik bevroor Haar schoonheid zo limitieus Haar lach onbedeusd Keek zij mij aan Bevroren, Betoverd In een enkele knal Vermaakt tot kristal Totdat Uiteengespat Het is dat ik Haar bemin.. De IJskoningin…

Fluit er een merel, dan voel ik geluk. Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi in China terwijl ik niet in China ben; heeft naar verluidt men hier ter stede merels ook gehoord in het blauwe schemeruur van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag over zes weken, in mijn tuin hun lied weer klinken; stel dat ik al op weg zal zijn gegaan…

van de vers ontloken sneeuwklokjes rol ik zomaar in de kro die ik kus met beide handen gooi ik wolken over naar degene die ze vangen wil tot dat er één uit elkaar ploft rond zwevend op kleine waterdruppels waarmee de aarde besprenkeld wordt die onuitputtelijk lijkt tovert zij wederom de lente tevoorschijn waar ik ieder jaar weer opnieuw…

bergen zijn mooi zegt hij en bossen en dalen en vreemde landen met woestijnen van droogte maar niets kan het halen zegt hij, bij de zee zij is woest en wild vurig en ontvankelijk en vooral altijd anders hij is de man van de zee die woont onder zijn huid zelfs wanneer hij over het mulle zand tegen een schrale wind opklimt staat hij…

Zo schoon en teer als nu de witte bloesems zijn kan ik het leven niet in arme woorden vatten, maar blinkend-licht staan deze niet te kopen schatten te schitteren, verheven boven angst en pijn. Slecht één keer leven wij en gaan de bloesems open, dan komt de vrucht als wij door 't licht ons laten dopen.…

zij hebben allen hun geheim bewaard en spreken toch uitbundig over het nieuwe dat te gebeuren staat dan volgt het geduldig wachten en intussen trachten ruimte te reserveren voor het onverwachte wat de natuur ons aan schoonheid openbaart *…

Durf te kijken naar schoonheid in het lentegroen, naar alles wat ons kan verrijken en zo iets hoopvols rond je doen.…

De natuur in al haar schoonheid, zij die mij heeft voortgebracht...…

In de schoonheid van de schepping. De geurende bloesem in de lente, een tapijt van sneeuwklokjes en krokussen. Kleurige vlinders overal en vogels en bloemen, zonder tal. Ja, als ik wil zien, dat zeg ik goed. Wat moet ik ermee als ik hoor, dat er een meisje is vermoord. Ziek word ik ervan.…

O 'k wil in mijn harte behouden Die schoonheid, mijn opperste lust. Voor Vlaanderen, Vlaanderen, Trille mijn harte vol geestdrift en vuur. Mijn land is het land van de stille, De vreedzame brede natuur. Uit beelden en doeken en zangen, Uit al wat een kunstenaar schiep, Straalt gij als met tover omhangen, Zo innig gevoeld en zo diep.…

Aanvaard de schoonheid, die je zelf mag ontdekken. Met de zon als het ware in je handen is dit een ware pracht. Rust voor de komende nacht.…

Bomen buigen zwijgend voor zoveel schoonheid en het licht besluit te stralen over het gehele dal.…

je koos het beste haar penseelde met de eigen vingervoering jouw streken brachten mij in een euforische vervoering je mengde lichaamseigen kleuren op een liefdevol palet aromatisch waren ook de geuren waarmee het zacht contouren in harmonie werd aangezet ik zocht je in contrasten je schaduwde ook mij maar in het hart liet…

Het filmpaleis is liefdadigheid voor liefhebbers en oude mensen ik help hen de tijd door kijk mee en leer de teksten, Mama Capra: grote schoonheid is het leven van de droom van je zintuigen Ze wordt weggestuurd van de markt, met haar zelfgemaakte geitenkaasjes Thuis in haar paradijsje de vroegere bedding van de beek mijn dagdroom in…

Ik droomde van een bloempje klein dat ‘s morgens leefde onder ‘t dauw Het huilde want daar staan, gaf pijn en ja, haar blaadjes kleurden blauw Ik treurde om dit bloempje schoon ze was heel stil en eiste een gebaar; Ik dacht, ik steel haar toch gewoon en jawel in die nacht plukte ik haar Ik genoot van haar schone pracht vele ranken groeiden…

Haar wonderlijke schoonheid geeft een gevoel van geluk. De zon geeft je kracht energie en liefde. Imponerend voor ons allen.…

als ik niet meer ben mijn jasje heb moeten afgeven laat mij dan toch als je wilt de natuur beleven laat mij voelen met jouw huid neem me op je tochten mee aan de hand van jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal…

Een hoofd fraai bekroond met ravissant haar ruggelings neerstromend richting fijne taille Zal als doodskop het langst duren Een trotse venus die gereserveerd sensueel zelfverzekerd zichzelf en haar buurt opfleurt Wordt eens door vuur of wormen verteerd In elk natuurlijk virtuoos gemodelleerd lijf, al eonenlang beloftes van schoonheid en…

Soms denk dat alleen nog schoonheid ons doet leven, al is ons kinderhart niet altijd trouw gebleven.…