Alle inzendingen over schrander

nog daarbij hij sprak wij zijn met twee mijn broer is hier opgenomen door de camera van de teevee Caruso zal in beeld komen hij heeft zo mooi gezongen we hebben meegedongen onder veel gegiechel ze zagen ons in spiegel Osurac stond er onder voor ons heel gewoon voor den Hollander vallen we uit de toon blijkbaar bijzonder we tonen schrander…

Het is een schrander dier dat mijn bloed besluipt, het is de opmaat naar de kus uit een vruchtbaar lichaam wat willig openslaat, het kruipt door het oog van alle tederheid, het stuit me op de vlucht, het roemt zijn naam in de dageraad, het schuilt in de wellust van plezier, het laat mij het syndroom even tijdloos te zijn.…

De man, die ooit zo schrander was, ik zal er nooit aan wennen, dat, elke dag wanneer ik kom, hij mij niet zal herkennen... `k Vertel hem wat ik heb gedaan, de uren van de dag; soms twinkelen zijn ogen, zie ik om zijn mond een lach ?…

Alles is zo betrekkelijk De zon schijnt en in het schooltje achter mijn huisje word gezongen: “Lang zal ze leven” Ach die lieve kleintjes ze zijn al zo schrander Ziet U? Alles is zo betrekkelijk En voor U? vinden ze vast ook wel weer een ander.…

Ik dicht niet om de tijd te doden Niet om mijn hart te laten gaan Niet uit mijn diep verkrampte noden Of om mijn vijanden te slaan Ik dicht omdat er geen ander is Dan de Dichter, in wie ik mij herken Niet omdat hij zo schrander is Verslagen, leunend op zijn pen Ik dicht niet uit een groot vertrouwen In de schone muze, mij toegezind Niet…

Hét is een schrander dier dat mijn bloed besluipt, hét is de kus van een vruchtbaar lichaam wat willig openslaat, hét kruipt door hét oog van tederheid, hét stuit me op mijn vlucht, hét noemt zijn naam in de dageraad en laat ‘hét syndroom’ me tijdloos zijn.…

Hoe benoemt men dan dit schrandere wezen, die zichzelf roemt, in de conclusie dat de spreker dubbelzinnig jokt, getooid met een narrenkap, die niemand misstaat?…

Het is een schrander dier dat die mijn bloed bekruipt, het is de opmaat tot een kus uit vruchtbare lippen die willig opengaan, het sluipt door de regenboog van alle tederheid , het stuit me op de vlucht van al het plagiaat onbedoeld geschreven, het roemt zijn naam in de dageraad, het schuilt in wellust van mijn werelds plezier…

Een door de wol geverfde president Aan het roer van een onwrikbaar land Die als geen ander haar geschiedenis kent Poneert omstandig als een schrandere vent Dat Oekraïners Russen zijn van de rand En verband leggend tussen de zijden Van ons in tweeën gespleten brein Waaraan wij als wereld lijken te lijden Zit hij transatlantisch uit te wijden…

goed Het leven is als eb en vloed Strijd heeft niet altijd te maken met bloed Mijn grootste vijand is mijn gemoed Het wijze geweten Door omstandigheden aangevreten Als een golf op de klip gesmeten Fluistert zachtjes dat ik beter hoor te weten Lange tijd in dienst van een ander Hoe ouder des te meer ik verander Stommiteiten, al ben ik schrander…

Schrander en weinig schuw zal het roodborstje zich vanaf het najaar steeds meer in de door de mensen bewoonde wereld laten zien; en hen met een charmeoffensief tot een bijvoederen doen verleiden.…

Hét is een schrander dier dat het bloed besluipt, hét is de kus van een vruchtbaar lichaam wat willig openslaat, hét kruipt door hét oog van tederheid , hét stuit me op de vlucht, hét noemt mijn naam in een adem met de dageraad, getooid in een zonnenaam, laat het syndroom van hét, transparant en tijdloos zijn.…

slang een les te leren ik dacht dat jij zo slim was zei hij tegen het reptiel wees blij dat ik goed oppas want je lijkt haast wel seniel de slang werd alsmaar kwader en hij dreigde te gaan bijten hij sloop voorzichtig nader maar dat zou hem weldra spijten hij zei: ik ken geen ander die zo dom kan zijn als jij je bent bepaald niet schrander…

Ze stortte haar heilige geest uit over mij, waar ik niet om vroeg ze praatte aan een stuk door over het Voorportaal van haar Hemel ze woonde daar met haar Heer en Heiland en haar Here God zag, dat het goed was ze vond, ze wist, ze wist het wel zeker er waren geen leuke mannen geweest ze was dus niet getrouwd, geen kinderen zelfs niet…

Daphnis is zo braaf als schrander....! Dit is immers 't merk der deugd? - Hij heeft, boven menig ander, Grijze wijsheid in zijn jeugd! Ach! indien ik kon beminnen!.... Mooglijk is de Liefde zoet! Daphnis zou mij wel verwinnen, Want hij heeft een eêl gemoed. Daphnis, ja! ik moet u achten.... Zacht!…

In maart 1978 ontmoette ik DE MENS Simonis in de Doelen, in de pauze van de MP en ik dacht wat is dat een homo, dat dacht ik, ja ik, ook homo Simonis was alleraardigst op het vrouwelijke af kletsen, praten, gilletje, lachen en weer kletsen glaasje in de hand met priemende pretoogjes Simonis bereikte de top van de Katholieke Kerk het instituut…

maagdelijkheid bloot of ontdekt hij waardevolle miniaturen hier roept hij uit "zie eens over de akkers met groeiende gewassen als over een bollende brug naar de knoptoren van Rooi op deze grond in de jaren van mijn jeugd ging vader voor op zoek naar oude schatten als eerbare deugd de passie is daar geboren en door aanleg bevrucht" schrandere…

Zomaar zijn zij uit het habijt gegleden diep lagen zij in het heldere water daar beneden, u begrijpt van het een kwam het ander maar deze pater was echt bijzonder schrander. De non vroeg: hebben wij een zonde begaan?…

verfris me Nu is 't moment waarop je kunt veranderen en, by the way, er is geen andere tijd, dus als je nu verprutst, ben je dat ook kwijt word wijs, word gratis ledemaat der schranderen Mocht je verslaafd zijn aan je leed, tenslotte en het verwarren met diepzinnigheid neem dan per week één uur, of twee, de tijd om heerlijk schaamteloos…

De schrandere arts verbiedt de kranken 't Gebruik des wijns, en tevens 't Genot der zoete min; Terwijl zijn kunst daarop bedacht is, Dat hij de zwakke lijder Een zachte slaap verschaff'.…

Zijn gezicht was wat ingevallen Hij zag er wat schrander uit Hij ging er al weer op uit Elke dag een lange wandeling Ik belde om te wandelen Hij zei direct ja We liepen bijna 10 kilometer Door het prachtige Gooise buitengebied Ik had mijn hond Mika meegenomen Die was niet om te houwen En daarom om zo van te houwen Het leidde hem af van…

Doodsimpel is ’t en toch heel schrander: Men doe een reisje of hou’ zich krank – En komt men later bij elkander, Dan is ’t koekoek dezelfde zang! Ik heb het zo dikwijls gedaan, Ben weken lang soms weggebleven En keerde ik – och, dat was een leven! ’t Begon weer van meet af aan.…

Laten we de duisternis niet vervloeken, lucifers en kaarsen schrander bewaren en hoopvol gebruiken, onze onschuld van ooit niet verliezen. Laten we niet leven naar het oordeel van dat leger en die dictator die ons en zelfs de grond naast en om ons huis niet kent.…

rug licht gewelfd het zonschaduwspel slokt ze op in `t okergeheel De vijver ontwaakt uit zijn zwart bevroren dromen karpers breken riet om `t eerste lauw te zwemmen waar dotters in hun groei niet meer zijn te remmen en dobberend, meerkuikentjes dan koet langskomen De bladgouden morgen dampt de dauw zilverwit sommeert sluierslangen schrander…

' [Solon:] "Heerser zijt gij over een machtig rijk Over de massa's zwaait u de scepter Maar op uw vraag kan ik pas naar behoren Een sluitend oordeel als antwoord verwoorden Als ik weet hoe uw laatste ademtocht is Wie leed en gebreken en ziekte Bespaard blijft en schrander is, schoon van gestalte - Dat is de mens die u zoekt, van schatten…

" Een jong Philomeel Draagt het Haarlems orgel dan ook flink in zijn keel, Mitsgaders de kasten en pijpen, doch zonder 't klavier; "Want daar staan mijn handen niet naar," zegt dit schrander dier; En toch speelt hij, zonder handen, heel wat knapper, Dan een doofgeboren orgeltrapper, Ofschoon hij, met zijn eksterogen, menigmaal Zijn laars…