Alle inzendingen over schuldgevoel

niet te spreken Een knal, mijn hart slaat over Ik zit mezelf te steken Met woorden, daden, zelfs een mes Want ik moet gestraft Dat is een wijze les Een neerwaartse spiraal draait Mij het diepste ravijn in En windkracht duizend waait Waar eindigt deze pijn Ik kom hier nooit meer uit Ik wil alleen maar zijn Zonder schaamte, zonder schuldgevoel…

Overgevoelig Hij sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een diep schuldgevoel. Trouble Hij heeft problemen die geld niet kunnen oplossen het regent te hard. Golven van verdriet Leegte heeft geen kleur en ruikt naar verzuurde melk zijn ogen huilde. --- Sommige voeten gaan dolend door het leven dolgedraaid kompas.…

Zou jij met dat schuldgevoel kunnen leven? Zou je dan nog steeds zo stoer zijn? Je zou er niet tegen kunnen Je zou gek worden Moet ik dat doen om jou aandacht te trekken?…

Niemand vertrouwen Geen schuldgevoel kennen En maar "niet te veel nadenken” Dit is jouw leven Maar… Hoe echt is jouw leven Als je niet één keer je hart kunt openen?…

reden voor de lynchpartij was vaag zij hingen hier voor schut en dus niet graag te bungelen aan touwen in hun blootje ze kregen van gepeupel soms een stootje of werden wat gekieteld met een zaag en ook hun tong had hinder van geknaag wat later vond men van een teen een kootje maar dat was vroeger, nu is het vandaag ik rook er zonder schuldgevoel…

Toen mijn hart met de kracht van schuldgevoel gebroken werd Stierf ik mijn dood immers al. Ik ben welbeschouwd niet meer dan een sterveling……

Het ongeschreven verdrag staat op het punt geschonden te worden m.a.w. ik ga mezelf opzadelen met schuldgevoel. Dit vacuüm is krachtiger dan zijn omhulsel zoals een zwart gat ongeëvenaard in zwaartekracht. De juiste samenstelling van letters momentum Apeldoorn Voor altijd in jouw hart…

ik schoof donkere wolken uit de lucht en liet de aarde zo maar achter mij voor anderen een redeloze vlucht ontsnappend voelde ik me hemels vrij ik vleugelde oneindig in gedachten expandeerde traagheid tot de lichtlimiet zag de levens terug van mijn geslachten ontwaarde God op elementair gebied Zijn raken deed mijn schuldgevoel ontwaken…

zo sprong je van je sokkel mijn lieve zilveren kikker onweerstaanbaar kwetsbaar was je toen je onder ging in deze blijmoedige zee er zijn geen schrijvers zonder schuldgevoel en toch je boeken laten je leven literatuur als blijvertje de werkelijkheid soms dodelijk denk aan de wind denk aan de zee je bent geen voorbijganger meer…

de klok slaat ik kijk op daar lig je alweer de lamp doe ik uit Ik kijk tranen branden jij in de 7e hemel alles ging eraan kapot jij met je bezetenheid ik lijk op je denk ik dan schuldgevoel jou spraakwater vuurwater ruziemaker is mijn tranenmaker woest als een stier alles sla je neer bang voor je gevoel?…

Het schuldgevoel over alles verscheurt mij nog het meest. Vergeef mij dat ik je niet gezien heb, ik kon dat toen niet aan. Mijn mooie kleine meisje, ik moest je laten gaan. Maar nooit laat ik je los, je blijft een deel van mij. Ik moet het accepteren, Je bent niet meer bij mij.…

Zijn verstand zei nee Zijn lichaam zei ja Het vlees won en stortte zich in een wilde nacht met de vriendin van haar Het late ochtendlicht bracht hem de kater Koppijn en schuldgevoel tergden zijn hoofd De loden last van een gebroken belofte drukte zwaar op zijn hart Uit liefde voor haar bekent hij zijn schuld en hoopt op vergeving…

De gedachte daaraan wekt schuldgevoel waar niemand iets aan heeft en dat zich als een vlieg verjagen laat. Terwijl geen vijf pas achter mij iemand ontzet terugdeinst voor de zoveelste ongenode dag hoor ik me langs mijn neus weg vragen: wil je thee of koffie vandaag?…

Twee jaren zijn voorbij gestreken Sinds jouw levenslicht werd gedoofd En hoewel men zegt dat je voorgoed bent verdwenen Heb ik dat eigenlijk nooit echt geloofd Had ik maar meer voor je kunnen betekenen Dan had ik het schuldgevoel dat ik nu heb Voorgoed met je kunnen verrekenen Men zegt dat gedachten vervagen Tot schimmen uit het verleden…

als de slaap weer niet wil komen omdat de pijn je grenzen zoekt of bezit neemt van je dromen en zo een overwinning boekt als het schuldgevoel weer welig tiert in de tuinen van je geest waar een golf kwaad je rust verstiert en je de waanzin vreest als op de “dove” vlekken op je huid vreemde ogen blijven branden waardoor je steeds je hart…

kinderfietsen, een timide groep hun moeder draagt een tas met schone kleren geen boeman zijn, een woning vol met troep wat maakt het uit, dat moet hij tolereren ze laten zich haast schaamteloos fêteren en leven op patat, kroket en snoep ze zijn weer thuis, verdwenen is de schroom een somber huis leeft op door hun verhalen hij wil zijn schuldgevoel…

jij brak mijn hart en wacht nu op de dag dat het schuldgevoel wegzakt ik zeg ik vergeef je schat maar kijk in mijn ogen ben verraden bedrogen jij bent bang weggelopen er worden hier geen gunsten geboden dit is de afgrond waar je ons bracht je rende weg je was te bang terwijl ik nog steeds naar je verlang weet mijn hart dat dit het was…

In ieder geval is het zonde om ze zonder schuldgevoel zomaar weg te doen. We puilen ze uit op zolders. We bewaren ze in kasten en in schuren. Mensen jagen op goedkope koopjes. We hangen graag in webshops rond. We zijn jagers en verzamelaars gebleven. Heden hoeven we onze grotten niet meer uit te gaan.…

van koolzaad, ging het over de dood en het voorvoelen ervan: lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg 't ging ook over Thomas Moore en zijn boek: de magie van het dagelijkse leven We deden nog een boodschap en voor de winkel sprak ons een bekende aan: zesde zelfmoord in ons dorp… vanmorgen Plots had ze schuldgevoel…

Wally sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een schuldgevoel. Willy breit spelden op haar mouw waar geen aap uitkomt. Samen in het bos verzinnen zij de bomen bij elkaar. Wally loopt op puntschoenen alsof hij maar één teen heeft. Willy gooit een stuk zeep in de zee, zodat de vissen zich kunnen wassen.…

wat ik daarvan niet vergeet is vaak niet te dragen, doordat ik mij onmachtig weet en schuldgevoel gaat knagen.…

Haar dochter duwde mij een pakje in de handen Dat in de linnenkast van Rina heeft gelegen Haar post aan hem ging toen hij trouwde op in vlammen Leg ik mijn schuldgevoel en aarzeling aan banden Of mag ik vrij over de bladzijden bewegen Een ongeschreven wet kan leeslust niet verlammen…

Ik kan niet dwingen dat je van me houdt Als ik smekend met mijn blik mijn liefde naar je straal Wanneer het hartkloppen van jou het ritme van de dag ontwaakt je je omdraait, en zuchtend ademhaalt weet ik dat je weer spijt hebt van de nacht na wellust ingegeven door meelij en drank komen zelfverwijt, schuldgevoel en gevoed door je afwijzende…

zal ik niet meer degene zijn, waar je bij kunt schuilen, en kom je om van spijt, en schuldgevoel... Ooit komt 'n moment, waarin jij zult verlangen, naar mijn momenten van warmte en geborgenheid... je voelt je nu in mijn web gevangen, maar mijn liefde en aandacht, raak je steeds meer kwijt...…

aan de stemming steeg omdat het glas je zo verwende je deed het goed je baan je huis en echtgenoot er was niets aan de hand maar voor jezelf was je dood dagen vol met hunkering het trillen van je handen het regelen waar wel of niet verbergen van de schande niemand had toch niets te klagen alleen zij die blik in haar gezicht jouw schuldgevoel…

Krachten vloeien weg leven ontglipt mij in schuldgevoel dichtbij, een leegte, niet wetend waarheen... Niets meer willen alles laten 'zijn' onomkeerbaar lot, een leegte, niet wetend waarheen... In die stilte hoor ik jouw stem zacht eerbiedig, de volheid, wetend waarheen...…

de uren knallen nu champagne flessen vol met schuldgevoel het vuur loeit door de lichamen de drank mist nooit zjn doel het dooft de onlust en verstilt de vragen het brengt het knagen tot een vage rust het leven is te dragen als de nacht wordt aangemaand meer daglicht toe te laten het geweten wordt gesust ga de duisternis maar haten…

zag gevaren en was gekneusd door een onheus ervaren in je jeugd behoedzaam zochten wij naar wegen waarop we steun en warmte konden geven we koesterden ontluikend leven en spraken in de uren van de slechtste dagen met elkaar jij wilt niet meer en kiest om weer alleen te gaan geen ballast meer uit je verleden ik hoor niet bij dat schuldgevoel…

Het schuldgevoel van ouders is reden tot kijven Beter een ouder thuis en de tering naar nering Als aangewezen op een bijstandsuitkering! --------------------------------------------------------------- Verklaring van het sonnet: ..Het kabinet lanceert een plan waarin de voor – en naschoolse opvang kortom de kinderopvang geregeld wordt.…

mijn hond laat mij uit in feite trekt hij me voort het is het schuldgevoel dat mij vaak zo uitbuit ik zet me dan aan hem te riemen ja, ook hij heeft zijn rechten en op de geijkte tijden moet ik tegen mijn luiheid vechten vroeger liet ik hem los en draaide een shaggy keek dan lusteloos over het water riep hem dan weer met een fluit…