Alle inzendingen over shakespeare-sonnet

zou ik een snel- sonnet schrijven denk ik, maar ik ben meer kort.-…

Wel, winters hart Dat goeddeels door De seizoenen heen Bevroren blijft, Winterweer dat van Geen wijken weet - Vertoont vandaag tekenen Van inzettende dooi - Mid-januari en Hijmersma Maait het gras alsof Het juli is vandaag, Fiets met open jas En verder alleen Een bloes door het Dorp waar ik Mijn leven leef, Hoor de…

Zijn of niet zijn wel of niet wàt is de hamvraag aller vragen is het kommer pijn of kwel knaagt de honger in uw magen is de schaamte voor het leed als boetekleed te dragen niet zijn is als schone schijn wellicht nog wel te dragen en is het weer geen weer dit keer stroop op de mouw niet klagen maar is het…

Ten Kate, Sonnet op het Sonnet…

ik dwing deze dwaze zonlicht om mijn gedachten te laten rijmen op het onwezenlijk gebeuren dat al in een ver verleden gestalte had genomen, dromen spaarden deze momenten tot aan het kleinste behagen van een minuscule valuta eenvoud bracht mij de macht over mijn onmacht, liet het vermeende gebeuren en trooste me met de diepgang van Shakespeare…

Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen Op levend loof en vol-getroste tak, En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen - Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen.... Gedachten-stroom, die uit mijn ziele brak, Vloei eeuwig-onbegrepen…

'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal, En achter haar wapperde groen en breed Het witomzoomd fluweel van 't slepend kleed, En luchtig woei 't kant van zijn golvenval; Zelf zong tot dansmuziek ze orkaangeschal, En, uit het wolkend zwart van haren, reet Bacchantisch zij de naalden los en smeet 'T rinkelend goud door wijddav'rend heelal…

Wanneer wij elke dag voortaan dwars door de huizen konden kijken, ik hier, jij daar: wij gingen reiken naar elkaar. En ja, ik zou een hemel zien: jouw ogen glinsterden de mijne. Maar zouden bergen die al eeuwen zwijgen een antwoord hebben op de vraag of steen ook transparant kan zijn?…

Ceasar: Lafaards sterven vele doden voor hun dood. De dappere heeft niets met de dood, behalve 1 keer. Van alles wat ik me afvraag over wat ik zoal hoor tot nu toe, lijkt het vreemdste wat mij betreft dat mannen bang zouden moeten zijn, als je eenmaal inziet dat de dood, een noodzakelijk einde, zal komen wanneer hij komt. (vertaling…

Van schone schepsels wenst men nageslacht, Zorg dus dat er een nieuwe jij ontstaat. Ik zeg niets over toeval, goed of kwaad, De zomer duurt steeds korter dan verwacht. Want rusteloos lokt Tijd de zomer mee, Jouw kind alleen zal hem het veld uit slaan. Mijn inzicht tref ik in jouw ogen aan. Om mijnentwil ontvangt ze jou privé. Alleen…

Sonnetten! zelden zal men u slechts prijzen. Die zal u dom en onbegrijplijk noemen, En gene als boos en goddeloos verdoemen.... Sonnetten, klinkt! U dichten was genieten!…

'k Wil poëzie bedrijven en liggend in m'n nest doe ik m'n allerbest om dit sonnet te schrijven. Het is voor mij geen straf. Ik ben - het zit me mee - al op de helft: de twee kwatrijnen zijn nu af. Nog even twee terzetten. (Die horen in sonnetten, als ik me niet vergis.)…

Haar ronde lichaam glanst: verleid’lijk; zwart; geduldig zit ze in haar hoek te wachten, totdat een man passeert en haar ontwaart, want dan ontwaken er geheime krachten. Met een façade van verlegenheid lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging; zij spint al zachtjes van genegenheid, vertederd door zijn mannelijke hijging. Lokt hem dan nader…

Zo'n halve eeuw terug leek het nog waar Van twintig maal per dag een sigaret Ging niemand dood, het stond stoer en koket Zie Sartre en Simone de Beauvoir Nu vormt het schèrm een steeds groter gevaar Al jong ontwikkelt, aldus Piaget Het kinderbrein zich tastend en het let Goed op en ziet wat hier past en niet daar Een blokkendoos…

Het lijkt een fluitje van een cent: Het schrijven van sonnetten Maar toch is er een heleboel waarop je dient te letten Het eindrijm zit vaak heel niet mee: wat simpel twee aan twee Terwijl het toch veel mooier is ‘t omarmend neer te zetten Dan heb je nog het metrum, volgens welk sonnetten lopen: Het beste is toch om de pen in ~jambe-inkt~…

Wat is nu het idee van ’t schrijven van sonnetten Waar moet je als beginner goed op letten Oké, denk met me mee, het rijm gaat twee aan twee Waartegen je je makkelijk kan verzetten Wat heel belangrijk is, is dat sonnetten lopen Dat is een kwestie van je onderdopen In ritmische muziek, cadans en dynamiek Totdat die doorzingt in je zenuwknopen…

Picturaal verwoord gebeeldhouwde sonnetten in één pennestreek 13 juli 2019…

als opper-censor dit gedicht kon zien zou vast zijn schrei ontzettend hard gaan klinken en bleef hij op des dichters strafblad vinken: “lees Shakespeare! (Herman Gorter? Héél misschien)” des dichters gril schept vele rare rages in vorm en vent; vervolgens persiflages…

Kind ziet grootogig, haar eigen schoonheid aan, in spiegels van geluk, Jongen met schooltas, droomde dat hij kroonprins was, toen hij Shakespeare las. Meisje stelt haar vraag, briefje opwaarts langs een draad, vlieger die het verstaat. “ Liefde is het mooiste kind van de wijsheid “ Victor Hugo…

Ten Kate, Sonnet op het Sonnet, http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/kate/sonnet.html Pierre Rawie, No Second Troy, http://www.darnell.scarlet.nl/komliefste/gedicht1132bin.pdf Petrarca en Mont Ventoux, http://www.digischool.nl/ckv1/literatuur/petrarca.htm…

Ik wil me wijden aan een droef sonnet Over ontroering waaraan ik heb geleden Over een ver en onvoltooid verleden En van een snaar die toen werd stilgezet Ik wil me wijden aan een boos sonnet Over een liefde die ik eens heb beleden Over een band die toen werd doorgesneden En van het ijs dat daar werd afgezet Voorbij is nu de tijd die mij…

Malmö Maar sneuer is 't op een sonnet te wachten Dat niet verschijnt, of later dan wij dachten...…

Er was eens een meisje in Leiden waar ik een sonnet aan wou wijden, maar ’t zat er niet in want na dit begin was ’n limerick niet te vermijden.…

Geverfde pop, met rinkelen omhangen, Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset, Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet! Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen? Te klein om één goed denkbeeld op te vangen, Voor epigram te groot en te koket, Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet, Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen.…

dit versje rond ik heb al mijn hoop op u gezet oh, ik smeek u om genade herschrijf voor mij toch dit sonnet…

in verzwegen sonnetten van 14 zinnen leemte schrijven dichters zonder woorden over het chagrijn en het gebrek aan mooi lopende woorden…

Ik hou wel van een huppeltje in een sonnet voor mij hoeft een sonnet niet streng te wezen ik hou wel van een jongetje met een pet ik hou wel van het pimpelen van de mezen ik maal niet om het wapperen van een vlag voor mij hoeft die niet strak en stijf te hangen ik hou wel van verrassingen in mijn dag ik word niet graag door protocol gevangen…

in begin het horten en stoten ontstond totaal geen mededogen had ik van achteren maar ogen achterover teruggefloten kletterend op gevoelige stuit alsmaar ruggelings pijnlijk duiken Michael een poepie laten ruiken daarna is het echt over en uit de laatste keer was me een zeperd het leek wel een salto mortale zoiets krijg je als Jackson…

Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik ongewild Verliezen moest, Slaan mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van het Noordzeestrand Onder mijn voeten brandt - Hier heeft het leven heeft mij groots En genadeloos achtergelaten…

Ze hunkerde naar schelpen rapen De winters duurden eeuwenlang Het voorjaar kwam maar niet op gang Ze wilde in een duinpan slapen Ze wenste lammerende schapen Het najaar, eeuwenlang in zwang Verloor het van de sterke drang Om warmte bij elkaar te schrapen Ze was haar ware aard vergeten Daar was het om te doen geweest Een engel kan niet…