Alle inzendingen over sjaal

Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven.…

Een sjaal om voor mijn mond te knopen als het trekken van mijn bovenlip, trillen van mijn linkermondhoek je ontbreekt. En je mag ons overal naar mee, Se- attle, slaapkamers van tandvlees, behalve naar die dag aan zee. Onverdraaglijk zou ik het vinden dat je ons uit gemakzucht gewoon herinnert.…

Morgen terugkomen en kijken of gisteren veranderd is, achteraf een treurwilg wiegt met de wind Een engel gemaakt in de sneeuw een sneeuwman met steenkolen ogen versleten muts op en sjaal Zelf geschapen met koude handen rondgelopen met tenen, stampend koud naar de melkman gezwaaid Een poging tot vliegen gedaan een meter van de grond gekomen…

dat de zon op decemberdagen wordt gesmeekt terug te keren naar onze keerkring Blijf zelf niet hangen -in deze zon-arme dagen- in navelstaren Zoek de zon op hul je kop in 'n sjaal zet je kraag op en probeer je z'n schijnsel voor te stellen onder je mantel.…

Ik koop kleren die zomer en winter passen bij zijn sjaal, de bonte waar mijn herinneringen niet uit te wassen zijn Ik heb hem geslagen omdat hij op mij ging lijken geëist dat ik alleen hem wou in onze driehoeksverhouding van aandacht, aanraking en liefde we hebben er over vergaderd punt voor punt in bed elke zenuwcel in mijn huid…

dus samen naar de ijsbaan toe met muts en sjaal en dan na het schaatsen warme chocola en dan gearmd naar huis. Vogels schrijven onze namen ondertussen in de bevroren ijs- blauwe lucht. en wij ademen wolkjeslucht uit. En thuis bij de ecologische kerstboom nog een verhaaltje voor het slapen en/of vrijen gaan.…

wanneer zie ik de kraanvogel weer die mij bezocht destijds mijn dromen leken waarheid toen hij landde in mijn handen nu schuift mijn schilder voorzichtig tussen ’t groen de alpino schuin over ’t oor een rode sjaal, kwast in z’n mond het witte haar, pluizig als een paardenbloem, penseelt hij de natuur, die uitwaaiert voorbij mijn grenzen…

Irmlinda Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt, mutsen, sjaals…

Haastig het noodzakelijkste gepakt jassen aan, mutsen op, sjalen om openen van de deur naar buiten schuilen onder de boom tegen de regen wachten op wat gebeuren gaat.…

grote dienst bewezen is nu bijna ontruimd we voelen ons wezen Op de lege keukenvloer zes pakketjes gemaakt ieder kind een herinnering gebaar,wat me enorm raakt geen geld,zilver,of goud een gedragen sjaal van ma kerstspulletjes,altijd bewaard oude kapotte werkjas van pa Dan sluiten we dit huis af gedeeltelijk met ons verweven we…

Het ouderlijk huis grote dienst bewezen is nu bijna ontruimd we voelen ons wezen Op de lege keukenvloer zes pakketjes gemaakt ieder kind een herinnering gebaar,wat me enorm raakt geen geld,zilver,of goud een gedragen sjaal van ma kerstspulletjes,altijd bewaard oude kapotte werkjas van pa Dan sluiten we dit huis af gedeeltelijk met…

de muziek klinkt als stilte tussen ons het ijs is wak de avond teer de sjaal waarachter je verbergt je schroom is rood aangeslagen papier geeft mij geen kans is te vochtig van voorjaarstranen filosofie en aspirines ik smeek je tot bloedens toe dan: als zwart poeder bezink ik tergend traag val helemaal uiteen tot je heengaat…

bladeren vallen uit als haar verven zich rood de herfst in doen aan bungee jumping aan een elastiek dat terugspringt in de lente er loopt een muts sjaal handschoen door het bos prikt zich aan kastanjes maar raapt bouwt beesten en mensen zet ze met lucifers in leven en vlam paddestoelen trekken als nomaden komen gaan komen gaan laten…

Kort ben ik op aarde, korter dan een sjaal. Steeds verlaat mij weer de ochtend. Steeds lokt mij weer de laan. Tot ik door het dwarse tuinhek ga. Dicht is het huis. Ik loop maar om. Stokrozen koppen naar de zon. Een hoge zee spat de maan nat. Hard is het leven en apart. --------------------------- uit: 'Ianus', 1995.…

Je kan iemand omschrijven door te weten welke gazet zij leest een stem, die hoger klinkt met de jaren de nood, die zij aan spullen heeft Het mandje met de rollator gevuld met allerhande zaken twee kussens, programma's van de week in de winter handschoenen, muts en sjaal een warme deken, zij is voorbereid Vaak de weg naar een activiteit…

ik was ooit een wereldberoemde bokser lag nooit langer dan acht tellen op de grond de scheidsrechter bekeek mij aandachtig en vond mij daarna steeds vreemder en onorthodoxer een leren jack en sjaal droeg ik op straat want ik was één met de muziek en huizen de beschilderde muren en verroestte buizen waar ik dacht aan mijn jeugd en goede raad…

ga maar dwalen stadten, koopjes halen en jezelf verliezen in de etalage zonder ruit je bent er even uit je spiegelbeeld is opgenomen door de poppen die daar staan ze hebben allemaal jouw kleren aan het haar waar je zo trots op was is in een sjaal gevat strakke borsten nu voor iedereen schoonheidsfoutjes zijn er geen je denkt je zo…

je ogen vonkten kaarsen in het zwart van je gezicht je masker maakte duidelijk waarop mijn passie was gericht je lichaam wulpte in rood zijden lange benen in het rozebloot aan het zacht intieme hijgen wist ik dat je van de sjaal genoot je koos het handenloze strelen bood je ronde heupen aan ik voelde je met hoge hakken krassend langs…

vroege toch ook al oud augustus remt mijn drang om in jouw vlucht het gelag te zijn van mijn rijpe daad waarin jij mijn appels mocht plukken glazen vullen, bottelen – het geven van een fooi - ach ik laat het leven achter dat me bracht tot wanhoop en ik ongevraagd desondanks jouw liefde mij wou laten dragen door zes hoeden met een grijze sjaal…

Destijds hield hij de Britten in zijn greep, Die vage dader van vijf brute moorden, Maar nu we voor het eerst zijn namen hoorden, Kan onder deze moordzaak dus een streep. Toen ik het had gelezen, dacht ik even: Was het mysterie maar in stand gebleven.…

" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend uit het blikveld verdween in sjaals van mist die alles omweven klittend mijn wereld in komen zweven besef knijpt de maag genadeloos ineen drijvend in herinnering word ik wakker!…

Muts en sjaal weer uit de kast gehaald de schaatsen uit het vet strooizout en sneeuwschuiver alles is weer klaargezet. Verwarming nog een graadje hoger en buiten weer de wanten aan 'k schrik opeens van mijn eigen gedachten 'k was weer aan het dagdromen gegaan.…

Sjaal die alle haren bedekt, Haar schoonheid onzichtbaar Maakt, slechts ogen die Innerlijke schoonheid verraden - Zo bedek jij alle wandaden Door jou bedacht en uitgevoerd Onder een mantel van zacht Omfloerste ogen, keurige lok, En aan je hand kinderhanden Die van de prins geen kwaad bewust Zich aan jou toevertrouwen - De hond…

Sjaals van zilver zijn de webben in de rododendrons waar de spinnen ateliers en woonplaats hebben; langs de uitgebloeide bollen hangt het franje van hun werk; als het warme waaien in de holtes van een struik, zo is het weven ingewikkeld voor de domme prooien die hun lijf en vleugels op de lijm beproeven, huiverend de koudste opperklem…

’N kist sigaren, warme sjaal,’n lekker geurtje, wat je met zoveel extra Euri niet kunt doen...…

Wanneer hij niet gedronken heeft lijkt hij een heel gewone man zo eentje van dertien in een dozijn en zijn ze samen een gezellig span maar als 's nachts de muren trillen door zijn bulderende stem dan stop ik het liefst mijn oren dicht en denk dan oh wat haat ik hem als zij dan 's morgens over straat loopt 't gezicht verborgen achter een sjaal…

het licht in mijn geheugen brandt de geur van liefde hangt rond ik verlang naar de sterren en het strand daar was het dat ik de gedachte vond die me nooit meer brengt waar ik was belandt de sjaal die jouw geur nog draagt kriebelt langs mijn keel de maan die waakt, nee ik weiger te denken dat jouw lach hier niet meer hangt…

het licht in mijn geheugen brandt de geur van liefde hangt rond ik verlang naar de sterren en het strand daar was het dat ik de gedachte vond die me nooit meer brengt waar ik was beland de sjaal die jouw geur nog draagt kriebelt langs mijn keel de maan die waakt, nee ik weiger te denken dat jouw lach hier niet meer hangt hij…

Carnaval: hoe komen mensen erbij tegen een decor van troosteloosheid, grauwheid en verval in een koud, sfeerloos, somber en heilloos seizoen de groen/oranje sjaal te dragen of andere potsierlijke kledij als uit een nachtmerrie en wagens in elkaar te knutselen die de bizarre, groteske hallucinaties van een krankzinnige veruit overtreffen in waanzin…

dat ik je wel geloof In je ogen hopeloos verdwaald Als jij met mij gek wil zijn Samen knettergek wil zijn Dan samen echt te gek te zijn Gewoon jij en mij te zijn We blazen roze bellen En lopen over knalgeel gras We hoeven niets meer te vertellen Over hoe het eerder met ons was We gooien sneeuw door een ruit Een grote koude pop met sjaal…